اوج نمايش تغيير ماهيت موسوي و فرقه‌اش، فاجعه تلخ 6 دي (عاشورا) سال پيش بود. آنها در 3 مرحله پيشين، ابتدا روز قدس را با عملکرد و شعارهايشان، براي خود، به روز اسرائيل تبديل کردند؛ سپس 13 آبان را از روز مبارزه با استکبار، به روز عبادت استعمار مبدل کردند و بعد، در 16 آذر به جاي محکوم کردن اقدام رژيم پهلوي در شهادت 3 دانشجوي معترض به سفر نيکسون، معاون وقت رئيس‌جمهور ايالات متحده به تهران در سال 1332، به تمثال روح خدا بي‌احترامي کردند.
بدين ترتيب آنها مرحله بعدي قداست‌شکني خود را که در دوره 2 خرداد و پس از آن، به صورت تئوريک در قالب جملاتي چون «عاشورا نتيجه تندروي پيامبر و علي در جنگ بدر بود»؛ «عصمت پيامبر و اهل‌بيت زير سوال است»؛ «جايگاه الهي براي اهل‌بيت، ناشي از تفکر شيعه غالي است»؛ «من حتي امام حسين را هم استيضاح مي‌کنم» و «سوگ حسين، مانند سوگ سياوش است» ظاهر نموده بودند، اين بار با به آتش کشيدن خيام عزاداري اهل‌بيت(ع)، جسارت به پرچم‌هاي منقش به نام مبارک حضرت سيدالشهدا(ع) و حضرت ابوالفضل‌العباس(ع)، حمله به عزاداران و نمازگزاران ظهر عاشورا، و هلهله و شادي و زدن بوق‌هاي ممتد، عملي کردند. اينها به‌زعم خود مي‌خواستند، در عاشورا، کار نظام را يکسره کنند و با بلاهت تمام، تصور مي‌کردند مردم هم راضي به اهانت به امام غريبشان هستند.
محمدمحسن سازگارا، پادوي دفتر جورج واکر بوش، رئيس‌جمهور پيشين ايالات متحده، پيش از «عاشوراي سبز» (!) درباره برنامه‌هاي فرقه موسوي مي‌گفت: «روز عاشورا، يک مسير واحد در هر شهر قرار است اعلام شود، تا همه ما آنجا برويم و جمعيت ميليوني[!] خود را نشان دهيم. همچنين از ظهر عاشورا تا شام غريبان در خيابان‌ها نشسته و با يک بسيج عمومي دست به تعطيلي[!] عمومي در کشور مي‌زنيم».
روز عاشورا که هميشه تعطيل است و جمعيت ميليوني هم به زحمت به هزار نفر مي‌رسيد؛ اينها از نشانه‌هاي حماقت ذاتي دشمنان اين ملت است که دچار خودبزرگ‌بيني‌اند و شعار «ما بي‌شماريم» آنها معلوم مي‌کند، هر يک نفر از فتنه‌گران، خود را هزار نفر تصور مي‌کند!
اما آيا واقعا طراحان اين سناريوي شنيع و فجيع، خشم مقدس عزاداران حسيني را ناديده گرفته بودند؟ اين حرکات مذبوحانه شکنندگان حرمت امام مظلوم(ع) البته در ميان فرقه دستساز انگلستان؛ «وهابيت صهيونيستي» با توهم سقوط نظام، تصور شد. روزنامه وهابي «الحيات» چاپ بيروت با ذوق‌زدگي از اهانت عده‌اي از اراذل و اوباش نوشت: «آشکار است نظام شيعه ايران در حال سرنگوني است و هيچ گزينه‌اي جز تسليم در برابر مخالفان، پيش رو ندارد». روزنامه «رياض» چاپ سعودي نيز به انعکاس اهانت به حضرت سيدالشهدا(ع) در تهران پرداخت و مدعي درگيري ميان شيعيان بر سر اعتقادات شد! اين روزنامه همچنين به تحقير عزاداري حسيني مبادرت کرد.
اما «9 دي» تومار اين توهمات را با شدت تمام در هم پيچيد؛ اين روز هم از نظر کميت و هم از حيث کيفيت، بي‌شک پرشورترين روز تاريخ جمهوري اسلامي بود. اين راهپيمايي، آنچنان عظيم بود که سران فتنه دست و پاي خود را گم کردند و با وجود درک اندکشان از معادلات سياسي، متوجه شدند هرگاه اين مردم حس کنند فرد يا جرياني اعتقادات‌شان را آماج اهانت‌هاي خود قرار داده‌اند، با حضور ميليوني، مهر «باطل شد» بر پيشاني آنها مي‌زنند. از ديگر برکات
منبع: وطن امروز
