امّا در میان این عنوان‌‌ها بازی‌هایی با موضوع دفاع مقدس، جنگ هشت ساله و انقلاب‌های منطقه هم حضور داشتند، که از کیفیت خوب و مناسبی برخوردار بودند.

در خلال نمایشگاه با سازندگان این بازی صحبت‌های کوتاهی صورت گرفت و از نحوه‌ی ساخت، هزینه‌ها، مشکلات و افتخارات بدست آورده، سوال شد که سعی شده در گزارش پیش رو نگاشته شود.

دوران افتخار

از ابتدای مسیر نمایشگاه تا مکان نمایشگاه، همانند سایر نمایشگاه‌های بازی، تصاویر عناوین بزرگ و زیبای جدید خودنمایی می‌کرد. در بین این بازی‌ها پوستر دوران افتخار با آن سربند یا حسین(ع) زیبا خودنمایی می‌کرد.

این بازی شاید یکی از مناسب‌ترین و بهترین بازی‌های ساخته شده در رابطه با دفاع مقدس است. سازندگان این بازی به دلیل سابقه‌  برنامه نویسی و کارشان در نوشتن سایت، کاری کارستان کردند. تقریباً اکثر اشخاصی که نمایش بازی را می‌دیدند حس می کردند این بازی با موتور پیشرفته‌ی UDK یا نظیر آن نوشته شده است؛ امّا وقتی با عوامل بازی صحبت شد، متوجه شدم بازی با موتور تقریباً ساده‌  یونیتی(Unity) ساخته شده که در واقع موتور ساخت بازی‌های ساده و مستقل است.

برنامه‌ نویسان بازی بعد از خرید نسخه‌ی کامل انجین یونیتی، با پرداخت بیش از صد میلیون تومان، بر روی این موتور آنقدر کار کرده و آن را کاملتر کرده‌اند که به گفته‌ی خودشان خود شرکت یونیتی بعد از دیدن این بازی بر روی انجین یونیتی خواستار این نسخه از انجین بازی شده‌اند!

بازی کاملاً چشم نواز و خوش گرافیک کار شده است. بازی که در سبک اوّل شخص هم طراحی شده، HUD یا نمای بازی کاملاً فارسی و زیبایی دارد و به مخاطبش می‌فهماند که با یک بازیِ ایرانی طرف است.

امّا در مورد داستان و موضوع بازی؛ بازی به خاطرات رزمندگان میهن اسلامی در طی دو عملیات مرصاد و بیت المقدس می‌پردازد و در واقع سعی شده با شبیه سازی این دو عملیات بازی‌باز را هر چه بیشتر به فضای این دو عملیات بزرگ و به یاد ماندنی در خاطرات هشت سال دفاع مقدس نزدیک کند.

این بازی از شش مرحله‌ تشکیل می‌شود و گیم پلی بازی تقریباً بین سه تا چهار ساعت است.

 ساخت بازی بیش از دو سال به طول انجامیده و سازندگان این بازی برای ساخت این بازیِ زیبا هیچ گونه حمایت یا هزینه‌ای دریافت نکرده و به طور خصوصی و شخصی این اثر را تولید کرده است.

خونین شهر

یکی دیگر از بازی‌های معرفی شده در نمایشگاه بازی امسال، بازی خونین شهر بود. بازی‌ای که به همّت شیوا پرداز کرمان از ابتدای امسال طراحی و تولیدش شروع شده و برای عرضه در سال آینده آماده می‌شود.

این بازی در سبک اوّل شخص طراحی شده و به مقاومت مردم در روزهای سخت ابتدای جنگ در خرمشهر می‌پردازد.

همچنان به دلیل تغییرات و ادامه‌  تولید بازی نمی‌توان نظری کلی در مورد بازی داد، ولی کیفیت بازی خوب و مناسب از یک تیم مستعد و جدید است.

بازگشت

بازی بازگشت یکی دیگر از تولیدات جدید و معرفی شده در این نمایشگاه است که برگی دیگر از آلبوم تصاویر نمایشگاه را تشکیل می‌دهد.

بازیِ پیش رو به مدّت دو سال در تولید به سر می‌برده و استودیو چشمه رنگین هنر، هزینه‌ای بالغ بر صد میلیون تومان صرف ساخت بازی کرده است.

همانند بازی‌های مطرح این ژانر، موضوع دفاع مقدس در این بازی سبب شده طراحان بازی از زاویه‌ی دوربین اوّل شخص برای بازیِ خودشان استفاده کنند.

داستان این بازی امّا به هنرمندی نگاشته شده است و ماجرای دو برادر در زمان اشغال خرمشهر را روایت می‌کند که یکی از آنها در یک عملیات جا می‌ماند و دیگری برای یافتنش به منطقه‌ی عملیات باز می‌گردد تا او را بیابد.

بازگشت قرار است تا چند ماه دیگر توسط شرکت تکین منتشر شود.

بیداری: خاکسترهای سوزان

بازی بیداری یکی از بازی‌های جدید شرکت بازی رسانه است، که توانسته نظر بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کند. بازی قرار است در پنج قسمت و درباره‌  پنج کشوری که بیداری اسلامی در آن اتفاق افتاده است، تولید شود.

خاکسترهای سوزان اولین قسمت از این سری است و ماجرای علی دومین شهید انقلاب تونس را به تصویر بکشد. علیِ 27 ساله یک فرد تحصیلکرده است که به دلیل پارتی بازی در یک شرکت استخدام نمی‌شود و پس از معاشرت با یک فرد انقلابی، علاقه مند به این فعالیت‌ها می‌شود. او که از بیماریِ مادر سالخورده‌اش رنج می‌کشد تلاش می‌کند هم هزینه‌های دارویی او و هم هزینه‌های تحصیلش را بدست بیاورد.

داستان بازی و دیالوگ‌ها توسط متین ایزدی، نویسنده‌ی نشریه‌  دنیای بازی و یکی از اساتید انستیتوی ملّی بازی سازی نوشته شده است. باید دید این بار او در بوته‌  نقد در مقابل بازی‌سازان و دانشجویانش چگونه داستانی را خواهد نوشت و چگونه عمل می‌کند. از قسمت‌هایی از بازی که در نمایشگاه مشاهده شد می‌توان گفت بازی بسیار جدی طراحی شده و تقریباً با توجه به فضای بازی انتخاب درستی هم بوده است.

برای نشان دادن تمامی ابعاد داستانی در بین مراحل از تصاویر مصور(کمیک استریپ) استفاده شده است تا هزینه‌ی زیادی برای فضای دو بعدی صرف نشود و ساخت بازی زمان زیادی را نبرد.

همچنین این بازی یک بازی پر دیالوگ است و همه‌ی این دیالوگ‌ها که بیش از هزار خط هم می‌شوند، در استودیو والبته به زبان فارسی ضبط شده است که امیدواریم برای سایر کشورهای عربی و زبان انگلیسی هم این کار صورت بگیرد.

سید طه رسولی رئیس شرکت بازی رسانه هم در طراحی مراحل بازی حضور داشته و حضور او هم کمک بزرگی به بازی می‌کند. در بازی بیش از 22 کاراکتر وجود دارد و در شخصیت اصلی از انیمیشن‌های خاص و البته طراحی سه بعدی استفاده شده است.

بازی در سبک ماجراجویی و به صورت اشاره و کلیک بر روی مراحل بازی و پیدا کردن و یا حل کردن مشکلات در آن مرحله‌ها طراحی شده است. تمام بازی به صورت از پیش رندر شده در حرکت کاراکتر سه بعدی و با پس زمینه های زیبای سه بعدی طراحی شده است.

گیم پلی بازی برای دو ساعت پیش بینی شده بوده امّا بنیاد بازی با دیدن کیفیت بازی از بازی حمایت کرده تا زمانش بازی به سه ساعت و نیم افزایش پیدا کند.

قرار است قسمت بعدی این بازی در لیبی اتفاق بیفتد و به دلیل فضای خاص انقلاب لیبی داستان بسیار اکشن‌تر و پر از تعقیب و گریز طراحی شود.

آرماگدون

آرماگدون شاید یکی از حاشیه دارترین بازی‌های نمایشگاه بازی امسال محسوب می‌شود. همه‌ی این حاشیه‌ها هم از موضوع و داستان بازی بود.

بازیِ آرماگدون داستان اتفاقی در آینده در سال 2020 را نشان می‌دهد که بعد از کشتار در فلسطین، افرادی از کشورهای مختلف مثل آلمان، لبنان و عربستان گروهی جهادی به فرماندهی کیان ایرانی راه می‌اندازند تا از این کشتار جلوگیری کنند.

با توجّه به وضعیت فعلی در سوریه و گروه‌های وهابی و حمایت عربستان از این گروه‌ها وجود این کشور در بین گروها‌ی حامیِ دفاع از فلسطین به نظر یک اشتباه بزرگ است که تمامیِ صحبت‌ها و فعالیت‌هایی که کشورمان در حال حاضر برای جدا کردن ایران از فعالیت‌های عربستان دارد را وارونه جلوه می‌دهد.

در ثانی پیش بینی این اتفاق در سال 2020 هم شاید کمی عجیب باشد. چرا باید این اتفاق آن سال و اینگونه بیفتد.

و بسیاری چراهای دیگر که باید منتظر ماند تا زمان عرضه‌ی بازی.

بازی در سبک اوّل شخص و توسط شرکت ایرانا ساخته شده و قرار است در زمستان 92 عرضه شود.

مبارزه در خلیج عدن(بخش چند نفره)

در نمایشگاه امسال همچنین بخش چند نفره‌ی مبارزه در خلیج عدن رونمایی شد. علاقه مندان می‌توانستند حتّی این بخش را در نمایشگاه امتحان کنند. به نظر تلاش زیادی برای این بخش در بازی انجام شده بود و از کیفیت زیادی هم برخوردار است.

کیفیت این بخش همانند خود بازی است و به عنوان اوّلین بازیِ چند نفره بسیار قابل قبول و زیبا طراحی شده بود.

علاوه بر این حالت، بخشی به نام حالت بوردرلند(Boarderland) که نام یک بازی اوّل شخص خارجی با گرافیک سل شید(Cell SHade) که حاشیه‌ی تمامی اجزای بازی با خطی ضخیم مشخص شده، در بازی قرار گرفته که گرافیک بازی را به آن شکل تغییر می‌دهد.

شرکت آمیتیس قرار است بعد از این حالت سراغ نسخه‌ی آنلاین بازی هم بروند و هنوز موعد انتشار نسخه‌ی شبکه‌ی بازی مشخص نشده است.

سخن آخر

نمایشگاه امسال بازی‌های رایانه‌ای تهران با بازدید بیش از یک و نیم میلیون نفر به پایان رسید. رقمی که نشان دهنده‌ی اهمیت این رسانه در کشورمان است و بسیاری از فعالین این عرصه از این آمار شگفت زده شده‌اند. امّا باید گفت تعداد بازی‌بازهای فعال در کشورمان خیلی بیشتر از این ارقام است و شاید به دلیل برگذاری این نمایشگاه در پایتخت است که بیش از این تعداد به نمایشگاه آمده‌اند. به جز این حمایت رسانه‌ها و تبلیغات از این نمایشگاه مهم و موثر آن طور که باید باشد نبود و انگار فقط از روی رفع تکلیف گزارشی تهیه شده بود. تبلیغات بازی به جز در خود نمایشگاه در سطح شهر، مترو و در بیلیورها اصلاً‌دیده نشد.

 باید جلسات نقد فراوانی درباره‌ اینگونه نمایشگاه‌ ها در کشورمان برگزار شود چرا که بیشتر به فروشگاه می‌مانند تا نمایشگاه و همچنان سود اصلی فروش در جیب اغذیه فروش‌ها و فروش بازی‌های خارجی در نمایشگاه می‌رود تا  بازی‌های ایرانی. بهتر است عوامل برگزار کننده فضایی را ایجاد کنند که سازندگان با ناشرین خارجی و داخلی ارتباط برقرار کنند و همانطور که صحبت از E3، گیمز کام، توکیو گیم شو و بسیاری دیگر از نمایشگاه‌های بازی می‌کنند، از آنها الگو بگیرند و سعی شود حضور نمایندگان خارجی، استودیوهای خارجی و ناشرین بین الملی را به نمایشگاه دعوت کنند.

کیفیت بازی‌های این نمایشگاه انصافاً بسیار بهتر و پیشرفته‌تر از نمایشگاه‌های قبلی بود و این نوید را می‌داد که صنعت بازی‌سازی در کشورمان روز به روز حرفه‌ای‌تر شده و امید دارد هر چه بیشتر به بازارهای جهانی نفوذ و از سود سرشار این صنعت بهره ببرد.