به گزارش مشرق، فارس به نقل از پایگاه خبری البدیع نوشت: «عمر نجیب»، نویسنده جهان عرب در مقاله‌ای به بررسی ادعاهای اخیر غرب به سرکردگی آمریکا درباره وجود «سلاح‌های شیمیایی» در کشور سوریه می‌پردازد و در این ارتباط به تاریخ گزارش‌های سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا در خصوص کشورهای دیگر می‌پردازد که با خطاهای خود جهانی را درگیر جنگ‌های خانمانسوز کرده است.
«عمر نجیب» در این ارتباط می‌نویسد: با نزدیک شدن به پایان دهه اول قرن 21 و به ویژه از سال2010 سیاستمداران و تحلیلگران و مسئولان اطلاعاتی و مراکز مطالعاتی و غیره هشدار می‌دهند که اشتباهات زیاد سرویس‌های اطلاعاتی جهان، ممکن است به جنگ‌های فاجعه‌آمیز و بحران‌های سیاسی و اقتصادی جهانی و قاره‌ای منجر شود. این مراکز اطلاعاتی و تحلیلگران در ادامه می‌افزایند: از زمان فروپاشی شوروی در دهه 90 و پایان جنگ سرد، دستگاه‌های نظارت و بررسی غرب و به ویژه آمریکا به اندازه زیادی تضعیف شده و فرمانبر تصمیم‌گیرندگانی شده‌اند که نیازمند اطلاعات و نتیجه‌گیری‌ها و پیش‌بینی‌های این سرویس‌ها هستند.
اما در موارد بی‌شماری، بسیاری از گزارش‌های دروغین این دستگاه‌ها، جنگ‌ها و دخالت‌های خونین و زیان‌های هنگفتی را به بار آورده است، تنها به این دلیل که آمریکا خود را ابر قدرت جهان و مهم‌ترین پایگاه غرب به شمار می‌آورد و با گزارش‌های دستگاه‌های اطلاعاتی خود به شکل چشمگیری بر رخدادهای جهان تأثیر می‌گذارد.
دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا
سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا هماهنگی کار 16 دفتر دولتی با 320 هزار کارمند را برعهده دارد و بودجه اعلام‌شده این سازمان بین 70 تا 80 میلیارد دلار در نوسان بوده است.
روز 30 اکتبر 2012 دولت آمریکا اعلام کرد که در سال گذشته میلادی 75 میلیارد دلار هزینه جمع‌آوری اطلاعات توسط این کشور شده است و با اینکه بودجه آمریکا در سال 2012 نسبت به سال پیش از آن اندکی کاهش مواجه بوده است، اما بودجه سرویس اطلاعات مرکزی آمریکا همچنین بالاتر و بیشتر از دستگاه‌های اطلاعاتی کشورهای جهان است.
مدیر دفتر اطلاعات ملی آمریکا در این ارتباط می‌گوید: کنگره این کشور در سال 2012 مبلغ 59.3 میلیارد دلار را به سرویس‌های اطلاعاتی و فعالیت‌های جاسوسی اختصاص داد، با این حال این بودجه در ماه سپتامبر و پیش از پایان سال به اتمام رسید.
وی در ادامه فاش می‌کند که صرف نظر از بودجه عمومی دولت آمریکا، وزارت دفاع این کشور موسوم به «پنتاگون» نیز در سال 2012 مبلغ 21.5 میلیارد دلار را به سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا کمک کرده است.
این بودجه درحالی به این سرویس‌های اطلاعاتی اختصاص و هزینه‌های آنها به طور مستمر افزایش می‌یابد که دولت آمریکا با افزایش فشارهای مالی، مجبور شده برای دو سال مستمر بودجه خود را کاهش دهد.
در سال 2010 میلادی بودجه سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا 80.1 میلیارد دلار و در سال2011 میلادی این بودجه به 78.6 میلیارد دلار رسید.
بنابر بیانیه‌های رسمی، دولت آمریکا بیشترین کاهش بودجه را متوجه فعالیت‌های جاسوسی و اطلاعاتی وزارت دفاع آمریکا کرده است، به گونه‌ای که کمک به دستگاه‌های اطلاعاتی وابسته به این وزارت از 27میلیارد دلار در سال 2010 به 21میلیارد دلار در سال 2012 کاهش یافته است.
شاید دلیل این امر، عقب‌نشینی بسیاری از نیروهای آمریکایی از عراق و افغانستان باشد که از میزان نیازمندی به اطلاعات هزینه‌دار از این مناطق کاسته است.
بودجه اطلاعات، هزینه‌های ماهواره‌های اطلاعاتی و دستگاه‌های پیشرفتهای را تامین می‌کند که به شبکه‌های اطلاعاتی جهان مرتبط هستند. علاوه بر این؛ این بودجه می‌بایست حقوق ده‌ها هزار کارمند و از جمله هزاران تحلیلگر و کارشناس زبان و کدخوان و کارشناس اینترنت و جاسوس‌های جمع‌آوری اطلاعات به «شیوه‌های سنتی و قدیمی» را شامل می‌شود.
کارشناسان می‌گویند که بودجه اطلاعات آمریکا پس از حادثه 11 سپتامبر 2001 به میزان قابل توجهی افزایش یافته و حجم آن بیش از مقدار کمک‌هایی است که آمریکا به کشورهای دیگر پرداخت می‌کند، چنانکه این بودجه می‌تواند، بودجه عمومی چندین دولت جهان را تامین کند.
براساس قانون جدید آمریکا میزان بودجه اختصاص یافته به سرویس‌های اطلاعاتی اعلام شود. با این حال 16 سرویس اطلاعاتی آمریکا ملزم به فاش ساختن جزئیات هزینه اقدامات جاسوسی و اطلاعاتی خود نیستند.
شکست‌های تاریخی
در سال 2010 میلادی مجله «فارین پالسی» درباره فعالیت‌های جاسوسی و اطلاعاتی آمریکا گزارشی از یک پژوهشگر به نام «یوری فریدمن» را منتشر کرد. فریدمن در گزارش خود تلاش کرده بود به مجموعه مقالاتی جواب دهد که تلاش داشتند، اشتباهات سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا را توجیه کنند، در حالی‌که به اعتقاد فریدمن این سرویس‌های اطلاعاتی مرتکب 10 اشتباه تاریخی غیر قابل انکار و شرم‌آور شده بودند.
فریدمن تاکید می‌کند، از جمله شکست‌های فضاحت‌بار اطلاعاتی آمریکا باید از عملیات «خلیج خوک‌ها» ضد کوبا در آوریل 1961 یا عدم پیش‌بینی «حمله تیت» در دسامبر 1968 که جنگی شدید در ویتنام را به دنبال داشت و بررسی‌های دولت آمریکا ثابت کرد که آمریکا و افسران ارتش ویتنام جنوبی و تحلیلگران اطلاعاتی آنها با وجود هشدارهای داده شده، همگی شکست خورده و ناکام شدند، یاد کرد.
این پژوهشگر در ادامه به شکستها و ناکامی دیگر دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا اشاره می‌کند که در جنگ «روز کیپور» که رمضان 1973 میلادی روی داد. این جنگ پس از 6 سال فعالیت جاسوسی سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و تحلیل‌های آنها از جنگ 6 روزه رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی انجام شد که رهاوردی جز ناکامی و شکست برای آمریکا و اسرائیل نداشت، در حالی‌که پیش‌بینی‌های سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا از عدم پیروزی و موفقیت اعراب سخن می‌گفتند.
پس از آن فریدمن به شکستها و ناکامی‌های آمریکا در پیش‌بینی پیروزی انقلاب اسلامی در ایران در آگوست 1978 میلادی یعنی 6 ماه قبل از فرار «رضا پهلوی» شاه وقت ایران و سپس حمله شوروی به افغانستان در سال 1979 میلادی اشاره می‌کند که برای غرب حیرت‌انگیز بود، به ویژه آنکه سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا در آن زمان می‌پنداشتند که فکر فرو رفتن شوروی در باتلاق هزینه‌های جنگ این کشور را از حمله به افغانستان منصرف می‌کند، در حالی‌که همه دیدند، برخلاف این پیش‌بینی‌ها مسکو وارد جنگ با افغانستان شد.
فریدمن در ادامه به شکست آمریکا در پیش‌بینی فعالیت‌های هسته‌ای هند و پاکستان اشاره دارد. چنانکه «سیا» نتوانست به تصمیم هند از انجام انفجارهای هسته‌ای در زیرزمین پی‌ببرد، امری که «ریچارد چلبی»، رئیس کمیته اطلاعات مجلس سنای آمریکا از آن با عنوان «شکست بزرگ در جمع‌آوری اطلاعات» یاد کرد.
پس از آنکه این پژوهشگر به شکستها و ناکامی‌های سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا در حوادث 11 سپتامبر 2001 و گزارشی که کنگره این کشور درباره سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و کوتاهی‌های آنها در بازشناسی تروریسم برون مرزی منتشر کرد، اشاره می‌کند، یادآور می‌شود که این سرویس‌ها از دهه نود تا 11 سپتامبر 2001 در شناسایی خطرات و تهدیدات و تروریسم برون مرزی ناکارآمد عمل کرده بودند.
و سرانجام اینکه این پژوهشگر به جنگ عراق در آوریل سال 2003 میلادی اشاره دارد که «کالین پاول»، وزیر خارجه وقت آمریکا آغاز آن را با استناد به «اطلاعات دقیق سازمان سیا» اعلام و تاکید کرد که عراق دارای سلاح‌های کشتار جمعی است.
پیش‌بینی‌ها و برآوردهای اطلاعاتی آمریکا در اکتبر2002 حاکی از آن بود که عراق به برنامه‌های خود در زمینه تولید سلاح‌های کشتار جمعی ادامه می‌دهد و ممکن است، طی چند ماه تا یک سال به سلاح هسته‌ای نیز دست یابد. اما آمریکا پس از جنگ به چنین شواهدی درباره برنامه هسته‌ای عراق دست نیافت و این به معنای شکست اطلاعاتی «جرج بوش»، رئیس جمهوری وقت آمریکا بود که در قبال عمیقا احساس تاسف می‌کرد.
روزنامه «واشنگتن پست» در 14 اکتبر 2010 به نقل از معاون کمیته اطلاعات مجلس سنا آمریکا فاش کرد که سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا به دلیل مدیریت نامطلوب برنامه‌های سری پیشرفته این کشور میلیاردها دلار را تلف کرده‌اند.
«کریستوفر بوند»، سناتور جمهوری‌خواه در این خصوص اذعان کرد که مردم آمریکا درصورت آگاهی از اتلاف میلیاردها دلار از دارایی مالیات‌هایی که به دولت پرداخت کرده‌اند، به شدت خشمگین خواهند شد. چنانکه وی به علت محرمانه بودن برنامه، جزئیات دقیقی از ارقام آن ارائه نداد.
اما در ادامه افزود: میلیاردها دلار فقط صرف اجرای یک برنامه شده تا در پایان لغو شود. همچنین در سال 2009 میلادی «دنیس بلر»، دریا سالار بازنشسته و یکی از مدیران اطلاعاتی آمریکا آن زمان فاش کرد که آمریکا برای نخستین بار آمریکا به برنامه اطلاعات نظامی و غیر نظامی این کشور 75 میلیارد دلار کمک کرده است.
چنانکه پس از آن مجموعه گسترده‌ای از طرح‌های اطلاعاتی و جاسوسی شکست خورده و ناکام دولت آمریکا افشا شدند که از جمله آنها باید به برنامه ترسیم چشم انداز آینده وابسته به دفتر اطلاعات ملی آمریکا اشاره کرد که از پر هزینه‌ترین طرح‌های اطلاعاتی آمریکا به شمار می‌آمد که با شکست مواجه شد، همچنین می‌توان از طرح فناوری رایانه‌ای «شبه مودم» دفتر امنیت ملی آمریکا نام برد که مسئولان فاش کردند این برنامه صدها میلیون دلار خارج از بودجه برای دولت آمریکا هزینه در بر داشته و چند سال در صف انتظار برای اجرا بوده است.
دیگر شکستها و ناکامی‌ها
روز 12 دسامبر 2012 خبرگزاری فرانسه در گزارشی به نقل از تعدادی کارشناسان برجسته امور بین الملل اذعان کرد که کشور کره شمالی با پرتاب موفقیت‌آمیز موشک خود به فضا همه کشورها را شگفت زده کرد، امری که برخلاف پیش‌بینی‌های صورت گرفته توسط سرویس‌های اطلاعاتی فوق پیشرفته جهان بود.
پس از آن کره شمالی در آزمایش دیگر خود اعلام کرد که با مشکلاتی چون احتراق فتیله پرتاب موشک مواجه شده و این موضوع از طریق تصاویر ماهواره‌ای گرفته شده روشن و آشکار روشن شده است. فضاحت‌بارتر از آن، خبرگزاری رسمی کره جنوبی (یونهاب) با استناد به گزارش‌های اطلاعاتی، از جمله سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا اعلام کرد، موشکی که مقرر بود، پیونگ یانگ آن را به فضا پرتاب کند، از نوع «اونها 3» بوده و متشکل از سه طبقه است که از سکو پایین آورده و به مرکز ساخت و تولید آن بازگردانده شده است. شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی دیگر اطلاعاتی در خصوص این موشک ارائه ندادند، تنها بعضی از رسانه‌ها به احتمال تفکیک موشک اشاره کردند.
«یانگ موجی»، استاد مطالعات کره شمالی دانشگاه سئول درباه این قضیه خاطر نشان کرد که شاید در سیستم پرتاب موشک اختلالاتی بروز کرده باشد ولی به نظرمی‌رسد که کره شمالی عمدا دست به چنین اقدامی زده است. ابهامات در خصوص موشکی که قرار بود، کره شمالی به فضا پرتاب کند، همچنان ادامه داشت، بی‌آنکه سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا خبر دقیقی از این قضیه داشته باشند، گویی هیچ ابزاری در اختیار ندارند تا به دیواره آهنین کره شمالی نفوذ کنند.
کره شمالی توانست خبرهای موشکی و پیشرفتهای خود در این خصوص را تا دو روز پس از مرگ «کیم جونگ ایل»، رهبر خود در دسامبر 2011 مخفی کند، موضوعی که به شدت انتقاد کره جنوبی از بی‌کفایتی سرویس‌های اطلاعاتی‌اش را به دنبال داشت. حتی ژاپن نیز از این امر مستثنی نماند و موشک کره شمالی توانست در ارتفاع بالا از بالای خاک این کشور عبور کند.
این موضوع «ساتوشی موریموتو»، وزیر دفاع ژاپن را واداشت در یک مصاحبه مطبوعاتی به خطای سرویس‌های اطلاعاتی کشورش درباره توان موشکی کره شمالی اعتراف کند.
