گروه فرهنگی مشرق - مرضیه برومند کارگردان، بازیگر و عروسک‌گردان در مورد کارنامه هنری خود در این سالها به گفتگو با خبرآنلاین پرداخت.
 
امیرحسین صدیق و بهناز جعفری بازیگران سریال «آب پریا» نیز در این نشست حضور داشتند.
 
احساس می‌کنم قسمت آخر با عجله کار شد یا مفهومش برای مخاطب عام، سنگین بود.
 
مرضیه برومند: در مجموع قصد ما این بود که نشان دهیم از طریق پیگیری تعدادی از آدم‌ها برخی از مشکلات محیط زیستی حل شود. در قسمت کلاردشت خیلی‌ها به ما گفتند که چرا مردم جمع نشدند که آشغال‌ها جمع شود. فکر می‌کنم اگر اینطور بود که ما هیچ وقت نباید مشکل محیط زیستی داشته باشیم. به نوعی خواستیم این مفهوم را انتقال بدهیم که زمین تا به امروز این طور بوده و از الان به بعد هم با همین اهمال‌‌کاری‌ها روبروست و مشکل حل نشده است.
 
در بخش پایانی به این موضوع فکر کردیم که صدای آواز بچه‌ها در آن کنسرت در شهر طنین‌انداز شود. از طریق رادیو یا تلویزیون یا حتی رادیو ماشین‌ها و در شهر صدای بچه‌ها طنین‌انداز شود، اما بعد نظرم را عوض کردم و به ایده دیگری رسیدیم. این بخش تاثیر هنر را نشان می‌داد، به این معنی که عماد به عنوان یک هنرمند که به مسائل محیط زیستش توجه دارد همین که کنسرتش برگزار می‌شود انگار صد‌ها پرنده آنجا آزاد شدند، گرچه دیده شدن پرنده‌ها مجازی اتفاق می‌افتد و در واقع تجسمی است که بچه‌ها از شنیدن موسیقی دارند.
 
چطور موفق شدید مسئولین صدا و سیما را برای نمایش حرکات موزون بازیگران زن خود (خصوصا خانم رشیدی) در این سریال قانع کنید؟
 
برومند: وقتی که مسئولین احساس می‌کنند نیت سازنده چیست، مشکلی با کار ندارند، اما وقتی سازنده نیتش را پنهان می‌کند مسئولین سازمان هم متوجه آن می‌شوند. من نیتم را پنهان نکردم. هیچ قصد و غرضی از اجرای این حرکات موزون نداشتم و فقط به مفهوم قصه کمک می‌کرد.
 
توجه خانم برومند به مباحث مذهبی و اعتقادی، بدون شعار احساس می‌شود. مثل به کار بردن احادیث از حضرت رسول در آب پریا. در این خصوص چه توضیحی دارند؟ در خصوص مباحث مذهبی چه نظری دارند؟
 
برومند: من برای انتقال پیامم به مردم از هر چیز خوبی استقبال می‌کنم.
 
آیا نمی ترسیدید به خاطر استفاده از تکنولوژی کارتان خراب شود؟
 
ترسی ندارم، نهایتش این بود که همه چیز خراب می‌شد. آسمان که به زمین نمی‌رسید.
 
آیا تصمیم دارید برای تولید آثار بعدی خصوصا «مدرسه موش‌ها 2» از تکنولوژی‌های رایانه‌ای استفاده کنید؟

 در کدوم صحنه‌ها بجای شما بدلکار بود؟ نگارش فیلمنامه چقدر طول کشید؟
 
برومند: کار خانم گیتی مرتضوی و راضیه برومند در نگارش داستان این سریال عالی بود. خانم گیتی مرتضوی همسر آقای رسول نجفیان و خواهرم راضیه برومند بسیار با من همراه بودند. تمام مراحل تحقیق را این دو خانم انجام دادند. بسیار پیگیر بودند و تحقیقات زیادی کردند، سفرهای زیادی کردند و حتی لوکیشن‌ها را پیشنهاد کردند، این دو بزرگوار بسیار آدم‌های بی‌ادعایی هستند و همچنان فکر می‌کنند در حال یادگیری هستند و من هم در تمام مراحل کنارشان حضور داشتم.

آقای صدیق اگر باز هم نقش پیرمرد به شما پیشنهاد بشود بازی می‌کنید؟
 
امیرحسین صدیق: بازی در نقش پیرمرد بستگی به نقشی دارد که پیشنهاد می‌شود. به عنوان بازیگر دوست دارم همه جور نقشی را بازی کنم. متاسفانه در تلویزیون یا سینما این سنت وجود دارد که وقتی نقشی دیده می‌شود، شبیه آن نقش در پروژه‌های دیگر هم پیشنهاد می‌شود. از وقتی نقش بابای زی زی گولو را بازی کردم با پیشنهاد‌های زیادی شبیه آن روبرو شدم یا وقتی در سریال «خودرو تهران 11» بازی کردم تا مدت‌ها به من نقش نیشابوری پیشنهاد می‌شد!
 
خانم بهناز جعفری شما در صحنه‌هایی که پرواز می‌کردید دچار مشکل نشدید؟

بهناز جعفری: سعی کردم خودم سکانس‌هایی که جلوه‌های ویژه داشت را بازی کنم و کمتر بدل به جای من حضور داشته باشد، اما در صحنه‌های کابوس‌های استاد بهار، بدل به جای من بازی کرد. من جزو بازیگرانی هستم که خطر کردن را دوست دارم و بازی در این سریال برای من اتفاق خوبی بود. به هر حال بازیگران زن در سینما و تلویزیون ایران با تمام محدودیت‌هایی که برای آن‌ها وجود دارد خیلی کم برایشان پیش می‌آید که نقش‌های متفاوت بازی کنند. من از جمله بازیگران خوش شانسی هستم که توانستم در کنار خانم برومند باشم و در یک نقش متفاوت بازی کنم. فکر می‌کنم نظیر این سریال تا چند سال آینده ساخته نخواهد شد. با اینکه در این سریال از جلوه‌های ویژه استفاده شد و شیوه متداولی در سریال‌سازی ما نیست، خدا را شکر اتفاق بدی برای هیچ کدام از بچه‌ها رخ نداد.
 
در قسمت ماسوله باید از لهجهٔ تالشی برای بازیگران استفاده می‌شد نه گیلکی. این فیلم به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به معرفی ماسوله هم پرداخته است و باید آن را درست و آنطور که هست نشان دهد. انتظار داشتیم به این موضوعات ساده دقت شود.
 
برومند: من به خوبی می‌دانم که تالشی‌ها، با گویش تالشی صحبت می‌کنند، اما ماسوله‌ای‌ها و گیلکی‌ها هم در تالش زندگی می‌کنند. خیلی وارد این جزئیات شدن به نظر من در نمایش ضرورت ندارد.
 
آیا تمابل به ساخت فیلم سینمایی با موضوع حفظ محیط زیست توسط این گروه وجود دارد؟
 
برومند: در مورد تمایلم برای ساخت فیلم محیط زیستی باید بگویم که داریوش مهرجویی با ساخت «نارنجی‌پوش» این کار را در سینما انجام داد. من هر کاری که می‌کنم، صرف نظر از اینکه موضوع محوری و عمده آن چیست، حتما در آثارم به مسائل و موضوعاتی که به آن معتقدم و جزو دغدغه‌هایم است فکر می‌کنم. از جمله توجه به موضوع زبان؛ نکته‌ای که بسیاری از مخاطبان بعد از دیدن سریال «آب پریا» در نظراتشان به آن اشاره کرده‌اند و بابت کاربرد درست زبان در سریال از عوامل قدردانی کرده‌اند. به کار بردن جملات زیبا و آهنگین، استفاده از کلمات فراموش شده فارسی از جمله مواردی است که در آثارم رعایت می‌کنم.
 
چرا اینقدر شخصیت‌ها (مخصوصا پری‌ها) لوس بودند؟
 
برومند: من که سریال کمدی نساختم. نظرات نسبت به شخصیت پری‌ها متفاوت است و سلیقه‌ای است. قصد من خنداندن تماشاگر نبوده است، گرچه دلم می‌خواست تماشاگر با تبسم به این سریال نگاه کند. من هم نمی‌دانستم پری‌ها چه شکلی می‌توانند باشند و سعی کردم تصویری از پری‌ها نشان بدهم. در این سریال پری‌هایی را به تصویر کشیدیم که خطاکار هم می‌شوند. می‌توانند نوشابه بخورند، سر به هوا باشند یا حتی با هم دعوا کنند و می‌تواند آن‌قدر حواسشان پرت بوده باشد که زمین به این روز افتاده باشد. نمی‌دانم یک پری خیالی را چطور می‌شود ترسیم کرد هر چند به نظر من خوب بود.
 
صدیق: فکر می‌کنم مخاطب ما با فانتزی بیگانه شده است. مثل اینکه بگویید جانی دپ در فیلم «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی» بی‌مزه است. ممکن است برخی شخصیت او را در این فیلم دوست داشته باشند و برخی دیگر خیر.
 
برومند: بسیاری از مخاطبان نقش بهناز جعفری را دوست داشتند. به هر حال سخت است نقشی را بازی کنی که ما به ازای بیرونی نداشته باشد و باید آن را خلق کنی. با تمام محدودیت‌هایی که سر راه ما برای ساخت این سریال بود، در حد بضاعتمان سعی کردیم کار قابل قبولی را ارائه دهیم.
 
مرضیه برومند استقلالی هست یا پرسپولیسی؟
 
برومند: من پرسپولیسی بودم. الان طرفدار تراکتورسازی هستم.
 
جریان ساخت فیلم «کلاه آبی» با تهیه‌کنندگی علی فتح‌الله ‌زاده چه بود؟
 
برومند: من با آقای فتح الله‌زاده رابطه خوبی دارم و سال‌ها است خودش و خانواده‌اش را می‌شناسم. ایشان در سال‌های گذشته در مرکز هنرهای نمایشی کار می‌کردند و یک دوه دبیر جشنواره عروسکی بودند و من به عنوان مشاور اجرایی در کنار او بودم. آقای فتح‌الله‌زاده یک روز من را به جشنواره مطبوعات خانوادگی دعوت کردند که در سالن حجاب برگزار می‌شد. اتفاقا من با مانی نوری پسری کوچکی که در سریال «زی زی گولو» بازی می‌کرد و حالا بزرگ شده است به این نمایشگاه رفتم، چون استقلالی است و دوست داشت آقای فتح الله‌زاده را ببیند.  
 
 ما به این نمایشگاه رفتیم و آنجا آقای فتح الله‌زاده در جمع خبرنگاران گفت: «من و خانم برومند قرار است یک کار عروسکی بکنیم» و من هم به شوخی گفتم اسمش «کلاه آبی» است. غافل از اینکه این حرف من چه تبعاتی در رسانه‌ها خواهد داشت! بعد از آن با هجوم خبرنگاران ورزشی مواجه شدم، خبرش دربرنامه «نود» عادل فردوسی‌پور هم پخش شد.
 
شما در سریال آب پریا در برخی قسمت‌ها از ورزش سخن گفتید و یا تصاویری را از ورزش نمایش دادند.
 
برومند: من یک خواهر به نام طاهره دارم که قهرمان بدمینتون بوده و در حال حاضرمربی بدمینتون است. در یک مسابقه مقام اول را کسب کرد و در روزنامه نوشته بودند مربی مرضیه برومند. حتی لوحش هم به اسم من نوشته شد. من ورزشکار نیستم، اما در گذشته بسکتبال بازی می‌کردم و عضو تیم بسکتبال دانشکده بودم و مقام آوردم، اما وقتی که سنم کمی بالا رفت دیگر این ورزش را ادامه ندادم. الان والیبال را بیشتر از بسکتبال دوست دارم، اما فردوسی‌پور را خیلی دوست دارم و همه برنامه‌هایش را می‌بینم. ذکاوت، شهامت و موشکافی‌اش در اجرا را دوست دارم. تحلیل شرایطی که از فوتبال می‌کند و می‌شود آن را به همه مسائل مملکت تعمیمش داد از نکات قابل توجه برنامه او است. من از بیننده‌های پر و پا قرص برنامه «نود» هستم.