گروه فرهنگی مشرق، جمعه شب برنامه سينمايي "هفت" با حضور "پوران درخشنده" "شهاب حسینی" و "صادق آذین" به روی آنتن رفت. موضوع صحبت این کارگردان با گبرلو پیرامون فیلم سینمایی "هیس دخترها فریاد نمی زنند" بود که اخیرا فروش خیره کننده یک میلیارد تومان در سراسر کشور را پشت سر گذاشته و انتظار می رود این روند فروش تا دو میلیارد تومان نیز پیش برود.
درخشنده: سوژه «هیس!...» یک احساس ضرورت و تکلیف بوددرخشنده در خصوص اين اثر و فروش آن گفت: حمايت مردم از اين فيلم براي من خيلي خوشحال‌كننده است چرا كه فيلم براي خود آنها ساخته شده و پيام براي آنهاست.
وي
افزود: در سي و يكمين جشنواره فيلم فجر قلبم مي‌تپيد براي اينكه موضوع
انتخابي‌ام چه عكس‌العمل و بازتابي را خواهد داشت و خوشبختانه در سكوت
سالن، سكوت هيس شكسته شد.
"درخشنده"
ادامه داد: "عزت الله ضرغامي" چند تيزر رايگان در اختيار ما قرار دادند و
وي هميشه براي فيلم‌هاي فرهنگي شرايط را فراهم مي‌كند.
وي
تصريح كرد: شهرداري براي تبليغات، هيچ كمكي به اين فيلم نكرد در حاليكه
بين فيلم‌ها نبايد فرق گذاشته شود چرا كه فيلم براي سينماي ايران است اما
هيچ فضايي در اختيار سينما قرار نمي‌گيرد.
وي
اظهار داشت: بحث تبليغات محيطي بايد مديريت شود شهرداري بايد فضاهايي را
به صورت رايگان در اختيار سينماگران قرار دهد چرا كه كار فرهنگي نيازمند
همكاري همه‌ي مسئولان است.
"درخشنده"
در خصوص انتخاب سوژه اين اثر عنوان كرد: سوژه اين فيلم حساس، ملتهب و
روي لبه تيغ بود به طور معمول من بدنبال سوژه نمي‌روم بلكه سوژه مرا پيدا
مي‌كند و بعد از آن من به دنبال آن مي‌روم.
وي
افزود: احساس مسئوليت، ضرورت و تكليف من را وادار به ساخت اين سوژه و
فيلم كرد، من به خاطر شهرت، محبوبيت و پول به سينما نيامده‌ام بلكه دغدغه
من را به سينما كشاند.
"درخشنده"
تصريح كرد: دغدغه‌ي من، مردم و مسايل جامعه‌ام بود چرا كه من با مردم و
درون آنها زندگي مي‌كنم و به عنوان يك فيلمساز از رنج آنها ملتهب نشوم.
از
اولين اثرم تا به الان محور كار من خانواده است و در "هيس دخترها فرياد
نمي‌زنند" در درجه اول خانواده و سپس آموزش و پرورش مدنظرم بود چرا كه
مدرسه تنها آموزش نيست بلكه پرورش هم در آن اهميت دارد و معلم بايد براي
دانش‌آموز خود وقت بگذارد و نبايد نسبت به آنها بي‌تفاوت باشد.
وي
در خصوص بازي "بابك حميديان" عنوان كرد: انتخاب اين نقش يكي از سخت‌ترين
مراحل كار بود، من از همان ابتدا نگاهم روي "بابك حميديان" بود چون او
هنرمند خلاقي است و يك نوع انرژي را با خود به سر صحنه مي‌آورد كه تو را
مجبور به صرف همين مقدار انرژي براي كار مي‌كند.
وي
ادامه داد: از بازي "بابك" در سينما هميشه لذت بردم چون يك بازيگر چقدر
بايد خلاقيت داشته باشد كه در لحظه بازي‌هاي زيرپوستي، ظريف و حساس را به
نمايش بگذارد.
وي
در خصوص انتخاب "طناز طباطبايي" اظهار داشت: من براي اين نقش قصد داشتم از
يك نابازيگر استفاده كنم چون مخاطب هيچ ذهنيتي از او نداشته باشد و
معصوميت دختر را با تمام وجود حس كند ولي چون زمان زيادي نداشتم پس از
گرفتن تست 700 دختر، تصميم گرفتم بدليل حساس بودن نقش، به دنبال معصوميت در
سينما بگردم و "طباطبايي" را بدليل نگاه معصوم و نوع چشم‌ها و پلك‌هايش
انتخاب كردم كه به نظرم زيباترين بازي خود را در سينما ارائه داد.
"درخشنده" در خصوص نظر منتقدان درباره اين اثر عنوان كرد: ما منتقد خوب نداريم اما نظرات منتقدان خوب را كاملا مي‌پذيرم.
وي
در پايان در خصوص قضاوت داوران بيان كرد: من در جشنواره سي و يكم هم گفتم
كه چطور ممكن است مردم چيزي را ببينند اما داوران آن را نبينند زماني كه يك
معضل اجتماعي در جامعه شكل گرفته نبايد سكوت كرده و نسبت به آن بي‌تفاوت
باشيم وظيفه‌ي سينماگر اين است كه به محيط اطراف خود توجه كند.
وي در پايان خاطر نشان كرد: اميدوارم سينماي ايران به يك وحدت برسد و همه براساس همدلي به سمت مردم گام برداريم.
شهاب حسینی: نمی‌فهمم سوپراستار یعنی چه؟
* در بخش «خارج از قاب» نیز گفت‌وگوی هفت با شهاب حسینی پخش شد که حسینی در این مصاحبه گفته بود: من کار خودم را یک کار خدماتی به حساب می آورم. خدمات در زمینه فرهنگی هنری! مثلا اگر من به عنوان یک شهروند از خدمات شهری توقع استانداردی در کارش را دارم، او هم از من انتظار دارد در کار خدمات فرهنگی‌ام یک استانداردی را رعایت کنم. سینمای ما یک هویت مشخص دارد. محوریت سینمای ما را بازیگر تشکیل می‌دهد. سینمای ما در واقع سینمایی است که به‌نوعی معناگرا و اخلاق‌گراست و به معنای واقعی انسانی است. ستاره‌سازی در جامعه جا نیفتاده است. من در اینجا وقتی به کسی بگویند سوپر استار، تعجب می کنم. اصلا این لغت یعنی چه؟! ما همینکه الگوهایمان را درست انتخاب کنیم و نسبت به پیرامونمان شناخت پیدا کنیم و دغدغه اجتماع را بسازیم، کافی است. کار ما همین است.
*در بخش پرده آخر که اختصاص دارد به میزگرد با دو تن از سینماگران، علیرضا رئیسیان و مهدی فخیم‌زاده به برنامه آمده بودند. طبق گفته‌های گبرلو، بحث سینما و چشم‌انداز از هفته گذشته آغاز شده است و طبق تغییر و تحولات سینمایی و فرهنگی رخ داده، جشم‌انداز سینما دستخوش تغییر می‌شود. فخیم‌زاده که شروع کننده بحث بود گفت: به نظر من اگر بخواهیم چشم انداز سینمای ایران را ببینیم چاره‌ای نداریم جز اینکه که به وضع فعلی و قبلی آن نگاه کنیم. شاید حتی به قبل‌ترش در سینمای قبل از انقلاب. قبل از انقلاب سینمای ایران در سال 51 از نظر کمی بیشترین تولید را داشت.
*سال 56 که انقلاب شد، این تعداد خیلی کاهش پیدا کرد و اگر در سال 51، 90 فیلم در سال بوده در سال 56 به 11 فیلم کاهش پیدا کرد. وقتی انقلاب شد، سینما یک سری کارگردان و تهیه‌کننده را از دست داد. ما که تازه فیلمساز شده بودیم با خودمان فکر می‌کردیم چه چیزی باعث این اتفاق شد. ما به این نتیجه رسیدیم که عامل اصلی این کاهش، فیلم‌های خارجی بوده. همین باعث می‌شد تولید سینمای ایران به حداقل برسد. وقتی ما این نکته را مطرح کردیم که جلوی اکران فیلم خارجی را بگیریم خیلی‌ها مخالفت کردند به این دلیل که می‌گفتند ما تولیدی نداریم چرا جلوی اکران آنها را بگیریم و باید فیلمسازی خودمان را درست کنیم. خیلی طول کشید که این حرف جا افتاد و در سال 62-63 این اتفاق درست شد و فیلمسازی از بخش خصوصی خارج شد و در انحصار دولت و فارابی قرار گرفت و سینما شروع به حرکت کرد. در شرایط فعلی هم چنین تحلیلی ضامن حرکت سینماست. به نظر من عامل اصلی‌ای که الان مانع است، سینمای دولتی است. یعنی همه منتظر این هستند که کسی بودجه ای را تامین کنند تا دیگران فیلم بسازند. خب کسی که بودجه تامین می کند پس انتظارات و خواسته‌هایی دارد که ربطی به خواسته مخاطب ندارد. این خواسته ها خود به خود کیفیت را کم می کند.
*اما گبرلو گفت: مشکل اینجاست که نمی توان گفت سینمای دولتی فی نفسه مشکل دارد، چون به هر حال دولت گاهی سفارش می‌دهد برای تولید فیلم. وقتی فیلم بد ساخته می‌شود و تماشاگر نمی‌بیند مشکل وجود دارد.
*رئیسیان نیز در این‌باره گفت: بعد از انقلاب وضعیت طوری شد که دولت هم سفارش دهنده می‌شود هم تولید کننده و هم پخش کننده. در پی همین، مبنایی گذاشته می‌شود ک دولت اعمال سلیقه می‌کند. چون از یک طرف هجوم نیروهای تندروی رادیکال است که معتقدند سینمای ایران دارای سابقه خوشایندی نیست و نباید ادامه پیدا کند و با سنت عرفی و دینی سازگار نیست و از طرف دیگر تجمیع قدرت در هر انسانی این پدیده را به وجود می‌آورد که مدام قدرت بیشتری بخواهد. حتی قوانینی که وضع می‌شود برای حمایت از سینمای ایران به این دلیل است که نهادی احساس می کند بیش از هنرمند مسئولیت دارد. ما هنوز نتوانستیم این را حل کنیم که دولت فقط در چرخه بین فعالیت هنری یک هنرمند و مخاطب فقط باید نقش ناظر را داشته باشد تا تخلف از قانون صورت نگیرد.
آذین : مباهات می‌کنیم به این سینما
در آخرین بخش از برنامه این هفته، «صادق آذین» مهمان ویژه «قاب ماندگار» بود. از آخرین کارهای او می‌توان به «قبرستان غیر انتفاقی» و سریال «دودکش» اشاره کرد. او همچنین مدیر تولید «درباره الی« نیز بوده. گبرلو این بخش را با این پرسش از آذین شروع کرد که: «چه احساسی دارید در طول این همه سال در این فضا به فعالیت مشغول بودید.»
*من آنقدر از کارهایی که تا حالا انجام داده‌ام لذت برده‌ام که هر کدامشان برای من یک خاطره است. هر کداشمان یک عشق و صفا و صمیمیت. شغل ما طوری است که در کار با عوامل زیادی سر و کار دارید و کسانی هستند که جلوی دوربین دیده نمی‌شوند و عشق‌ها و صفایشان دیده نمی‌شود. من مخصوصا خیلی عاطفی هستم و تک تک این افراد را آنقدر دوست دارم گاهی اوقات اگر کاری را قبول میکنم به این دلیل است که برای همان بچه‌ها یک منبع درآمدی جور شود.
*هماهنگ کردن همه عوامل با هم! یک فیلم خوب نیاز به آدم‌ها خوب دارد. مدیر تولید باید آدم‌های خوبی انتخاب کند و بینشان هماهنگی ایجاد کند، مدیر تولید باید برای عوامل امنیت شغلی ایجاد کند و بتواند به موقع از نظر مالی تامینشان کند و بیشتر از همه، جمع کردن و تشویق این عوامل برای رسیدن موفقیت. ولی معمولا در طی کار وظیفه من به عنوان مدیر تولید بازی کردن نقش پدر برای همه عوامل است.
*بعد از انقلاب سینما تثبیت شد. خیلی‌ها تلاش کردند تا سینمای ما به اینجا برسد. خیلی افراد در این سینما تربیت شدند و مباهات میکنم به این سینما. امروز سینمای ایران نسبت به دهه هفتاد غبطه می‌خورم. فیلمهایی که در آن دوران ساخته می‌شد عشق و محبت در بینشان بیشتر بود. قبل از انقلاب بیش از چهارصد فیلم آمریکایی در ایران اکران می‌شد. بعد از انقلاب 60-70 فیلم تولید با حمایت دولت تولید شد. اوایل دولت به همه کمک می‌کرد و حمایت‌ها برای همه یکسان بود. الان باید خیلی جلوتر از آن دهه می‌بودیم نه اینکه الان کاسه چه کنم دست بگیریم. هیچ‌کس به فکر تماشاچی و احترام به مخاطب نیست. در گذشته برنامه مدون شده برای ساخت فیلم بود. یعنی اینکه مثلا چند فیلم کودک ساخته شد چند فیلم کمدی و از این دست. مردم هم که به سینما می‌رفتند، راضی بودند. الان این سیستم به هم ریخته.» آذین در ادامه صحبت گبرلو که گفت به نظر می‌رسد تهیه‌کننده‌ها آشناهایشان را به عنوان مدیر تولید انتخاب می‌کنند گفت: «بله. چون مدیر تولید امین تهیه کننده است. یکی از وظایف سنگین مدیران تولید این است که امین باشند.
مخاطبان محترم گروه فرهنگی مشرق می توانند مقالات، اشعار، مطالب طنز، تصاویر و هر آن چیزی که در قالب فرهنگ و هنر جای می گیرد را به آدرس culture@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود.
شهاب حسینی: نمی‌فهمم سوپراستار یعنی چه؟
* در بخش «خارج از قاب» نیز گفت‌وگوی هفت با شهاب حسینی پخش شد که حسینی در این مصاحبه گفته بود: من کار خودم را یک کار خدماتی به حساب می آورم. خدمات در زمینه فرهنگی هنری! مثلا اگر من به عنوان یک شهروند از خدمات شهری توقع استانداردی در کارش را دارم، او هم از من انتظار دارد در کار خدمات فرهنگی‌ام یک استانداردی را رعایت کنم. سینمای ما یک هویت مشخص دارد. محوریت سینمای ما را بازیگر تشکیل می‌دهد. سینمای ما در واقع سینمایی است که به‌نوعی معناگرا و اخلاق‌گراست و به معنای واقعی انسانی است. ستاره‌سازی در جامعه جا نیفتاده است. من در اینجا وقتی به کسی بگویند سوپر استار، تعجب می کنم. اصلا این لغت یعنی چه؟! ما همینکه الگوهایمان را درست انتخاب کنیم و نسبت به پیرامونمان شناخت پیدا کنیم و دغدغه اجتماع را بسازیم، کافی است. کار ما همین است.*در بخش پرده آخر که اختصاص دارد به میزگرد با دو تن از سینماگران، علیرضا رئیسیان و مهدی فخیم‌زاده به برنامه آمده بودند. طبق گفته‌های گبرلو، بحث سینما و چشم‌انداز از هفته گذشته آغاز شده است و طبق تغییر و تحولات سینمایی و فرهنگی رخ داده، جشم‌انداز سینما دستخوش تغییر می‌شود. فخیم‌زاده که شروع کننده بحث بود گفت: به نظر من اگر بخواهیم چشم انداز سینمای ایران را ببینیم چاره‌ای نداریم جز اینکه که به وضع فعلی و قبلی آن نگاه کنیم. شاید حتی به قبل‌ترش در سینمای قبل از انقلاب. قبل از انقلاب سینمای ایران در سال 51 از نظر کمی بیشترین تولید را داشت.
*سال 56 که انقلاب شد، این تعداد خیلی کاهش پیدا کرد و اگر در سال 51، 90 فیلم در سال بوده در سال 56 به 11 فیلم کاهش پیدا کرد. وقتی انقلاب شد، سینما یک سری کارگردان و تهیه‌کننده را از دست داد. ما که تازه فیلمساز شده بودیم با خودمان فکر می‌کردیم چه چیزی باعث این اتفاق شد. ما به این نتیجه رسیدیم که عامل اصلی این کاهش، فیلم‌های خارجی بوده. همین باعث می‌شد تولید سینمای ایران به حداقل برسد. وقتی ما این نکته را مطرح کردیم که جلوی اکران فیلم خارجی را بگیریم خیلی‌ها مخالفت کردند به این دلیل که می‌گفتند ما تولیدی نداریم چرا جلوی اکران آنها را بگیریم و باید فیلمسازی خودمان را درست کنیم. خیلی طول کشید که این حرف جا افتاد و در سال 62-63 این اتفاق درست شد و فیلمسازی از بخش خصوصی خارج شد و در انحصار دولت و فارابی قرار گرفت و سینما شروع به حرکت کرد. در شرایط فعلی هم چنین تحلیلی ضامن حرکت سینماست. به نظر من عامل اصلی‌ای که الان مانع است، سینمای دولتی است. یعنی همه منتظر این هستند که کسی بودجه ای را تامین کنند تا دیگران فیلم بسازند. خب کسی که بودجه تامین می کند پس انتظارات و خواسته‌هایی دارد که ربطی به خواسته مخاطب ندارد. این خواسته ها خود به خود کیفیت را کم می کند.
*اما گبرلو گفت: مشکل اینجاست که نمی توان گفت سینمای دولتی فی نفسه مشکل دارد، چون به هر حال دولت گاهی سفارش می‌دهد برای تولید فیلم. وقتی فیلم بد ساخته می‌شود و تماشاگر نمی‌بیند مشکل وجود دارد.
*رئیسیان نیز در این‌باره گفت: بعد از انقلاب وضعیت طوری شد که دولت هم سفارش دهنده می‌شود هم تولید کننده و هم پخش کننده. در پی همین، مبنایی گذاشته می‌شود ک دولت اعمال سلیقه می‌کند. چون از یک طرف هجوم نیروهای تندروی رادیکال است که معتقدند سینمای ایران دارای سابقه خوشایندی نیست و نباید ادامه پیدا کند و با سنت عرفی و دینی سازگار نیست و از طرف دیگر تجمیع قدرت در هر انسانی این پدیده را به وجود می‌آورد که مدام قدرت بیشتری بخواهد. حتی قوانینی که وضع می‌شود برای حمایت از سینمای ایران به این دلیل است که نهادی احساس می کند بیش از هنرمند مسئولیت دارد. ما هنوز نتوانستیم این را حل کنیم که دولت فقط در چرخه بین فعالیت هنری یک هنرمند و مخاطب فقط باید نقش ناظر را داشته باشد تا تخلف از قانون صورت نگیرد.
آذین : مباهات می‌کنیم به این سینما
در آخرین بخش از برنامه این هفته، «صادق آذین» مهمان ویژه «قاب ماندگار» بود. از آخرین کارهای او می‌توان به «قبرستان غیر انتفاقی» و سریال «دودکش» اشاره کرد. او همچنین مدیر تولید «درباره الی« نیز بوده. گبرلو این بخش را با این پرسش از آذین شروع کرد که: «چه احساسی دارید در طول این همه سال در این فضا به فعالیت مشغول بودید.»*من آنقدر از کارهایی که تا حالا انجام داده‌ام لذت برده‌ام که هر کدامشان برای من یک خاطره است. هر کداشمان یک عشق و صفا و صمیمیت. شغل ما طوری است که در کار با عوامل زیادی سر و کار دارید و کسانی هستند که جلوی دوربین دیده نمی‌شوند و عشق‌ها و صفایشان دیده نمی‌شود. من مخصوصا خیلی عاطفی هستم و تک تک این افراد را آنقدر دوست دارم گاهی اوقات اگر کاری را قبول میکنم به این دلیل است که برای همان بچه‌ها یک منبع درآمدی جور شود.
*هماهنگ کردن همه عوامل با هم! یک فیلم خوب نیاز به آدم‌ها خوب دارد. مدیر تولید باید آدم‌های خوبی انتخاب کند و بینشان هماهنگی ایجاد کند، مدیر تولید باید برای عوامل امنیت شغلی ایجاد کند و بتواند به موقع از نظر مالی تامینشان کند و بیشتر از همه، جمع کردن و تشویق این عوامل برای رسیدن موفقیت. ولی معمولا در طی کار وظیفه من به عنوان مدیر تولید بازی کردن نقش پدر برای همه عوامل است.
*بعد از انقلاب سینما تثبیت شد. خیلی‌ها تلاش کردند تا سینمای ما به اینجا برسد. خیلی افراد در این سینما تربیت شدند و مباهات میکنم به این سینما. امروز سینمای ایران نسبت به دهه هفتاد غبطه می‌خورم. فیلمهایی که در آن دوران ساخته می‌شد عشق و محبت در بینشان بیشتر بود. قبل از انقلاب بیش از چهارصد فیلم آمریکایی در ایران اکران می‌شد. بعد از انقلاب 60-70 فیلم تولید با حمایت دولت تولید شد. اوایل دولت به همه کمک می‌کرد و حمایت‌ها برای همه یکسان بود. الان باید خیلی جلوتر از آن دهه می‌بودیم نه اینکه الان کاسه چه کنم دست بگیریم. هیچ‌کس به فکر تماشاچی و احترام به مخاطب نیست. در گذشته برنامه مدون شده برای ساخت فیلم بود. یعنی اینکه مثلا چند فیلم کودک ساخته شد چند فیلم کمدی و از این دست. مردم هم که به سینما می‌رفتند، راضی بودند. الان این سیستم به هم ریخته.» آذین در ادامه صحبت گبرلو که گفت به نظر می‌رسد تهیه‌کننده‌ها آشناهایشان را به عنوان مدیر تولید انتخاب می‌کنند گفت: «بله. چون مدیر تولید امین تهیه کننده است. یکی از وظایف سنگین مدیران تولید این است که امین باشند.
مخاطبان محترم گروه فرهنگی مشرق می توانند مقالات، اشعار، مطالب طنز، تصاویر و هر آن چیزی که در قالب فرهنگ و هنر جای می گیرد را به آدرس culture@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود.
