به گزارش مشرق، ايران هسته اي نوشت: آنطور که رسما علام شده، سران برجسته گروه هاي سياسي و جفرافيايي آژانس روزهاي 15 و 16 ژانويه 2011 (25 و 26 بهمن 1389) از تاسيسات هسته اي نطنز و اراک بازديد خواهند کرد. اين خبر به محض اينکه امروز صبح به طور رسمي توسط سخنگوي وزارت امور خارجه کشورمان تاييد شد، در صدر اخبار رسانه هاي جهان قرار گرفت. اگر چه توزيع دعوت نامه هاي مربوط به اين سفر دوشنبه هفته گذشته (6 دي/ 27 دسامبر) انجام شده، اما واکنش ها تازه آغاز شده و يک مرور اجمالي روي آنها نشان مي دهد که غرب قادر به منسجم کردن موضع خود در مقابل اين ابتکار نيست.

1- اولين پيام واضح اين دعوت آن است که پارادوکسي عبور ناپذير براي غربي ها ايجاد مي کند. اگر ديپلمات هاي دعوت شده دعوت ايران را بپذيرند، آنچه در نطنز و اراک مشاهده خواهند کرد دقيقا همان است که ايران تا امروز گفته و در يک صبح تا بعد از ظهر خواهند ديد که ماشين تبليغاتي امريکايي ها درباره اهداف برنامه هسته اي ايران جز دروغ نمي گويد و اگر اين دعوت را نپذيرند، ديگر هيچ بهانه اي براي متهم کردن ايران به عدم شفافيت درباره برنامه هسته اي اش نخواهند داشت.

2- موضوع دوم اين است که ايران ديپلمات هاي غربي را به تاسيساتي در اراک دعوت کرده که به لحاظ قانوني هيچ الزامي براي گشودن درب آن به روي ناظران بين المللي ندارد. تاسيسات آب سنگين در اراک مشمول پادمان نيست و لذا بازرسان آژانس حق بازرسي از آن را ندارند اگرچه اينکه ايران در سال هاي گذشته صرفا با هدف نشان دادن حسن نيت خود چندين بار بازرسان آژانس را در اين تاسيسات پذيرفته است. حضور ديپلمات هاي برجسته بين المللي در اين تاسيسات ثابت خواهد کرد ايران حتي در مورد تاسيساتي که به لحاظ قانوني تحت پادمان نيستند هم شفاف است ليکن هرگز زير بار درخواست هاي غيرقانوني براي بازديد بازرسان از آنها نخواهد رفت. به عبارت ديگر اين بازديد، مطالبه شفافيت را تامين مي کند بي آنکه ايران را مجبور به هيچ اقدام فراقانوني کرده باشد. بدون شک اين اقدام تاثير قابل توجهي بر کاهش توان چانه زني 1+5 در مذاکرات استانبول خواهد گذاشت.

3- نکته بعدي اين است که ايران در دعوت از ديپلمات هاي بين المللي براي حضور در اين تاسيسات هيچ اعتنايي به چارچوب 1+5 نکرده است. نفس اين اقدام نشان دهنده آن است که ايران سياست خود درباره عدم مذاکره درباره حقوق هسته اي خود با 1+5 را تغيير نداده و جامعه جهاني را بسيار بزرگتر از 6 کشور مذاکره کننده تعريف مي کند. راز عصبانيت امريکايي ها از اين اقدام ايران هم که امروز در اظهارات مارک تونر و فيليپ کروالي ظهور يافت شايد همين باشد که مي بينند ايران بنا ندارد سياست خود در بي اعتنايي به امريکا را حتي به اندازه ذره اي تعديل کند. امريکايي نه در حرف بلکه درعمل ايران خواهند ديد که گفت وگو در مقابل گفت و گو و فشار در مقابل فشار قرار دارد و ايران جاي اين دو را با هم عوض نخواهد کرد.