گروه تاریخ مشرق- آمریکایی‌ها از همان پیروزی انقلاب کوبا اقدامات خود را علیه دولت مردمی فیدل کاسترو آغاز کردند. مشاهده مشی ضدامپریالیستی کوبا باعث شد، کاخ سفید برای جلوگیری از ایجاد یک موج ضدامپریالیستی– لااقل در آمریکای لاتین- به هر اقدام ممکنی دست بزند.
با ناکام ماندن به كارگيري نيروي نظامي و برخورد مستقيم،
به ويژه درجريان نبرد خليج خوكها در 1961م، از یک سو، اقدام به تحريم
اقتصادي و از سوی ديگر پذیرش مهاجرين كوبايى و مخالفان نظام سوسياليستي کوبا و
تجهیز آن‌ها، سیاست اصلی آمریکایی‌ها را تشکیل داد.
در ادامه اين روند كه سالهاست ادامه دارد، در 1996م (در چنین روزی) جنگنده‌هاي كوبا، دو هواپيماي آمريكايى را كه به حريم هوايى آن كشور تجاوز كرده بودند، سرنگون ساختند. دو هواپيماي مذكور اگر چه كوچك و غيرنظامي بودند اما با تبعيديان و فراريان كوبايى مقيم در فلوريداي امريكا در تماس و ارتباط بودند.
آمریکایی‌ها بلافاصله با این ادعا كه هواپيماهاي مذكور بر فراز آبهاي بين المللي مورد حمله قرار گرفته اند اقدامات خود را علیه هاوانا تشدید کردند. در 26 فوريه همان سال بيل كلينتون -رئيس جمهور وقت آمريكا- تحريمهاي جديدي عليه اين كشور اعلام نمود. اين اقدام آمريكا با مخالفت كشورهاي اروپايى و همسايگان آمريكا مواجه شد و چهارده كشور آمريكاي لاتين نيز با تحريم كوبا توسط واشنگتن مخالفت كردند.
با این همه، اقدامات آمريكا و مقاومت كوبا نشان داد كه ابرقدرتيِ آمريكا در عرصه بينالملل به‌شدت مورد سؤال بوده و خدشه‌پذير است.
