به گزارش مشرق، سیدمحمدجواد هاشمی‌نژاد، دبیرکل بنیاد هابیلیان در یادداشتی نوشت:

دولت استرالیا به ‌تازگی اعلام کرده است که سفیر ایران را از کانبرا اخراج خواهد کرد. آنتونی آلبانیزی نخست وزیر استرالیا، ایران را متهم کرده است که در دو حادثه مشکوک آتش سوزی یک کنیسه یهودیان و یک رستوران یهودی در سیدنی، نقش داشته است. پرسشی که مطرح می شود این است که چرا در شرایط کنونی، دولت استرالیا تصمیم به چنین اقدام تنش آفرینی با ایران کرده است و چه کسانی از این اقدام سود می برند؟ چرا در شرایطی که همچنان ایران و اروپا تلاش می کنند، اختلافات خود را از طریق کانال‌های دیپلماتیک حل کنند، استرالیا به ناگاه چنین تصمیمی تنش زایی را اتخاذ می‌کند؟

۲۸ مرداد امسال بنیامین نتنیاهو نخست وزیر رژیم آپارتاید صهیونی در اظهارنظری با انتقاد تند از دولت استرالیا گفته بود: «تاریخ، آلبانیزی را آن‌گونه که هست به یاد خواهد آورد: یک سیاستمدار ضعیف که به اسرائیل خیانت کرد و یهودیان استرالیا را تنها گذاشت». هر چند دولت استرالیا نسبت به این اظهارنظر نتانیاهو واکنش نشان داد، اما یک هفته بعد و بعد از افزایش تنش میان رژیم صهیونیستی و استرالیا، نخست وزیر این کشور با متهم کردن ایران به سامی ستیزی و اقدام علیه یهودیان، دستور اخراج سفیر ایران را صادر کرد؛ اقدامی که در وهله اول نشان می‌دهد، آلبانیزی به دنبال دورکردن اتهاماتی است که نتانیاهو به وی در خصوص خیانت به اسرائیل و تنها گذاشتن یهودیان اسرائیل وارد کرده بود.

آلبانیزی مشخصا به دنبال کاستن از حجم تنش با نتانیاهو و فرار از اتهامات بعدی است که می‌توانست متوجه او در خصوص سامی ستیزی شود. استقبال سفارت رژیم صهونیستی در استرالیا از اخراج سفیر ایران و احتمال تروریستی اعلام کردن سپاه پاسداران توسط دولت کانبرا، نشان می‌دهد سرنخ های این ماجرا را باید در اقدامات دولت استرالیا برای کاهش تنش با رژیم اسرائیل جستجو کرد.

با این حال، استرالیا در حالی این اتهام را به ایران زده است که خود باید به دلیل حمایت از تروریست‌های ضدایرانی و پناه دادن به آنها در خاک خود پاسخگوی ایران و خانواده های قربانیان ترور باشد. در سال ۲۰۱۳ یک گروه تجزیه طلب تروریست اهوازی با مجوز دولت استرالیا در این کشور اعلام وجود کرد و مقر خود را در کانبرا پایتخت این کشور قرار داد. این گروه تروریست تجزیه طلب با نام «حرکت روّاد النهضه» یک جناح نظامی به نام «کتائب الساری» دارد و در زمستان سال ۱۳۹۸ این گروه مدعی پیوستن یک مجموعه مسلح ناشناس به نام «حماه الخلیج» به شاخه نظامی‌اش شد.

علی رغم مکاتبه خانواده قربانیان ترور کشور با خانم لیندال ساکس سفیر وقت استرالیا در تهران در سال ۱۳۹۹ در خصوص ضرورت پاسخگویی دولت این کشور مبنی بر فعالیت یک گروهک تروریستی ضدایرانی در خاک این کشور، اما هیچ واکنشی از سوی سفارت و دولت استرالیا نشان داده نشد.

این گروه تروریست و تجزیه طلب همچنان در استرالیا به فعالیت های خود علیه ایران ادامه می‌دهد اما دولت کانبرا در رفتاری سیاسی و بی‌توجه به حضور تروریست‌ها در خاک خود، کوچک ترین توجهی به مطالبات قربانیان ترور نکرده است.

دولت استرالیا، پیش از هرچیزی و پیش از هر اتهام زنی که هدفش جلب رضایت تروریست‌های صهیونیست است باید در خصوص استقبال از یک گروهک تجزیه طلب و تروریست ضدایرانی و پشتیبانی از آن پاسخگو باشد. بدون تردید وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران باید در خصوص این رفتار دولت استرالیا در حمایت از تروریسم و معیارهای دوگانه آنها در خصوص تروریسم اقدامات مقتضی را به طور جدی در برنامه خود داشته باشد.