قلبت (وجدانت)، حقيقت را براى تو می‌گويد، دستت را بر روى سينهات بگذار، زيرا قلبت از حلال، آرامش و از حرام تشويش پيدا می‌كند.
آنچه تو را به ترديد می‌اندازد ـ هر چند كه صاحبان فتوا، فتوا داده باشند ـ رها كن و به سراغ چيزى برو كه تو را به ترديد نمی‌اندازد.
مؤمن از ترس گناه بزرگ، گناه كوچك را هم رها می‌كند.
متن حدیث:
تُفْتيكَ نَـفْسُكَ، ضَعْ يَدَكَ عَلى صَدْرِكَ، فَإنَّهُ يَسْكُنُ لِلْحَلالِ وَ يَضْطَرِبُ مِنَ الْحَرامِ دَعْ ما يُريبُكَ اِلَى ما لا يُريبُكَ، وَ اِنْ اَفْتاكَ الْمُفْتُونُ، اِنَّ الْمُؤمِنَ يَذَرُ الصَّغيرَ مَخافَةَ اَنْ يَقَعَ فِى الْكَبيرِ؛
«كنزالعمّال، حدیث 7306»
