به گزارش مشرق، مردی خردادماه سال 83 به پلیس خبر داد جسد برادرش را در اتاقک نگهبانی ساختمانی پیدا کرده است. او گفت: «یکی از آشنایان به من خبر داد جسد برادرم در اتاقک نگهبانی است. وقتی رفتم دیدم جسد برادرم غرق در خون و دمر روی زمین افتاده است.»
تحقیقات ماموران در پی اعلام این شکایت آغاز و جسد نیز به سردخانه منتقل شد. در تحقیقاتی که پلیس انجام داد سرنخی از عاملان قتل به دست نیامد تا اینکه برادر مقتول در شکایتی اعلام کرد عامل قتل نگهبان آن ساختمان به نام عباس است.
او گفت: «آنطور که دوستان برادرم گفته‌اند او با عباس درگیری شدیدی داشت و اختلاف بین آنها باعث شد برادرم را به قتل برساند.» او شاهدانی را نیز معرفی کرد.
شاهدان برای پلیس توضیح دادند شاهد درگیری عباس و مقتول بودند. آنها گفتند شب حادثه عباس همراه مقتول در اتاقک نگهبانی بود. عباس با توجه به این شواهد بازداشت شد. او گفته‌های شاهدان را قبول نکرد و حاضر به اعتراف نشد.
او گفت: «من آن شب در اتاقک نبودم صبح بود که یکی از بچه‌ها صدایم کرد و گفت جسد مقتول در اتاقک تو است. این موضوع هیچ‌ربطی به من ندارد و شاهدانی دارم که مرا در جایی دیگر دیده‌اند.»
به این ترتیب ماموران تحقیقات بیشتری را انجام دادند و متوجه شدند درگیری عباس و مقتول بر سر موادمخدر بود.
آنها چندروز قبل از قتل هم بر سر این موضوع درگیر شده بودند و زمان حادثه عباس و سه‌نفر دیگر از دوستانش به نام‌های حسین، محمد و ماجد مقتول را به اتاقک کشانده و او را به قتل رسانده‌اند.
این یافته‌ها باعث دستگیری عباس و محمد -یکی دیگر از متهمان پرونده- شد. محمد تنها کسی بود که حاضر به اعتراف شد. او گفت: به خواست عباس دست به این کار زده و قتل فقط کار او نبود. بعد از محمد، عباس نیز در بازجویی‌های فنی لب به اعتراف گشود.
او گفت: قتل را قبول دارم من و مقتول به‌خاطر مصرف موادمخدر با هم درگیری داشتیم. روز حادثه او به اتاقک من آمد و می‌خواست آنجا مواد بکشد چون می‌دانستم برایم مشکل ایجاد می‌شود قبول نکردم و گفتم باید از اینجا بروی. او را به‌زور بیرون کردم و بعد متوجه شدم در اتاقک دیگری مواد کشیده است. من مسوول این اتاقک‌ها بودم و خیلی از کارش ناراحت و عصبانی شدم. به دوستانم گفتم باید او را گوشمالی بدهیم به همین‌خاطر هم او را به‌زور به اتاقک من بردیم و ضربات چاقو را هر چهارنفر به سر و سینه او وارد کردیم.
پرونده با توجه به این مدارک به جریان افتاد. این در حالی بود که دونفر از متهمان متواری و دونفر دیگر در بازداشت بودند.
دو متهم در جلسات بعدی قتل را انکار و ادعا کردند آنچه در اداره آگاهی گفته‌اند دروغ است.
با این حال با توجه به مدارک موجود در پرونده از جمله نظریه پزشکی‌قانونی که اعلام کرده بود ضربات وارده بر گردن و سینه مقتول همگی کشنده بوده و به‌وسیله چند جسم برنده بر بدن وی وارد شده است، کیفرخواست علیه متهمان صادر شد و پرونده به دادگاه کیفری استان تهران رفت.
در اولین جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه 74 دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد دو متهم اتهام خود را انکار کردند و قضات مدارک را کافی ندانستند به این ترتیب دو متهم با وثیقه آزاد شدند و برای مراحل بعدی در دادگاه حضور نیافتند.
مطابق آنچه وکلای متهمان اعلام کردند ردی از آنها وجود ندارد و شنیده‌هایشان حاکی از آن است که متهمان به افغانستان گریخته‌اند.
با توجه به سه نوبت چاپ آگهی در روزنامه و فراری‌بودن متهمان وکلای آنها در دادگاه حاضر شدند و از موکلان خود که متهم به مشارکت در قتل بودند دفاع کردند. هر چهار وکیل اتهام موکلان خود را رد کردند.
در پایان هیات قضات با توجه به مدارک موجود در پرونده و اقرارهای اولیه متهمان همه آنها را مجرم تشخیص دادند و به قصاص محکوم کردند. رای صادره مورد اعتراض وکلای متهمان قرار گرفت اما دیوانعالی کشور رای را تایید کرد.
به این ترتیب چهار متهم در حالی بعد از 9سال به مرگ محکوم شدند که هنوز ردی از آنها پیدا نشده است و تحقیقات برای بازداشت آنها ادامه دارد.
منبع: شرق
تحقیقات ماموران در پی اعلام این شکایت آغاز و جسد نیز به سردخانه منتقل شد. در تحقیقاتی که پلیس انجام داد سرنخی از عاملان قتل به دست نیامد تا اینکه برادر مقتول در شکایتی اعلام کرد عامل قتل نگهبان آن ساختمان به نام عباس است.
او گفت: «آنطور که دوستان برادرم گفته‌اند او با عباس درگیری شدیدی داشت و اختلاف بین آنها باعث شد برادرم را به قتل برساند.» او شاهدانی را نیز معرفی کرد.
شاهدان برای پلیس توضیح دادند شاهد درگیری عباس و مقتول بودند. آنها گفتند شب حادثه عباس همراه مقتول در اتاقک نگهبانی بود. عباس با توجه به این شواهد بازداشت شد. او گفته‌های شاهدان را قبول نکرد و حاضر به اعتراف نشد.
او گفت: «من آن شب در اتاقک نبودم صبح بود که یکی از بچه‌ها صدایم کرد و گفت جسد مقتول در اتاقک تو است. این موضوع هیچ‌ربطی به من ندارد و شاهدانی دارم که مرا در جایی دیگر دیده‌اند.»
به این ترتیب ماموران تحقیقات بیشتری را انجام دادند و متوجه شدند درگیری عباس و مقتول بر سر موادمخدر بود.
آنها چندروز قبل از قتل هم بر سر این موضوع درگیر شده بودند و زمان حادثه عباس و سه‌نفر دیگر از دوستانش به نام‌های حسین، محمد و ماجد مقتول را به اتاقک کشانده و او را به قتل رسانده‌اند.
این یافته‌ها باعث دستگیری عباس و محمد -یکی دیگر از متهمان پرونده- شد. محمد تنها کسی بود که حاضر به اعتراف شد. او گفت: به خواست عباس دست به این کار زده و قتل فقط کار او نبود. بعد از محمد، عباس نیز در بازجویی‌های فنی لب به اعتراف گشود.
او گفت: قتل را قبول دارم من و مقتول به‌خاطر مصرف موادمخدر با هم درگیری داشتیم. روز حادثه او به اتاقک من آمد و می‌خواست آنجا مواد بکشد چون می‌دانستم برایم مشکل ایجاد می‌شود قبول نکردم و گفتم باید از اینجا بروی. او را به‌زور بیرون کردم و بعد متوجه شدم در اتاقک دیگری مواد کشیده است. من مسوول این اتاقک‌ها بودم و خیلی از کارش ناراحت و عصبانی شدم. به دوستانم گفتم باید او را گوشمالی بدهیم به همین‌خاطر هم او را به‌زور به اتاقک من بردیم و ضربات چاقو را هر چهارنفر به سر و سینه او وارد کردیم.
پرونده با توجه به این مدارک به جریان افتاد. این در حالی بود که دونفر از متهمان متواری و دونفر دیگر در بازداشت بودند.
دو متهم در جلسات بعدی قتل را انکار و ادعا کردند آنچه در اداره آگاهی گفته‌اند دروغ است.
با این حال با توجه به مدارک موجود در پرونده از جمله نظریه پزشکی‌قانونی که اعلام کرده بود ضربات وارده بر گردن و سینه مقتول همگی کشنده بوده و به‌وسیله چند جسم برنده بر بدن وی وارد شده است، کیفرخواست علیه متهمان صادر شد و پرونده به دادگاه کیفری استان تهران رفت.
در اولین جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه 74 دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد دو متهم اتهام خود را انکار کردند و قضات مدارک را کافی ندانستند به این ترتیب دو متهم با وثیقه آزاد شدند و برای مراحل بعدی در دادگاه حضور نیافتند.
مطابق آنچه وکلای متهمان اعلام کردند ردی از آنها وجود ندارد و شنیده‌هایشان حاکی از آن است که متهمان به افغانستان گریخته‌اند.
با توجه به سه نوبت چاپ آگهی در روزنامه و فراری‌بودن متهمان وکلای آنها در دادگاه حاضر شدند و از موکلان خود که متهم به مشارکت در قتل بودند دفاع کردند. هر چهار وکیل اتهام موکلان خود را رد کردند.
در پایان هیات قضات با توجه به مدارک موجود در پرونده و اقرارهای اولیه متهمان همه آنها را مجرم تشخیص دادند و به قصاص محکوم کردند. رای صادره مورد اعتراض وکلای متهمان قرار گرفت اما دیوانعالی کشور رای را تایید کرد.
به این ترتیب چهار متهم در حالی بعد از 9سال به مرگ محکوم شدند که هنوز ردی از آنها پیدا نشده است و تحقیقات برای بازداشت آنها ادامه دارد.
منبع: شرق
