السلام علیک یا فاطمه الزهرا و ابیها و بعلها و بنیها ... لعنت خدا بر کسانی که عزیزدانه ی پیامبر رو آزار دادند...

و لا حول و لا قوة الا بالله العلي العظيم

بر جلوه ی بی مثال حضرت زهرا(س) صلوات.

بیاییم امسال تکلیف خود را با روشنایی آسمان و زمین روشن کنیم .. به خودمان بفهمانیم چقدر به او احساس احتیاج می کنیم برای خودمان روشن کنیم چقدر او را "مادر" می دانیم و "غیرت" ما تا چه حد است؟ امسال که سبزه ی نوروز، با سیاهی روزگارمان از چادر خاکی او گره خورده است، بیاییم یک بار به سنتهای ابلیسی که در آیین پاک پارسی مان راه یافتهاست "نه" بگوییم و جوانمردانه سوگ جمعی جوانمرگ علی (ع) را که پهلونانه در برابر دنیای نامردمی ها ایستاد، به پا کنیم و او را باری دیگر یاری دهیم ... مگر نمی بینید بازدنیای امامت و حدیث ولایت در محاصره ی ابلیسان مشعل به دست قراردارد و شعله های شیعه سوزان، ما را و مزار فرزندان او را دوره کرده است؟ و باز درندگان ما را چنگ و دندانی نو به همان آیین می نمایند؟ نمی بینیم که بر قلیلی که بر پیمان با پیامبر (ص) و خداوند وفادار مانده اند بند زده اند و به مسلخ می برندشان؟ ... آیا جوانمردی هست که بانوی بی مانند آفتاب را در این رسالت عظیم و این نبرد نابرابر یاری کند؟ العیاذ بالله ما که باشیم که خود را از نوکرانِ سربازان فاطمه (س) پهلوان اَبَرقدرت دفاع از ولایت بدانیم.. اگر لیاقتی داشتیم، اکنون گرد فرزند دردانه اش بر زانوی ارادت گرد آن مزار بی نشان و شاید به آیت رجعت، در محضر خود حضرت (س) ابراز ادب می نمودیم .. لیکن بگویید گریه کنان فراهم گردآیند و نعره زنانِ خاطر خواه مولا، جمع گردند تا ناله ای به سپاس برای یاس کبودش به آسمان بفرستیم و داغ او را به خدایش شکوه کنیم تا اقلا از تماشا کنندگان و طعنه زنان و هیزم آورندگان محسوب نشویم ... فاطمه ی زهرا(س) تک و تنها آن محاصره را شکست و اما این محاصره، جز به دست فرزند او (عج) باز نخواهد شد... او را با ذکر نام مقدس مادرش فریاد کنیم تا بیاید ... یا صاحب الزمان الغوث و الامان ... بفاطمه بفاطمه بفاطمه (س)...

ای جانم بفدایت، یا زهرا(س)

اشهد و ان فاطمه بنت رسول الله حجت الله الکبری وحجج الله علی الحجج