به گزارش مشرق، در یکی از شگفت‌انگیزترین تحولات زیست‌محیطی و اقتصادی جهان، چین امروز با مشکلی نادر و کم‌سابقه روبه‌رو است: کمبود زباله!

در حالی‌ که بسیاری از کشورهای جهان با کوه‌های انباشته از زباله و چالش‌های زیست‌محیطی ناشی از آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، چین با پدیده‌ای کاملاً معکوس مواجه شده است. به‌گونه‌ای که بسیاری از کارخانه‌های زباله‌سوزی این کشور دیگر نمی‌توانند با ظرفیت کامل خود فعالیت کنند و حتی برخی از آن‌ها مجبور شده‌اند برای ادامه فعالیت، زباله از مناطق دیگر خریداری کنند!

چگونه چین به این نقطه رسید؟

در سال‌های اخیر، دولت چین میلیاردها دلار در زمینه توسعه زیرساخت‌های مدیریت پسماند سرمایه‌گذاری کرده است؛ به‌ویژه در ساخت کارخانه‌های مدرن زباله‌سوزی با هدف کاهش وابستگی به محل‌های دفن زباله که در گذشته موجب آلودگی گسترده در شهرهای بزرگ می‌شدند.

اما در یک تحول پیش‌بینی‌نشده، این تأسیسات جدید اکنون با کمبود زباله مواجه شده‌اند، به‌طوری که برخی از آن‌ها به‌ناچار زباله را از شهرها و مناطق دورافتاده خریداری می‌کنند تا خطوط تولید خود را فعال نگه دارند. این در حالی است که بسیاری از کشورها هنوز با بحران دفع زباله و هزینه‌های سنگین آن مواجه‌اند.

دلایل کاهش زباله در چین چیست؟

اصلی‌ترین عامل این تحول، سیاست‌های سخت‌گیرانه دولت چین در زمینه بازیافت و مدیریت پسماند است. از جمله اقداماتی که طی سال‌های اخیر به اجرا درآمده می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: نخست، الزام شهروندان و شرکت‌ها به تفکیک زباله از مبدا،‌ دوم افزایش نظارت بر روند جمع‌آوری و دسته‌بندی پسماند و سوم اجرای کمپین‌های گسترده آگاهی‌بخشی درباره کاهش مصرف و جلوگیری از اسراف

نتیجه این اقدامات، افزایش چشمگیر آگاهی عمومی، کاهش مصرف اقلام پلاستیکی، ارتقاء فرهنگ بازیافت و کاهش محسوس حجم زباله‌های قابل‌احتراق بوده است.

به‌عبارت دیگر، مردم چین اکنون زباله کمتری تولید می‌کنند و آنچه تولید می‌شود نیز با دقت بیشتری بازیافت می‌شود — امری که مستقیماً موجب کاهش خوراک ورودی کارخانه‌های زباله‌سوزی شده است.

پیامدهای زیست‌محیطی و اقتصادی این تحول

از منظر زیست‌محیطی، این تحول یک دستاورد مثبت بزرگ محسوب می‌شود. کاهش تولید زباله، بهبود روند بازیافت، و تقویت مفهوم اقتصاد چرخشی، همه در راستای اهداف توسعه پایدار قرار دارند و به کاهش آلودگی، حفظ منابع طبیعی و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان کمک می‌کنند.

اما از دید اقتصادی، چالش‌هایی نیز به همراه دارد. سرمایه‌گذاری چند میلیارد دلاری در تأسیس کارخانه‌هایی که اکنون نمی‌توانند با ظرفیت کامل فعالیت کنند، می‌تواند به اتلاف منابع منجر شود — مگر اینکه این تأسیسات برای تطابق با شرایط جدید بازطراحی شوند یا فناوری آن‌ها به‌گونه‌ای تغییر یابد که بتوانند انواع متنوع‌تری از پسماندها را پردازش کنند.

چین اکنون در میانه یک پارادوکس مدرن قرار گرفته است: کشوری که زمانی با بحران زباله روبه‌رو بود، امروز برای تأمین زباله به مناطق دیگر متوسل می‌شود.

در حالی‌که جهان هنوز درگیر تبعات زیست‌محیطی زباله است، چین در حال تجربه نتایج ملموس و موفقیت‌آمیز اصلاحات زیربنایی خود در این حوزه است. این روند، نه‌تنها الگوی جدیدی برای توسعه پایدار ارائه می‌دهد، بلکه فرصتی برای بازنگری در شیوه‌های اقتصادی و فناوری‌های مورد استفاده در صنایع مدیریت پسماند نیز فراهم کرده است.