اشعار شب دوم محرم

 ورود به کربلا

کاروان لحظه لحظه نزدیک است

در حوالّی دشت ،دشت بلا

وعده گاه خدا همین باشد

این زمین هست،قبله،کرب و بلا


دلهره موج می زند در دشت

وَ سکوتی که پُر ز مفهوم است

بوی ماتم وزد از این صحرا

اهل خیمه به ناله محکوم است

قصّه غربتت مرا کشته

نخل غم را ببین چه پُر بار است

نَستَعینُ بِکَ ،عزیز دلم

کربلا با بلا بسی یار است


یابن زهرا بیا که برگردیم

صبر زینب دگر به سر آمد

خواب آشفته دیده ام انگار

زِ عروج شما خبر آمد


نظری کن خودت تماشا کن

دل اهل حرم پُر از غوغاست

تو اجازه بده که برگویم

روضه هایی که بعد از این برپاست