این موضوع برای دومین بار در طول تاریخ رخ داد. یعنی ۱۲۴ سال پس از تعرض اولیه، این بار دست‌درازی وهابیت به قبور نورانی آرمیدگان بقیع به حد اعلای خود رسید و به گفته «مستر ریتر» جهانگرد غربی؛ به شهری زلزله‌زده و ویرانه تبدیل شد.
این موضوع در زمان ضعف عثمانی و تصرف مجدد مکه و مدینه توسط وهابیت رخ داد. بدین صورت که در ماه رمضان سال ۱۳۴۴ هجری قمری «شیخ عبدالله بن سلیمان بن بلیهد» (۱۲۷۸-۱۳۵۹هـ) قاضی القضات وقت از مکه به مدینه آمد و چند روز بعد یعنی در هشتم شوال دستور تخریب قبور متبرک بقیع را صادر کرد تا هر چه گنبد و ضریح در مدینه و بیرون از آن بود، ویران شود.
(از راست: قاضی سلیمان در کنار پادشاه وقت عربستان)
این اقدام تمجید «ملک عبد العزیز بن عبد الرحمن بن فیصل آل سعود» (۱۸۷۶ – ۱۹۵۳) حاکم وقت سعودی را به همراه داشت. این موضوع در نامه‌ای که چهار روز پس از تخریب بقیع نگاشته شده است، به چشم می‌خورد:
منابع:
۲ ــ الموسوعة الحرة
