به گزارش وبلاگستان مشرق، مریم ابراهیمی دینانی در وبلاگ آقای رئیس جمهور گوشیت رو بردار نوشت: پسر همت! من پدر شهیدی ندارم و برادری شهید یا دایی و عموی شهید... اما وقتی گذرم به گلستان شهدا میافتد، دلم میسوزد.
اینقدر سخت و جانسوز در غم تمامی جوانانی که زیر خروارها خاک خوابیدهاند دلم میگیرد که زانوانم سست میشود و کنار قطعه شهدای گمنام بر روی سکویی ساعتها مینشینم و قلبم آرام نمیشود.
دلم میسوزد برای جوانی این فرشتگان خوش غیرت آسمانی که از همه چیزشان گذشتند تا من و امثال من راحت و آسوده زندگی کنیم؛ انگار قلبم را ماری خفته زخم میزند؛ میسوزم و دوباره آرام میشوم تا دوباره زخمی و دوباره سوختنی.
تو راست میگویی؛ گویی کسی حرمت شهدا و خانوادهشان را نمیداند؛ تنها چند پوستر در سطح شهر و چند عبارت از یک وصیت نامه ... این شده ممر درآمد عدهای که از شهدا و خاطراتشان پلکان ترقی ساختهاند و کسی هم نمیداند و نمیخواهد بداند که عدهای در این کوره راه زندگی که کمرشان زیر بار جنگ خرد شد، چه رنجی میکشند؟!
به خیابانها که نگاه میکنم، ساپورت پوشان هزار رنگ با هزاران عشوه و آرایش گویی رنگی از خط بیخیالی بر سرخی خون شهدا میپاشند.
و در دستگاههای دولتی، گاهی بیحرمتی و بیخیالیشان به شهدا و جانبازان دل آدم را به درد میآورد؛ آنقدر که آدمی دلش میخواهد سرش را محکم به دیوار بکوبد که اینها را چه شده؟ و پست و مقام تا چه حد باید از شرایط آسمانی ایثار و... جنگ درو نگه داشته باشد.
اما تو غصه نخور؛ چرا که شهدا عند ربهم یرزقونند؛ اگر کسی به واسطه انتسابش به امام (ره) به زعم خودتان درفشانی کرد یا زمینه را برای اراجیف گویی عدهای آن طرف آب نشین فراهم کرد؛ و خیلی از ایدئولوژیکها و اعتقادات و آرمانها را زیر سوال برد؛ اما آرمانها اینقدر بزرگ و متعالیاند که با این سخنان از هم نمیپاشد.
هنوز هستند کسانی که وقتی نام شهدا میآید دلشان مثل کبوتر بتپد و گلویشان را بغض بگیرد؛ قدر خون شهدا را اگر پشت میز نشینها ندانند مهم نیست؛ همین مادران و پدران عادی؛ همین آدمهای از دنیا بریده همین به قول عدهای پابرهنگان انقلاب که دلشان برای آرمانهایشان بتپد کافی است.
خدا کافی است؛ سرور دو عالم سیدالشهدا کافی است...
سنگینی بار حرفی که به دلت نشسته بود از بیادبی یک گول خورده منتسب به امام (ره) را خواندم؛ و میدانم که اگر جنگی شود امثال شما پیشتاز خواهید بود؛ چراکه غیرت و مردانگی در وجود عدهای ژنتیکی است؛ گرچه عدهای خلاف این را ثابت کردهاند.
این کار را هر خوش غیرت و دینمداری انجام میدهد؛ نه شما گول خوردهاید نه شهد؛ا گول خور واقعی کسانی هستند که جیفه پست دنیا را به آخرت شان باختند.
