به گزارش مشرق به نقل از جهان، نسبل جوان، سال ها است که دیگر نام و نشانی از "چراغِ والور" ندیده است. یکی از وسایل خانگی فراگیر از سال های دهه 40 تا اوایل دهه 70. با گسترش گازرسانی به خانه ها و حذف نفتِ سفید ار سبد نیازهای مردم کشور، تنها کارخانه ساخت "چراغ والور" در کشور ورشکست شد و تولید این وسیله گرمایشی متوقف گردید.میانه سالان به خوبی به یاد دارند که در بسیاری از خانه های ایرانی، "چراغ والور" نه تنها به گرم کردن خانه ها در زمستان اختصاص داشت، بلکه تنها وسیله ی پخت و پز نیز به شمار می رفت. در جبهه های غرب کشور نیز،قبل از آن که سلاح انفرادی مورد نیاز باشد، "چراغ والور" کارکردی اساسی و تعیین کننده داشت. در جبهه غرب، پیش از نبرد با دشمن، رزمندگان باید با زمین و موقعیت جغرافیایی منطقه عملیاتی می جنگیدند و چراغ والور، بهترین وسیله برای این جنگ بود.

در عکس زیر، رزمنده ای بسیجی در جبهه غرب دیده می شود که در یک دست سلاح و در دست دیگر، چراغ والوری دارد. شرایطی که در عکس دیده می شود، به خوبی میزان اهمیت این سلاح استراتژیک را نشان می دهد.