به گزارش مشرق به نقل از فارس، محمدعلی آذرشب نویسنده و مترجم و استاد دانشگاه است که لاوه بر مدیریت گروه عربی در دانشگاه تهران، کار خطیر ترجمه پیام‌ها و سخنان مقام معظم رهبری به زبان عربی را نیز بر عهده دارد.
 
متن زیر خاطره‌ای است که در یکی از دیدارهای وی با مقام معظم رهبری، رقم خورده است. خاطره ای که به گفته آذر شب در آن روحیه بالا و حافظه قوی رهبر معظم انقلاب را روایت می کند و در سایت آگه‌نیور منتشر شده است.
 
هرگاه با مقام معظم رهبری دیداری داشتم، حضرت ایشان از ادبیات عرب مطالبی به زبان می‫آوردند که حاکی از ذوق و روحیه و حافظه ایشان است. این خاطره مربوط به روحیه بالای حضرت آقاست.
 
آقا هیچگاه از خستگی یا ملالت صحبت نمی‫کنند؛ بلکه به خستگان روحیه می‫دهند. در این زمینه بیت شعر عربی خواندند:
 
سنّـــى بـــروحى لا بعــدّ سنین
 
فـلأسخــرنّ غـــــــدًا من التسعین
 
عمری الی التسعین یرکض مسرعا
 
والروح ثابتـــــة علــــــی العشرین
 
یعنی سن و سالم را باید براساس روحم حساب کرد نه به تعداد سالها. ‌فردا سنّ نود سالگی را به مسخره خواهم گرفت. عمرم شتابان به سوی نود سالگی می‫دود. ولی روحم بر بیست سالگی ثابت است.
 
سوال کردم که این بیت از کیست؟
 
مقام معظم رهبری فرمودند: از «احمد الصافی النجفی» است. البته احمد الصافی النجفی در بیت خود گفته است: (عمری من السبعین..) یعنی عمرم از هفتاد سالگی شتابان می‫دود. ولی نسبت به من باید بگویم (عمری الی التسعین..) یعنی عمرم به سوی نود سالگی شتابان می‫رود.
 
پرسیدم: این بیت شعر را در کجا خواندید؟
 
فرمودند: از کتاب «هکذا عرفتهم» عباس خلیلی.
 
سپس درباره‌ کتاب و مؤلف و شاعر فرمودند که این کتاب هفت جلد است و تمام اجزای این کتاب را مطالعه کردم. ‌در این کتاب  نویسنده، از شخصیت‫های زیادی که با آنان بطور مستقیم آشنا بوده سخن گفته است، از جمله شاعر عراقی معروف؛ احمد الصافی النجفی.
 
در مورد مؤلف فرمودند: عباس خلیلی یکی از رهبران جنبش نجف در سال 1919 بود که ‌پس از شکست جنبش به ایران فرار کرد. او نوه‌ ملا علی خلیلی تهرانی است، دختر او سیمین بهبهانی، و میرزا حسین خلیلی تهرانی که از رهبران مشروطه است، عموی پدر او است. برادرش جعفر خلیلی هم از نویسندگان معروف عراق است.
 
ایشان هم چنین از احمد الصافی النجفی سخن گفتند و فرمودند:
 
احمد الصافی النجفی از بزرگترین شعرای عراق است.‌یکی از شعرای قیام 1920 که در معرض تعقیب انگلیس قرار گرفت. به همین جهت به ایران فرار کرد. در ایران زبان فارسی را به خوبی آموخت و رباعیات خیام و اشعار دیگری از مولانا و سعدی و حافظ را به شعر عربی ترجمه کرد. در جنگ لبنان مجروح شد سپس در سال 1977 درگذشت.
 
آقا از بیت شعری سؤال کردند که من سال های پیش در محضرشان خواندم. فرمودند: یک بیت شعری از «احمد شوقی» شاعر مصر که بمناسبت درگذشت «سعد زغلول» سروده است خواندی.
 
من نیز خواندم:
 
قالوا دَهَــــت مصــــر دهیاء فقلت لهم
 
هل غیض ماء النیل أم قد زلزل الهـــــرم
 
قالوا أشدّ وأدهــــی قلـــــت ویلکـــم
 
إذن لــــقد مــــات سعدٌ وانطوی العلم
 
یعنی: گفتند مصیبت بزرگی بر مصر نازل شد، به آنان گفتم
 
آب رود نیل فروکش کرده، یا زلزله‫ای بر اهرام نازل شد
 
گفتند از آن هم شدیدتر و دردناکتر است، گفتم وای برشما
 
پس «سعد» در گذشت و پرچم سقوط کرد
 
آقا هم مثل همیشه هنگامی که شعر مورد پسندشان را می‫شنوند، فرمودند: الله اکبر.. الله اکبر. حقا این شاعر مطلب را به نحو اکمل ادا کرده است.