به گزارش مشرق به نقل از مهر، بي ترديد براي سودان يکشنبه 19 ديماه روز سرنوشت سازي است؛ مردم جنوب اين کشور فردا نه تنها سرنوشت خود، بلکه کشورشان را رقم مي زنند اما اين تجزيه طلبي ريشه ها و عواملي دارد که بيشتر آنها به خارجيان مداخله گر باز مي گردد که مهمترين آنها آمريکا و رژيم اسرائيل هستند.
به گفته سرهنگ "موشه فرجي" نويسنده کتاب "نقش موساد در آفريقا" حضور رژيم صهيونيستي در 32 کشور آفريقايي و اجراي بيش از 67 پروژه زيربنايي و28 طرح کشاورزي و از آن مهمتر فعاليت 3000 کارشناس صهيونيستي در اين کشورها بستر خوبي را براي اجراي طرح هاي صهيونيستي در اختيار تل آويو قرار داد.
رژيم اسرائيل از طريق سه کشورهمسايه سودان يعني زئير، ايتيوپي و اوگانادا درصدد نفوذ به اين کشور برآمد. ماموران موساد در اين سه کشور ماموريت يافتند تا تماسهاي خود را با رهبران جريانهاي جدايي طلب جنوب سودان آغاز کنند.
در ميان اين ماموران مي توان به نام هايي همچون "ايهوئد جبرئيل" که از شخصيتهاي بانفوذ زئير و "شلومو هيليل" که مرد همه کاره موساد در آديس آبابا بود و نيز آهارون زئير فرمانده اسبق نيروي هوايي رژيم صهيونيستي که مامور تاسيس نيروي هوايي اوگانادا شد و روابط بسيار خوبي با عيدي امين رهبر اين کشور داشت، اشاره کرد.
به هر شکل اين نفوذ از طريق اين مثلث وبا هدايت شلومو هيليل انجام گرفت، هيليل در اين رابطه چندين بار به داخل خاک سودان نفوذ کرد و گزارش هايي را در رابطه با اوضاع اين منطقه براي موساد فرستاد.
علاوه بر ملاقات هايي که ماموران موساد با عبور از مرزهاي سودان در داخل خاک اين کشور با رهبران جدايي طلب انجام مي دادند، ملاقات هايي هم در آديس آبابا، کامپالا، نايروبي وکينشازا هم ترتيب داده مي شد، همه اين ديدارها چه در داخل خاک سودان وچه در خارج از آن با کمک رهبراني سه کشور همسايه سودان انجام مي گرفت.
با آغاز دوره کودتاها در سودان موساد روابط خود را با شورشيان جنوب سودان هم گسترش وتقويت کرد به نحوي که در دوره هرج ومرج بعداز کوتاي ژنرال "ابراهيم عبود" اين روابط جنبه رسمي به خود گرفت و موساد از طريق مثلث ايتيوپي، اوگاندا وزئير اولين محموله تسليحاتي اش را تسليم شورشيان جنوب سودان کرد.
اين محموله شامل يک هزار قبضه مسلسل از نوع يوزي، 50 خمپاره انداز 60 ميلمتري از نوع سولتام، تعداد زيادي مينهاي زميني از صنايع نظامي رژيم صهيونيستي و50 مسلسل سنگين از نوع براونينگ بود.
با آغاز دهه هفتاد از قرن بيستم تعدادي از مشاوران نظامي صهيونيست هم براي آموزش وکمک به جنبش جدايي طلب جنوب سودان به اين منطقه رسيدند ودر امر سامان دادن به شاخه نظامي آنچه که به "جنبش مقاومت جنوب سودان" شهرت يافته کمک شاياني کردند.
به اعتقاد کارشناسان انتقال تجارب کارشناسان نظامي صهيونيست به جدايي طلبان باعث شد تا اين جنبش توانمندي هاي نظامي و بازدهي عملياتي خود را در جنوب سودان به شدت ارتقا بخشد.
نقطه اوج اين ارتقا در سال 1973 در دوره زمامداري "جعفر نميري" به وقوع پيوست در آن زمان بعد از اعلام آتش بس توسط دولت مرکزي تعداد زيادي از نظاميان سوداني با فرار از واحدهاي خود، به شورشيان مي پيوستند که مهمترين آنها شورش پايگاه نظامي "اکوبو" در منطقه بالا دست نيل و نيز فرار "الفرد اجوان" به همراه هنگ تحت امر خود به اتيوپي بود که بعد از گفتگو با کارشناسان اسرائيلي مستقر در اين کشور متقاعد شد به همراه اين واحد به طور کامل به نيروهاي شورشي در داخل خاک سودان بازگردد.
با اين جود جنبش آزادي بخش جنوب سودان تنها جريان مورد حمايت موساد نبود، بلکه گروه هاي ديگري نيز در اين زمينه با حمايت صهيونيستها در منطقه جنوب سودان فعاليت خود را آغاز کردند که در اين ميان مي توان به حزب اتحاد ملي سودان آفريقايي موسوم به (سانو) ونيز جبهه جنوبي که در خود تعدادي از کارمندان اداري، هنرمندان و نظاميان سابق ارتش سودان از اهالي منطقه بحر الغزال و بالادست نيل هستند را نام برد.
"موشه دايان" وزير امور خارجه وقت رژيم صهيونيستي با وجود موضع نه چندان جدي دولت ژنرال جعفر نميري در قبال رويارويي عربي ـ صهيونستي بر اين باور بود که نميري تا ابد نمي تواند در راس حاکميت سودان باقي بماند از اين رو بايد از طريق راهبردهاي ديگري به دنبال تامين منافع رژيم صهيونيستي در طولاني مدت بود.
در چارچوب اين نظريه بود که "عزر وايزمن" وزير جنگ وقت رژيم صهيونيستي با افزايش حجم کمک هاي نظامي رژيم صهيونيستي به جنبش آزاديبخش جنوب سودان موافقت کرد.