به گزارش مشرق به نقل از مهر، انتخابات اولین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا در بستر فضای سیاسی برآمده از روی کارآمدن دولت اصلاحات و در روزهایی برگزار شد که مردم هنوز جلسات دادگاه شهردار کارگزارانی وقت تهران را که خردادماه و تیرماه همان سال برگزار شد فراموش نکرده بودند. 

کارگزاران با سابقه بدی که از محاکمه غلامحسین کرباسچی به جای مانده بود وارد انتخابات شورا شدند، جناح منتقد دولت هم هنوز خود را از شکست انتخابات ریاست جمهوری جمع نکرده با شعار «شهر سبز برای خود» وارد انتخابات شدند.

اصلاح طلبان هم که قوه اجرایی را در دست گرفته بودند، بخشی از شاخص ترین مهره های خود را برای حضور در اولین دوره انتخابات شوراها بسیج کردند. عبدالله نوری وزیر کشور دولت خاتمی که مجلس پنجم او را استیضاح کرده بود، سعید حجاریان مغز متفکر جریان اصلاحات، از چهره هایی شاخصی بودند که برای این انتخابات وارد شدند. محمد عطریان فر از چهره های موسس کارگزاران، علیزاده طباطبایی وکیل فعلی خانواده هاشمی هم از چهره های شاخص کارگزارنی بودند. 

نتیجه انتخابات اما به نفع جبهه تازه تاسیس شده مشارکت بود. عملا از 15 عضو شورای اول 13 عضو آن گرایش چپ داشتند. ابراهیم اصغرزاده، جلایی پور، محمد حسین حقیقی، احمد حکیمی پور، رحمت الله خسروی، محمد حسین درودیان، عباس دوزدانی، جمیله کدیور، مرتضی لطفی، صدیقه وسمقی، امیرعابدینی چهره های تشکیل دهنده این شورا بودند. به غیر از محمد غرضی و غلامرضا فروزش بقیه چهره ها گرایش چپ داشتند و شورایی یکدست تشکیل شده بود اما این یکدستی دیری نپایید و اختلافات درون گروهی آغاز شد. به طوری که این شورا چهار رئیس به خود دید و سه شهردار عوض کرد.

انتخابات مجلس ششم که آغاز شد عبدالله نوری ، جملیه کدیور و محمد غرضی راه خود را از این شورا جدا کرده و استعفا دادند و به سمت انتخاباب مجلس رفتند. از این بین این سه چهره تنها کدیور به مجلس راه یافت، نوری به زندان رفت و غرضی رای نیاود. اما در شورا بلبشویی داشت حاکم می شد. بعد از کناره گیری عبدالله نوری عباس دوزدوزانی از چهره های چپ سنتی ریاست شورا را برعهده گرفت. انتقادات او از بی توجهی اعضای شورا به جلسات شورا و مشغولیت آن ها در سازمان هایی دیگر نهایتا طیفی را مقابل وی قرار داد و دوزدوزانی استعفا کرد اما شورای اول استعفای او را بررسی نکرد. دوزدوزانی هم در واکنش در جلسات شورا حضور پیدا می کرد اما نه به عنوان عضو شورا بلکه به عنوان یک تماشاگر. بعداز او رحمت الله خسروی رئیس شورا شد که دوران ریاست او آغاز مخالفت های اصغر زاده با الویری بود.

شورای چهارم در هیبتی شکل گرفته است تا به حال چنین سابقه ای وجود نداشته است. طیف اصولگرایان و اصلاح طلبان در شرایطی هر کدام بخشی از شورا را به دست گرفته اند که اکثریت مطلقی را برای هیچکدام نمی توان متصور شد. تشکیل این شورا در فضایی همانند سال 78 که انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده بود و دولت اصلاحات روی کارآمده بود و تلاش های پشت پرده برای انتخاب شهرداری همسو با گرایشات یکی از جبهه های اصلاح طلبان یا اصولگرایان، این نگرانی را دامن زده است که مبادا شورای چهارم به سرنوشتی مشابه شورای اول دچار شود.

وی تاکید کرد: اگرچه اعضای منتخب شورای شهر از چهره‌های سیاسی هستند؛ امّا باید بیشتر با حس اجتماعی کار کنند و به حلّ مسائلی بپردازند که مردم روزانه در زندگی خود با آنها ارتباط دارند.

توجه برخی اعضای شورای چهارم به فاکتورهای سیاسی در انتخاب شهردار به جای تمرکز به نماد خدمت و کارآمدی شورا را در آستانه آفت گروهگرایی قرار داده است. چندی پیش پرویز سروری عضو منتخب شورای شهر در پاسخ به سوالی در همین باره گفته بود تلاش همه ما این است که اجازه ندهیم فضای شورای شهر به سمت تنشهای سیاسی برود اولویت ما این است که با انتخاب شهردار به طرف چالش سیاسی نرویم.

باید منتظر شد و دید آیا نهادی که می باید منافع عمومی مردم شهر را تامین کند، براساس این گروهگرایی ها مصالح و منافع سیاسی  را به این منافع عمومی ترجیح داد و اولویت کاری اش تغییر می کند یا از این آفت خود را مصون نگه می دارد؟