به گزارش مشرق، فارس به نقل از خبرگزاری شعر و ادب عربی نوشت: این روزها با انتخاب «الحبیب الامین» به عنوان وزیر فرهنگ دولت انقلابی لیبی بسیاری از هنرمندان و اهالی فرهنگ و ادب این کشور و کشورهای عربی خوشحال هستند.
اهمیت انتخاب الامین به عنوان وزیر فرهنگ لیبی این است که او شاعری از شهر «مصراته» شهر علما و هنرمندان لیبیایی است که در پی نوشتن مقاله‌ای علیه رژیم قذافی به همراه تعدادی از دوستانش به زندان افتاد.
او در نزدیکی اعدام بود و لباس سرخ رنگ اعدام را نیز پوشیده بود که انقلاب مردم لیبی به پیروزی رسید و او و دوستانش از زندان آزاد شدند و پس از دو سال اینک او به وزارت فرهنگ لیبی رسیده است تا مسیر جدیدی را در عرصه فرهنگی لیبی آغاز کند.
* قذافی و دستگاه رسانه‌ای او اجازه رشد به هنرمندان نمی‌دادند
این شاعر لیبیایی معتقد است خلاقیت و هنر جغرافیا و ملیت نمی‌شناسد و می‌گوید: لیبی دارای هنرمندان بسیار خوبی است اما قذافی و دستگاه رسانه‌ای او اجازه به رشد آنها نمی‌داد به گونه‌ای که مصراته که در سال 1916 پنج روزنامه داشت در آخر عمر حکومت قذافی یک روزنامه هم نداشت.
وی با بیان اینکه البته لیبی از هنر خالی نشده است، می‌افزاید: قذافی هنرمندان و ادیبان را سال‌ها در زندان‌ها و پشت دیوارها قرار می‌داد و حتی شعر و شاعری در محاصره بود و نخبگان نمی‌توانستند رابطه‌ای مستقیم با مردم برقرار کنند و هر کس چنین می‌کرد زیر سندان قذافی له می‌شد برای همین شاعر نمادها و استعاره‌ها را به زندان و شکنجه ترجیح می‌دادند.
* «ایمن الحباب» نام مستعار وزیر فرهنگ لیبی در زمان قذافی
الامین اینترنت را گشایشی برای ادیبان در عزلت قرار گرفته لیبیایی می‌داند و تاکید می‌کند: هنرمندان با اسم‌های مستعار آثار خود را در اینترنت منتشر کردند و من نیز یکی از این افراد بودم که نام مستعار «ایمن الحباب» را به پیشنهاد یکی از دوستان مبارزم انتخاب کردم.
وزیر فرهنگ جدید لیبی درباره مقاله‌اش و زندانی‌شدنش نیز می‌گوید: مقاله «زنگ‌های خیابان صفر» را در 14 فوریه منتشر کردم و 15 فوریه تعدادی از فعالان لیبیایی از جمله «ادریس المسماری» را دستگیر کردند و روز بعد نوبت من رسید.
وی می‌افزاید: از مصراته به طرابلس منتقل شدم و به همراه وبلاگ‌نویسان و ادبا چند ماهی را در زندان بودم و ما نمی‌دانستیم در خارج از زندان چه می‌گذرد تا اینکه گروهی از زندانیان را از شرق کشور به زندان آوردند که آنها خبر انقلاب را دادند.
الامین ادامه می‌دهد: نهایتا در 24 آگوست انقلابیون وارد زندان شدند و ما را به میدان شهدا(میدان سبز سابق) بردند و در آنجا به جشن پرداختیم.
اهمیت انتخاب الامین به عنوان وزیر فرهنگ لیبی این است که او شاعری از شهر «مصراته» شهر علما و هنرمندان لیبیایی است که در پی نوشتن مقاله‌ای علیه رژیم قذافی به همراه تعدادی از دوستانش به زندان افتاد.
او در نزدیکی اعدام بود و لباس سرخ رنگ اعدام را نیز پوشیده بود که انقلاب مردم لیبی به پیروزی رسید و او و دوستانش از زندان آزاد شدند و پس از دو سال اینک او به وزارت فرهنگ لیبی رسیده است تا مسیر جدیدی را در عرصه فرهنگی لیبی آغاز کند.
* قذافی و دستگاه رسانه‌ای او اجازه رشد به هنرمندان نمی‌دادند
این شاعر لیبیایی معتقد است خلاقیت و هنر جغرافیا و ملیت نمی‌شناسد و می‌گوید: لیبی دارای هنرمندان بسیار خوبی است اما قذافی و دستگاه رسانه‌ای او اجازه به رشد آنها نمی‌داد به گونه‌ای که مصراته که در سال 1916 پنج روزنامه داشت در آخر عمر حکومت قذافی یک روزنامه هم نداشت.
وی با بیان اینکه البته لیبی از هنر خالی نشده است، می‌افزاید: قذافی هنرمندان و ادیبان را سال‌ها در زندان‌ها و پشت دیوارها قرار می‌داد و حتی شعر و شاعری در محاصره بود و نخبگان نمی‌توانستند رابطه‌ای مستقیم با مردم برقرار کنند و هر کس چنین می‌کرد زیر سندان قذافی له می‌شد برای همین شاعر نمادها و استعاره‌ها را به زندان و شکنجه ترجیح می‌دادند.
* «ایمن الحباب» نام مستعار وزیر فرهنگ لیبی در زمان قذافی
الامین اینترنت را گشایشی برای ادیبان در عزلت قرار گرفته لیبیایی می‌داند و تاکید می‌کند: هنرمندان با اسم‌های مستعار آثار خود را در اینترنت منتشر کردند و من نیز یکی از این افراد بودم که نام مستعار «ایمن الحباب» را به پیشنهاد یکی از دوستان مبارزم انتخاب کردم.
وزیر فرهنگ جدید لیبی درباره مقاله‌اش و زندانی‌شدنش نیز می‌گوید: مقاله «زنگ‌های خیابان صفر» را در 14 فوریه منتشر کردم و 15 فوریه تعدادی از فعالان لیبیایی از جمله «ادریس المسماری» را دستگیر کردند و روز بعد نوبت من رسید.
وی می‌افزاید: از مصراته به طرابلس منتقل شدم و به همراه وبلاگ‌نویسان و ادبا چند ماهی را در زندان بودم و ما نمی‌دانستیم در خارج از زندان چه می‌گذرد تا اینکه گروهی از زندانیان را از شرق کشور به زندان آوردند که آنها خبر انقلاب را دادند.
الامین ادامه می‌دهد: نهایتا در 24 آگوست انقلابیون وارد زندان شدند و ما را به میدان شهدا(میدان سبز سابق) بردند و در آنجا به جشن پرداختیم.
