به گزارش مشرق، عراقچی، وزیر امور خارجه کشورمان با انتشار پیامی در صفحه ایکس خود نوشت:

سه کشور اروپایی، به نمایندگی از اسرائیل و ایالات متحده، تصمیم گرفته‌اند به‌طور مغرضانه فشار بر مردم ایران را دنبال کنند. این اقدام نسنجیده—که ایران به‌شدت نسبت به آن هشدار داده است—غیراخلاقی، غیرموجه و غیرقانونی است.

ایران به اروپا، که از سوی ایالات متحده در تمامی مسائل جهانی—حتی در مورد اوکراین در نزدیکی مرزهای خود—کنار گذاشته شده است، توجه می دهد که نباید خود را با توهم استفاده از سازوکار اسنپ‌بک به‌عنوان اهرمی برای ایفای نقش در حداقل یک حوزه (برنامه هسته‌ای ایران)، فریب دهد. ایران به‌صراحت اعلام کرده است که دنبال کردن این مسیر، سه کشور اروپایی را (در رابطه با ایران) به نیرویی کاملاً بی‌اثر و تاریخ‌گذشته تبدیل خواهد کرد.

به‌طور نگران‌کننده‌ای، سه کشور اروپایی اکنون این اقدام بی‌پروای خود را به‌عنوان تلاشی برای "پیشبرد دیپلماسی" توجیه می‌کنند.

من شخصاً طی دو دهه گذشته درگیر مذاکرات با ایالات متحده بوده‌ام. کشورم در سال جاری در پنج دور مذاکرات هسته‌ای با دولت ترامپ مشارکت کرد. در آستانه دور ششم مذاکرات، ایران مورد حمله قرار گرفت؛ ابتدا توسط اسرائیل و سپس توسط ایالات متحده. این که اروپا اکنون ایران را متهم به ترک میز مذاکره و رد گفت‌وگو می‌کند، مشمئزکننده است.

اقدامات سه کشور اروپایی عملاً به نفع متجاوز و به ضرر قربانی است. این ایالات متحده بود، نه ایران، که در سال ۲۰۱۸ به‌صورت یک‌جانبه از برجام خارج شد و تحریم‌ها را بازگرداند. این اروپا بود، نه ایران، که نتوانست بهدتعهدات خود برای کاهش تأثیرات اقتصادی خروج آمریکا عمل کند. همچنین این اروپا بود، نه ایران، که نه‌تنها در روز انتقال (اکتبر ۲۰۲۳) به تعهدات خود عمل نکرد، بلکه تحریم‌های غیرقانونی جدیدی را بر صنعت هوانوردی غیرنظامی و حمل‌ونقل دریایی ایران اعمال کرد.

همان‌طور که به‌صراحت بیان کرده‌ام، تصمیم سه کشور اروپایی تأثیرات منفی قابل‌توجهی بر دیپلماسی خواهد داشت. این اقدام به‌شدت گفت‌وگوهای جاری بین ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را تضعیف خواهد کرد و همچنین ایران را وادار به واکنش مناسب می‌کند.

مسیر انتخاب‌شده توسط اروپا، اگر مهار نشود، پیامدهای شدیدی برای اعتبار شورای امنیت سازمان ملل خواهد داشت. استفاده از سازوکار به‌اصطلاح اسنپ‌بک بدون رعایت روند قانونی یا مبنای حقوقی، نه‌تنها اعتماد به تصمیمات شورای امنیت را تضعیف می‌کند، بلکه صلح و امنیت بین‌المللی را به خطر می‌اندازد. اکنون زمان آن فرا رسیده است که شورای امنیت—و جهان—گام پیش نهد و بگوید: "دیگر کافی است".