در متن نوشته شده از سوی همایون شجریان آمده است:

«این اجرا خواسته‌ای بود که سال‌ها در دل داشتم و بارها بر زبان آورده بودم. امروز که امکان تحقق آن فراهم شده، بر خود وظیفه می‌دانم به عهد و آرزوی دیرینه‌ام پایبند بمانم و این برنامه را برای مردم و شهرم برگزار کنم.

پس از انتشار این خبر، سیل محبت و همراهی شما مرا سرشار از شکر و سپاس کرد. در عین حال می‌دانم برخی نیز از این اتفاق خرسند نبودند.

زندگی هر روز در جریان است؛ چه با شادی و چه با غم. با همه تلخی ها و شیرینی هایش. کنسرت‌ها و تئاترها در سالن‌های شهر و چه بسا در خیابان برپا می‌شوند، کسبه به کار مشغولند، معلمان و دانش آموزان به کلاس می‌روند، تولیدکنندگان و کارگران در حال فعالیتند، دید و بازدیدها و سفرها ادامه دارد.

همه این‌ها در دل مشکلاتی رخ می‌دهد که بر کسی پوشیده نیست: فشارهای اقتصادی، نگرانی‌های اجتماعی و بیم‌های بزرگ‌تر از آینده‌ای نامعلوم. هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند که ما در شرایطی دشوار زندگی می‌کنیم.

اما درست در همین بستر سختی‌ها و دل دشواری هاست که امید و زندگی معنا می یابد و موسیقی می‌تواند لحظه‌ای آرامش، همدلی و امید بیافریند. واقعیت این است که امروز «زندگی عادی ما، همان زندگی غیرعادی ماست». شاید حتی یک روز روشن و بی‌دغدغه، برای ما اتفاقی غیرعادی محسوب شود. من بر این باورم که موسیقی، لحظه‌ای برای آرامش و پیوند دل‌هاست، نه ابزاری برای عادی‌نمایی یا انکار رنج‌ها.

پس لطفاً این برنامه را با تحلیل‌ها و قضاوت‌ها گره نزنیم. این اجرا نه تلاشی برای پوشاندن مشکلات، بلکه تلاشی برای بخشیدن لحظه‌ای حال خوش به مردمی است که سزاوار شادی‌اند. باور دارم که این خواسته‌ کوچک، حقی طبیعی برای همه‌ ماست. ما زاده و پرورده نسلی هستیم که گفتند غم های بزرگ را به کارهای بزرگ تبدیل باید کرد.»