سرویس جهان مشرق - بنی‌گاتس، وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی که یکی از ایرانی ستیز ترین مقامات رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود و همراه حامی اقدام نظامی علیه ایران بوده است، این روزها در شرایط سیاسی بسیار سخت و دشواری به‌سر می‌برد.

یوری ورتمن مدرس و پژوهشگر دانشگاه ساوت ولز در بریتانیا و پژوهشگر مرکز استراتژی بزرگ اسرائیل (ICGS) و نویسنده کتاب "سقوط: حزب کارگر 1992-2024" در رابطه با وی نوشت:

دوره سختی برای رئیس حزب آبی و سفید، بنی گانتز، در حال گذار است و شک زیادی وجود دارد که آیا او بتواند از آن بهبود یابد. خروج شریک اصلی او در اردوگاه دولتی، گادی آیزنکوت، همراه با کناره‌گیری نمایندگان کنست از فراکسیون حامی وی، نشانه دیگری از سقوط سیاسی گانتز است که ممکن است با کناره‌گیری او از زندگی سیاسی پس از دوره کوتاهی شش ساله به پایان برسد.

سؤال اصلی این است که چگونه بنی گانتز از امید بزرگ بلوک مرکز-چپ برای جایگزینی نتانیاهو به سیاستمداری تبدیل شد که به سختی از درصد آستانه سقوط عبور می‌کند؟ آیا این بی‌مهری بلوک مرکز-چپ است که قادر به حفظ وفاداری به رهبر نیست، یا رفتار سیاسی گانتز بود که به سادگی انتخاب کرد به بلوک چپ تسلیم شود؟

این پژوهشگر صهیونیست در رابطه با روند فعالیت‌های سیاسی وی می‌نویسد:

تحلیل روند رویدادها نشان می‌دهد که تصویر بسیار پیچیده‌ای است. گانتز فعالیت سیاسی خود را به عنوان یک وعده بزرگ آغاز کرد: تنها کسی که قادر به پایان دادن به عصر نتانیاهو است. انتخابات ۲۰۱۹ ثابت کرد که گانتز رهبر بی‌چون‌وچرای بلوک مرکز-چپ است، زمانی که ۳۵ کرسی به دست آورد.

اما به جای رهبری اسرائیل به سوی وحدت ملی، انتخاب کرد که به دنبال شرکای خود در بلوک مخالفان نتانیاهو کشیده شود که معتقد بودند بهتر است اسرائیل را به سیستم‌های انتخاباتی مکرر و هرج‌ومرج سیاسی بکشانند.

در لحظه‌ای که مسئولیت ملی در بحران کرونا مهم بود و پس از سه دور انتخابات در ۱۱ ماه، گانتز انتخاب کرد با نتانیاهو دست همکاری دهد و دولت وحدت تشکیل دهد - چیزی که منجر به تجزیه حزبی آبی و سفید شد.

با این حال، زمان کوتاهی پس از آن، گانتز انتخاب کرد با عدم مسئولیت ملی رفتار کند، زمانی که به دلایل سیاسی تنگ‌نظرانه انتخاب کرد به سقوط رویای اعمال حاکمیت اسرائیل بر دره اردن و بلوک‌های شهرک‌نشینی در کرانه باختری منجر شود، اقدامی که مرزهای آینده اسرائیل را تعیین می‌کرد و همه اینها تحت حمایت دولت اول ترامپ بود.

وی در ادامه نوشت:

پس از گذراندن انتخابات ۲۰۲۱ با بدست آوردن هشت کرسی، در حالی که نظرسنجی‌ها پیش‌بینی می‌کردند حزب آبی و سفید به سختی از درصد آستانه سقوط عبور کند، به نظر می‌رسید گانتز موفق به تثبیت موقعیت خود شده است ، خصوصا پس از اینکه گادی آیزنکوت و گیدئون سار را به سمت خود جذب کرد و با آنها اردوگاه دولتی را تشکیل داد.

علی‌رغم نتیجه ناامیدکننده در انتخابات ۲۰۲۲ (فقط ۱۲ کرسی)، دقیقاً در زمان طرح اصلاحات قضایی و اعتراضات کاپلان که اسرائیل را فلج کردند، دوره سیاسی زیبای گانتز آغاز شد، که به عنوان سیاستمداری دیده می‌شد که می‌تواند به وحدت در مردم منجر شود.

در نظرسنجی‌ها، حزب گانتز به ۲۹ کرسی صعود کرد و به بزرگ‌ترین حزب اسرائیل تبدیل شد. اصلاحات قضائی با توافقات میان دو طرف حاصل نشد، اما محبوبیت گانتز حتی بیشتر پس از حمله ۷ اکتبر افزایش یافت.

حزب اردوگاه دولتی تحت رهبری او در نظرسنجی‌ها ۳۷ کرسی دریافت کرد، در زمانی که در کابینه ملی جنگ نشسته بود و از سوی بسیاری به عنوان نخست‌وزیر واقعی برای آینده اسرائیل دیده می‌شد و علت عمده آن به دلیل سقوط موقعیت عمومی نتانیاهو در ماه‌های اولیه جنگ بود.

یوری ورتمن آغاز سقوط گانتز در عرصه سیاسی رژیم صهیونیستی را اینگونه عنوان می‌کند:

اما همان‌طور که با در رابطه با مسائل قبلی حاکمیتی رخ داده بود، این بار نیز گانتز انتخاب کرد به پایگاه خود و عوامل آشوب طلب در جریان چپ تسلیم شود و تصمیم به خروج از کابینه جنگ گرفت، آن هم در زمان جنگ. خروج از کابینه، آنهم پس از اینکه به هشدارها گوش نداد که در پی چنین اقدامی ممکن است خود را، مانند پیشینیان در نقش نجات‌دهنده ملی، در راه بیابان سیاسی ابدی بیابد و اینگونه گانتز شروع به سقوط در نظرسنجی‌ها کرد.

پس از آن نظرسنجی‌ها با کاهشی محسوس، به او ۲۲ کرسی در ابتدای ژوئن ۲۰۲۴ دادند زمانی که تصمیم به استعفا گرفت، اما تا اواسط ژوئیه ۲۰۲۵ او فقط شش کرسی دریافت می‌کند، و حتی در صورتی که آیزنکوت حزب تشکیل دهد یا به لاپید یا بنت بپیوندد، حزب آن از درصد آستانه سقوط هم عبور نخواهد کرد.

خلاصه آنکه فعالیت سیاسی بنی گانتز شبیه سفری سیاسی است که به خوبی نشان می‌دهد سیاست اسرائیلی چقدر عرصه‌ای بی‌رحم، غیرقابل پیش‌بینی و عمدتاً دمدمی‌مزاج است. با این حال، هرچند به نظر می‌رسد فعالیت سیاسی او به پایان راه رسیده، بهتر است احتیاط کنیم و هنوز او را تسلیت نگوییم.