به گزارش مشرق، سعید شهرابی فراهانی، مدیر مرکز پژوهش و مطالعات بین المللی ضدصهیونیستی طی یادداشتی نوشت: در میانهٔ تحولات پرشتاب غرب آسیا، که موازنهٔ قدرت در حال دگرگونی بنیادین است، شواهد متعددی از تلاش سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه برای احیای جریان‌های معارض و شکست‌خورده ایرانی مشاهده می‌شود.

این بار، هدف اتاق‌های عملیات روانی غرب و موساد، احیای چهره‌ای است که سال‌هاست از خلأ مشروعیت اجتماعی و بی‌پایگی فکری رنج می‌برد: رضا پهلوی، مشهور به «ربع پهلوی».

در نشست اخیر وی در تورنتو، پهلوی از هواداران خود خواست برای «تشکیل گروه‌های کوچک مبارز» آماده شوند. این جمله، به تعبیر تحلیلگران امنیتی، نشانه‌ای از عبور جریان سلطنت‌طلب از مرحلهٔ فعالیت تبلیغاتی به فاز سازمان‌دهی اقدامات خشونت‌آمیز است.

کارشناسان معتقدند که این تغییر لحن، نه حاصل تصمیم فردی، بلکه نتیجهٔ خط مشی طراحی‌شده از سوی موساد است؛ خطی که پس از ناکامی رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۲ روزه و شکست در ایجاد ناآرامی‌های داخلی در ایران، اکنون به اجرای الگوی «آشوب نیابتی» معطوف شده است.

از شکست میدانی تا جنگ ادراکی

ناکامی صهیونیست‌ها در میدان نبرد موجب شد تا دستگاه‌های اطلاعاتی آنان تمرکز خود را بر نبرد شناختی و جنگ ترکیبی بگذارند. در این رویکرد، هدف نه صرفاً تخریب امنیت فیزیکی، بلکه تضعیف ذهنی ملت‌ها از درون است.

به همین منظور، موساد در هماهنگی با برخی محافل رسانه‌ای غربی، مأموریت ایجاد شبکه‌های تبلیغاتی و تروریستی پراکنده را در دستور کار قرار داده است؛ شبکه‌هایی که با پرچم سلطنت و عنوان «جنبش مبارز» فعالیت خود را آغاز می‌کنند اما در واقع بازوی پوششی سرویس‌های اطلاعاتی دشمن هستند.

سلطنت‌طلبان در خدمت پروژه خارجی

تجربهٔ چهار دههٔ اخیر نشان داده است هرگاه دشمن در عرصهٔ نظامی ناکام می‌ماند، برای اجرای اهداف خود از گروه‌های معارض داخلی بهره می‌گیرد. در دههٔ شصت، سازمان منافقین ابزار اجرای این سیاست بود؛ امروز نیز بقایای سلطنت‌طلبان در همان مسیر حرکت می‌کنند.

هدف اصلی این گروه‌ها، ایجاد فضای رعب، تفرقه و بی‌اعتمادی در داخل کشور و زمینه‌سازی ذهنی برای مداخله خارجی است.

این الگو دقیقاً برگرفته از مدل جولانی در سوریه و راهبرد جنگ نیابتی در لبنان است که نتیجه‌ای جز ویرانی و نفرت به بار نیاورد.

جامعهٔ آگاه ایران و شکست توهم سلطنت

اما جامعهٔ امروز ایران، جامعهٔ دهه‌های پیشین نیست. مردم ایران با درک عمیق از تاریخ و تجربهٔ مقاومت، میان نقد دلسوزانه و خیانت مزدورانه تمایز قائل‌اند. سخنان اخیر پهلوی نه‌تنها بازتابی در داخل نداشت، بلکه حتی میان طرفداران خود نیز موجب اختلاف و ریزش شد. بسیاری از چهره‌های رسانه‌ای سلطنت‌طلب، این موضع‌گیری را ورود به فاز تروریستی و پایان مشروعیت سیاسی آن جریان دانستند.

واقعیت آن است که سلطنت‌طلبی امروز، نه جنبش سیاسی که ابزاری رسانه‌ای در خدمت پروژه‌های بیگانه است. «ربع پهلوی» که سال‌ها در سایهٔ حمایت‌های مالی خارجی زیسته، اکنون در نقش تازه‌ای ظاهر شده است: سخنگوی مأموریتی که طراحی آن در اتاق‌های فکر موساد و لندن شکل گرفته است.

آمادگی و اشراف کامل اطلاعاتی

در مقابل این سناریو، نهادهای امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی با هوشیاری کامل، مرحلهٔ جدیدی از رصد و اقدام پیش‌دستانه را آغاز کرده‌اند. بنا بر داده‌های تحلیلی، تمامی حلقه‌های مرتبط با جریان‌های سلطنت‌طلب، گروه‌های تجزیه‌طلب و شبکه‌های هم‌سوی آنان تحت پایش دقیق جامعهٔ اطلاعاتی کشور قرار دارند.

سامانه‌های دفاع شناختی و امنیت سایبری کشور، با بهره‌گیری از تجارب چند دههٔ اخیر، قادرند کوچک‌ترین تحرکات سازمان‌یافته در فضای رسانه‌ای و میدانی را شناسایی و خنثی کنند.

نتیجه‌گیری

پروژهٔ بازسازی سلطنت‌طلبان در حقیقت بخشی از جنگ ترکیبی دشمنان ایران است؛ تلاشی برای بازتولید ناامنی ذهنی و تضعیف انسجام ملی. با این حال، آگاهی مردم، تجربهٔ تاریخی و قدرت ساختار دفاعی کشور، مانع تحقق این سناریو خواهد شد.

اکنون زمان آن رسیده است تا چهرهٔ واقعی وطن‌فروشی در نقاب سلطنت‌طلبی، به روشنی آشکار شود. مردم ایران به خوبی دریافته‌اند که هیچ آینده‌ای در سایهٔ خیانت و مزدوری شکل نمی‌گیرد.

امروز، لحظهٔ حذف کامل وطن‌فروشی به نام «ربع پهلوی» فرا رسیده است. تمام تحرکات گروه‌های سلطنت‌طلب و شبکه‌های همسو، زیر ذره‌بین دقیق جامعهٔ اطلاعاتی کشور قرار دارد و ملت ایران با وحدت و هوشیاری، اجازه نخواهند داد امنیت و حیثیت این سرزمین در بازی‌های کودکانهٔ مزدوران موساد قربانی شود.

فضای اجتماعی کنونی شبیهِ محفظه‌ای است که به‌تدریج با تابشِ پیوستهٔ امواجِ فشارِ اقتصادی، روایت‌های تیره و شتابِ ناامیدی گرم می‌شود. این مخزن— که می‌توان آن را «مایکروویوِ اجتماعی» نامید — نه تنها افراد را حساس و تحریک‌پذیر می‌سازد، بلکه شبکه‌های پیوند اجتماعی را نیز خرد می‌کند و آستانهٔ واکنش‌های تکانشی را پایین می‌آورد. آنچه در عمل رخ می‌دهد، همزمان یک پدیدهٔ روانی، اجتماعی و راهبردی است: وضعیتِ برگشت‌ناپذیرِ اعتماد را تهدید می‌کند، هزینه‌های حاکمیت را بالا می‌برد و امکان سوءاستفادهٔ بازیگرانِ درون و بیرون را فراهم می‌آورد.

لایه‌ها و هم‌افزایی

این بحران از سه لایهٔ هم‌افزا تشکیل شده است:

۱. لایهٔ مادی و اقتصادی: فشارهای معیشتیِ ملموس — بیکاری، کاهش قدرت خرید، دسترسی محدود به خدمات — که زیربنای نارضایتی را شکل می‌دهد.

۲. لایهٔ روانی-اجتماعی: تداوم ناامیدی، افزایش اضطراب جمعی، تضعیف تاب‌آوری اجتماعی و فروپاشی شبکه‌های حمایتی.
۳. لایهٔ روایت و ادراک: تولید و انتشار روایت‌های تیره، عملیاتِ روانی و شایعاتی که اضطراب را هدایت و تقویت می‌کنند.
این سه لایه به‌گونه‌ای با یکدیگر تعامل می‌کنند که هر تکانهٔ کوچک می‌تواند به‌مثابهٔ جرقه‌ای عمل کند که شبکه‌ای از واکنش‌های زنجیره‌ای را فعال سازد. در چنین سامانه‌ای، «جنون آنی» یا عکس‌العملِ تکانشیِ جمعی دیگر یک فرضیهٔ دور از ذهن نیست؛ بلکه یک ریسکِ عملی و قابلِ سنجش است.

فضای اجتماعی کنونی شبیهِ محفظه‌ای است که به‌تدریج با تابشِ پیوستهٔ امواجِ فشارِ اقتصادی، روایت‌های تیره و شتابِ ناامیدی گرم می‌شود. این مخزن— که می‌توان آن را «مایکروویوِ اجتماعی» نامید — نه تنها افراد را حساس و تحریک‌پذیر می‌سازد، بلکه شبکه‌های پیوند اجتماعی را نیز خرد می‌کند و آستانهٔ واکنش‌های تکانشی را پایین می‌آورد.

آنچه در عمل رخ می‌دهد، همزمان یک پدیدهٔ روانی، اجتماعی و راهبردی است: وضعیتِ برگشت‌ناپذیرِ اعتماد را تهدید می‌کند، هزینه‌های حاکمیت را بالا می‌برد و امکان سوءاستفادهٔ بازیگرانِ درون و بیرون را فراهم می‌آورد.

این بحران از سه لایهٔ هم‌افزا تشکیل شده است:

۱. لایهٔ مادی و اقتصادی: فشارهای معیشتیِ ملموس — بیکاری، کاهش قدرت خرید، دسترسی محدود به خدمات — که زیربنای نارضایتی را شکل می‌دهد.
۲. لایهٔ روانی-اجتماعی: تداوم ناامیدی، افزایش اضطراب جمعی، تضعیف تاب‌آوری اجتماعی و فروپاشی شبکه‌های حمایتی.
۳. لایهٔ روایت و ادراک: تولید و انتشار روایت‌های تیره، عملیاتِ روانی و شایعاتی که اضطراب را هدایت و تقویت می‌کنند.

این سه لایه به‌گونه‌ای با یکدیگر تعامل می‌کنند که هر تکانهٔ کوچک می‌تواند به‌مثابهٔ جرقه‌ای عمل کند که شبکه‌ای از واکنش‌های زنجیره‌ای را فعال سازد. در چنین سامانه‌ای، «جنون آنی» یا عکس‌العملِ تکانشیِ جمعی دیگر یک فرضیهٔ دور از ذهن نیست؛ بلکه یک ریسکِ عملی و قابلِ سنجش است.