در خانه‌ای که روزی لبخند و شوخی جاری بود، حالا سکوتی آرام اما سنگین نشسته است. نبود صابر را هیچ صدایی پر نمی‌کند، خاطره‌اش در هر نگاه و هر نفس تکرار می‌شود.