در ابتدای این برنامه حامد بهداد روبروی گبرلو نشست و نکاتی را درباره سینما، انتقاد های بیشمار از خودش و البته همکاری با مهرجویی مطرح کرد:
* همیشه سعی میکنم که بتوانم خودم را خوب تشریح کنم و توضیح بدم که اگر نکته ای هست روشن شود، اگر سوء تفاهمی وجود دارد برطرف شود و اگر عقیده ای دارم بر سر آن عقیده پافشاری کنم.
*اگر جامعه سینمایی و مردم توقعی از آقای روحانی دارند بی‌جا نیست. اکنون فضایی ایجاد شده که پر از سوء تفاهم است مثل ماجرای خانه سینما و این سوء تفاهم‌ها با پا درمیانی کسانی که بصیرتی دارند، برطرف خواهد شد.
* باید فیلم ساخته شود، باید سینما پا برجا باشد هر تفکری از هر جناحی باید فرصتی برای گفتگو داشته باشد. نکته ای در دوران انتخابات به نظرم منطقی بود. وقتی در دوره ای جناحی جلوی جناح دیگری را می گیرد خب ممکن است هنگام ظهور جناح دیگر عقده‌گشایی ها شروع شود و این طبیعی است و ما نمی توانیم عیب و ایراد برایش بتراشیم چون یک واکنش طبیعی در حال وقوع است. هرجناحی از هر سمت وسویی باید به گفتگو بنشیند.
* من فکر می کنم جماعت سینما و به ویژه هنرمندان این جنبه را دارند. شاید به جرات می توان گفت که هنرمندان هستند که گفتگو را در جامعه رایج میکنند. ما خودمان را در معرض نقد قرار می دهیمع خودمان را تشریح میکنیم و سعی می کنیم تحملمان را بالا ببریم تا به تعالی خودمان سرعت ببخشیم.
* میزان زیادی از توفیقم را چون بر این باور هستم که موفق هستم از صدقه سری امام رضا(ع)، از بابت گفتگو، تحلیل و آنالیز به دست می آورم. من بازیگری نیستم که فیلم نامه ای به من بدهند و بگویند این دیالوگ را بخوان، بحث می کنیم، گفتگو میکنیم. نقطه نظرهایی هستد که می پذیرم و نقطه نظرهایی هستد که به کرسی می نشانم ولی منطقی.
امیر قادری نباید از بازی من در نارنجی پوش تعریف می کرد
* من بر این باور هستم هیچ کسی از نقد مصون نیست حتی خود منتقد در ضمن منتقدی که نقد می کند خودش باید هر روز درباره خودش به پردازشی جدید برسد. تمام افراد سیاسی، فرهنگی، هنری، ورزشی، نظامی همه باید در خودشان قر کنند. این شامل حال منتقد هم می شود. منتقد هم مانند هنرمند که مصونیت سیاسی ندارد کاملا مردم محسوب می شود پس باید در خودش باشد و خودش را برسی کند. اگر توهین، قضاوت کار بدی است اگر هر چیزی شبیه این کار نقد را می برد خب شامل حال منتقد هم می‌شود
* من از همه میپرسم واقعا در شان آقای مهرجویی است که برای فیلم نارنجی پوش با او چنین برخوردی شود؟ منتقدان درباره فیلم نارنجی پوش نظرشان را مطرح نکردند وقتی که این کار را میکنید اسمش می شود لودگی. ما بزرگتر از این حرفها هستیم، باید تشخیص بدهیم، بچه که نیستیم، ما انواع و اقسام نقاب هایی که به صورت خود زدیم در قالب منتقد، هنرمند، بازیگر می فهمیم این نیازی به بررسی ندارد ما به زبانی رسیدیم در جامعه امروز که اجازه می دهد که در یک رسانه ملی بنشینم به گفتگو،شاید تا میزانی من این صلاحیت را دارم و تا میزان خیلی بالاتر شما دارید و آن رسانه.
* من انعکاس جامعه خودم هستم. اگر جامعه عصبانی باشد من هم عصبی هستم، اگر جامعه مقداری خشم دارد من هم دارم و در سالی که من بازیگر شدم حتما گذشته ای از جامعه خودم را آورده ام. فیلم سینمایی سندی از جامعه زمان خودش است. به همین دلیل خیلی دوست دارم در این دروه جهان را لطیف تر بهتر و پر از صلح بیشتری داشته باشیم تا انعکاس فیلم های ما از این جامعه منجر به آشتی بیشتر و اقتصاد بهتری برای فرهنگ ما باشد و به ویژه ارتباط مردم بیشتر باشد با سینما نه اینکه مثل امروز متاسفانه تبدیل به یک صنعت ورشکسته و قطع ارتباط با مردم و گریزان از فیلم شده است.
* من انسان عصبی و پرخاشگرنیستم. من شخصیت بسیاری شگفت آوری دارم بسیار از خودم راضی هستم. به خاطر این که در جهان حضور دارم، خیلی خودم را دوست دارم.
* امیر قادری نباید از بازی من در نارنجی پوش تعریف می کرد به خاطر این که این برای من بد می شود من دوست ندارم. برای من جای سعادت بیشتری است که این آقا بد مرا بگوید و ردم کند، من بی انصاف نیستم. در ضمن این جا یک تناقضی وجود دارد اگر ایشان از بازی من در نارنجی پوش تعریف می کند به استناد شما در این برنامه از آن سمت هم گفته که چرا مهرجویی از حامد بهداد استفاده کرده است. ببینید این قضیه اصلا جدی نیست به خدا یک چیز را ایمان دارم این جنجال ها تا حدی کار رسانه است و اشکالی ندارد یعنی این شغل ماست که به حیجان بیشتری نزدیک می شود.
وحید موساییان کارگردان فیلم "فرزند چهارم" از دیگر میهمانان برنامه بود که به بهانه اکران فیلمش در هفت حضور یافت. وی در این باره گفت:
* تولید یک فیلم سینمایی در درون کشور آسان نیست و اگر این مسأله بخواهد در خارج اتفاق بیفتد، دشوارتر می شود. سومالی به عنوان کشور انتخابی ما نظم سیاسی و متعارفی نداشت و باید مشکلات را خودمان حل می کردیم.
* داستان سومالی به 2 سال پیش و قحطی بزرگی که در این کشور به وجود آمده بود، بر می گشت و در آن قحطی روزانه 100 کودک تلف می شدند. جشنواره فیلم کودک در اصفهان به صورت نمادین هدایایی را به سفارت سومالی می فرستد و بعد متوجه اتفاقات وحشتناک این کشور می شود و نهایتا تصمیم به ساختن فیلمی با زمینه های مستند گرفته می شود.
فیلم ما قربانی تسویه حساب های جناحی شد
* فیلمساز دنبال سوژه های جدید است و فکر می کنم هیچ کس از این تجارب بدش نمی آید و داستان سومالی با توجه به کارهای قبلی ام می توانست متفاوت تر باشد. پیشنهاد می کنم مردم به این دلیل«فرزند چهارم» را ببینند که سختی های کار هموطنان خودشان را در هلال احمر و شاخ آفریقا درک می کنند. آنجا نه امنیتی وجود دارد و نه بهداشت صحیح.
* به دلیل سابقه مهتاب کرامتی در کار با یونیسف، انتخاب اول ما بود و فکر می کنم یکی از بهترین بازی های خود را ارائه داد. آرزوی همکاری با مهدی هاشمی را داشتم و هنرمند بی نظیری است. حامد بهداد هم بازیگر غیرقابل پیش بینی و خلاقی است و جلوتر از ما فکر می کند و فضای سومالی هم در رسیدن به نوعی دیگر از بازی به او کمک کرد.
فیلم «فرزند چهارم» چون سفارش این فیلم درباره موضوعی انسانی بود،من از سفارشی بودن ناراحت نمی شوم. این فیلم شرایط انسان و موقعیت آنها را به ما نشان می دهد که می توانند از خود گذشتگی داشته باشند. طی چندسال گذشته همان طور که می دانید چندان جناحی عمل نکرده و خط کشی برای حضور گروه های خاص نداشته و انتخاب من به همین علت بوده است. گاهی هم نیت فیلمساز ربطی به سفارش دهنده فیلم ندارد.
در خصوص انتخاب لفظ سینمای فاخر برای«فرزند چهارم» باید بگویم متأسفانه فضای خوبی ساخته نشد و شاید در گذشته به کار بردن لفظ فاخر این معنا صحیح به کار برده نشد اما بیشتر فکر می کنم درباره فیلم خودم به دلیل تسویه حساب های جناحی بود. فکر می کنم کارنامه من و یا افرادی که این فیلم ها را سفارش می دهند، بهتر و صحیح تر مورد قضاوت قرار می گیرد. تلاش کردم تصویری شرافتمندانه از ایرانیان خارج از کشور نشان دهم.
برنامه «هفت» در بخش دوم خود گفتگو با ابراهیم شیبانی کارگردان و حسن کلامی تهیه کننده فیلم «هیچ کجا،هیچ کس» را دنبال کرد.
حسن کلامی درباره علت پذیرفتن تهیه کنندگی فیلم«هیچ کجا،هیچ کس» و همکاری با ابراهیم شیبانی گفت: ما دو تله فیلم قبلا با هم کار کرده بودیم و بعدا تلاش کردیم فیلمنامه آقایان شیبانی و رفیع زاده را خواندیم و پس از سرمایه گذاری و غیره تصمیم گرفتیم فیلمبرداری آن را اواخر سال 90 شروع کنیم. پیدا کردن سرمایه گذار راحت نبود اما فرد بی دردسری بود و خیلی خوب با هم کار کردیم و تا انتهای فیلم ایشان با ما بودند و امیدوارم استقبال شود.
ابراهیم شیبانی نیز درباره وضعیت اکران عنوان کرد: فیلم ما یک هفته دیرتر اکران شد و شورای صنفی گفت فیلم شما باید رضایت فیلم گهواره ای برای مادر را داشته باشد چون قرارداد ما و این فیلم برای سرگروهی استقلال بود. طبق آیین نامه شورای صنفی بعد از گهواره ای برای مادر و چه خوبه که برگشتی تا یک هفته قبل فیلم ها اجازه نمایش عمومی عمومی پیدا کردند و با مشورت با دفتر پخش تصمیم گرفتیم این کار را انجام ندهیم و سکوت کنیم تا ببینیم در آینده چه اتفاقی می افتد.
این کارگردان با اشاره به انتخاب ساختار متفاوت برای فیلمش بیان کرد: این بیشتر به نوع قصه ای باز می گردد که انتخاب کردیم و ما قصه ای انتخاب کردیم که شاید به لحاظ معمول طول بیشتری داشت و به نظر تیم نویسندگانی که در حال کار روی این فیلم بودند،امکان حذف هیچ قصه ای وجود نداشت و به همین دلیل این نوع روایت را انتخاب کردیم که به نظرمان جذاب و متفاوت بود.
وی افزود:ممکن است برای سینمای ایران که به این نوع روایت ها نپرداخته و تماشاگر سینمای ایران با این فیلم ها آشنا نبود، نوعی ریسک باشد اما تصمیم به تجربه نوع دیگری از فیلمسازی گرفتیم.
حسن کلامی در خصوص انتخاب این داستان خاص برای همکاری اظهارکرد:ما روایتی غیرخطی و غیرمعمول تر از فیلمنامه های دیگر را ساختیم و قرار بود داستان های در هم تنیده شده به صورت غیرخطی و رفت و برگشت بیان شود.سعی کردیم این رفت و برگشت ها برای تماشاگر آسان شود و تماشاگر با آن خوب ارتباط برقرار کند. روایت این فیلم ها خاص تر است و اعتقاد ندارم تماشاگر به این ساختار عادت ندارد چون انواع سریال های خارجی را در لوح های فشرده می بیند.
شیبانی درباره متفاوت بودن فضای فیلم هایش توضیح داد: معتقدم الان می توانم این سینما را تجربه کنم چون برای من به عنوان کارگردان سخت است که بتوانم برای فیلمم سرمایه گذار انتخاب کنم. قبل از فیلمنامه که کار آن یک سال طول کشید، حدود دو سال برای فیلم دنبال سرمایه گذار بودم و این اتفاق به دلیل معمول نبودن فیلمنامه دیر افتاد. تصورم این است که باید این فیلم ها در سینمای ما ساخته شود و اتفاق بزرگتر آنکه ما در سینما فیلمی نمی بینیم که برای چندساعت درگیر آن شویم و به آن فکر کنیم.
کارگردان فیلم هیچ کجا،هیچ کس گفت:من به سینمای صرفا سرگرمی اعتقادی ندارم و فکر می کنم می شود به سینما به گونه ای نگریست که نقدهای اجتماعی داشته باشد و هشدارهایی بدهد و به همین دلیل «هیچ کجا،هیچ کس» را می پسندم. طبق آمارها تماشاگر راضی از دیدن فیلم از سالن خارج می شود و به نظرم تماشاگر را با ساختن فیلم معمولی و سطحی نباید گول زد.
شیبانی در خصوص کار با بازیگران صاحب نام خاطرنشان کرد: از همان ابتدا به دلیل نقش ها، تمام شخصیت های فیلم به جز آتیلا پسیانی جزو نقش های اصلی هستند. در اولین صحبت ، دوستان به این نتیجه می رسیدند که فیلمنامه ما قابلیت کارکردن دارد و در حد دو یا سه جلسه با آنها به نتیجه نهایی رسیدیم. اولین موضوعی که باعث پذیرش بازیگران شد، فیلمنامه بود.
حسن کلامی درباره مشکلات تولید فیلم یادآور شد: هر کاری در تولید مشکلات بسیاری دارد اما چون این کار جاده ای و زمستانی بود و بازیگران ما درگیر تئاتر بودند، مجبور شدیم دو بار به بخش شمال برویم. اگر بخش شمال فیلم در همان فرصت اول ساخته می شد، نیازی نبود که برای بار دوم برویم و با برف و بوران روبرو شویم. با وجود متفاوت بودن مقاطع زمانی به خاطر مونتاژ پرشی احساس نمی کنیم. امکانات فیلمبرداری برای این آب و هوا کم است و ما مجبور به خرید دو ماشین شدیم و سبدهایی بسازیم.
