به گزارش مشرق، عباس سلیمی نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران طی یادداشتی نوشت: تهاجم ۱۲ روزه صهیونیست‌ها به ایران در میانه مذاکرات غیر مستقیم با امریکا و بازتاب اقدامات بازدارنده ایرانیان همچنان موضوع اصلی و محوری بسیاری از گفت‌وگوهای چالشی و بحث‌های کارشناسی این ایام است.

فی‌نفسه گستردگی اظهارنظرهای متنوع کارشناسان در رسانه‌های مکتوب و تصویری مایه خرسندی است؛ زیرا تا حدود زیادی راهبرد کارتل‌های رسانه‌ای کشورهای حامی پایگاه نژادپرستی را به چالش می‌کشد؛ از این رو رشد سیاسی عمیقی را به دنبال خواهد داشت، اما دست‌کم در درون کشور، مشارکت‌کنندگان در این مباحث نمی‌بایست از دو مسئله اساسی غفلت ورزند؛ اول آن‌که حتی یک لحظه نیز نباید فراموش کرد که یکی از دلایل موفقیت ایران در دفع مهاجم، اتحاد کم نظیر و فراموش نشدنی همه سلایق بود (صرف‌نظر از کسانی که برای پشت کردن به وطن اجیر شده بودند)؛ لذا صاحبان نظر و سلایق مختلف در طرح دیدگاه‌های خود باید احترام به دیگر هموطنان پای‌بند به مصالح این دیار را بر خود فرض بدانند.

برای سخن گفتن پیرامون افتراقات، البته آن هم به صورت خیرخواهانه، فرصت بسیار است و برای درهم شکستن کید دشمن می‌بایست به اشتراکات پرداخت. برخی به غلط دشمن را بسیار کوچک می‌پندارند؛ لذا خود را بی‌نیاز از اتحاد و اتفاق با همه کسانی می‌بینند که به ایران سربلند می‌اندیشند.

اینان متأسفانه با این ارزیابی خطا به وادی رفتار غلط گرفتار می‌آیند. به‌ویژه رسانه ملی نمی‌بایست فرصت اختلاف افکنی به مهمان مدعو، حتی به افراد و کارشناسان داخلی خود بدهد. با وجود این، اگر غفلتی بروز یافت دیگر صاحب‌نظران با نادیده گرفتن آن می‌توانند دشمن را نا امید سازند.

نکته بعدی آن که گاه کارشناسان، خبر و تحلیل را در هم می‌آمیزند و خود و مخاطب را دچار سردرگمی می‌کنند. اعلام خبر حمله مجدد صهیونیست‌ها به ایران ظرف یک هفته از سوی کارشناسی در گفت‌وگو با رسانه ملی بدون آن‌که منابع خبر روشن باشدچندان هوشمندانه نیست.

این واقعیت را باید پذیرفت که صهیونیست‌ها در اقدام تجاوزکارانه خود زخم‌های کاری خوردند؛ لذا احتمال تلاش مجدد آنان برای رفع بی‌اعتباری رقم خورده دور از ذهن نیست، اما این یاغیان اگر از کمترین فهم و دانش برخوردار باشند به خصوص در ماه محرم، متعرض ایرانیان که حسین(ع) را اسوه آزادگان عالم می‌دانند نخواهند شد.

تهران قبل از جنگ ۱۲ روزه بارها تأکید کرده بود که اقداماتش در برابر پایگاه نژادپرستان در فلسطین اشغالی صرفاً جنبه بازدارندگی دارد و علاوه بر وعده صادق یک و دو در جریان این تجاوز نیز این پای‌بندی به راهبرد خود را در عمل به‌خوبی ثابت کرد.

به‌محض این‌که صهیونیست‌ها دست از تجاوز برداشتند ایران نیز مقابله مثل را متوقف ساخت. این بدان معنی است که رهبری در ایران به دنبال گرفتن تلفات انسانی در سرزمین‌های اشغالی نیست؛ زیرا علاوه بر مسیحیان و... یهودیانی از گذشته در فلسطین زندگی می‌کرده‌اند که هرگز به صهیونیست‌ها به عنوان یک فرقه نژادپرست افراطی سکولار روی خوشی نشان نداده‌اند.

اکنون در صورتی که مجدداً گرفتار خطایی شوند علاوه بر مواجهه با قدرت بازدارندگی ایران، منشأ ناامنی (که این جماعت شرور صهیونیست هستند) بیش از پیش نزد جهانیان افشا خواهد شد و این‌که صهیونیست ها به دنبال تجزیه ایرانند و بحث انرژی هسته‌ای بهانه‌ای بیش نیست.

نشانه‌ها و قراین بسیاری در این زمینه به تدریج در برابر صاحب‌نظران قرار گرفته و می‌گیرد که در این تجاوز ۱۲ روزه، نژادپرستان برخی گروه‌های تجزیه‌طلب را تجهیز و سازمان‌دهی کرده بودند، اما شکست آن ها همه فریبکاری‌ها را نقش بر آب کرد.

به باور پایگاه نژادپرستی، ایران حتی در اوج تحریم‌های کم نظیر در تاریخ توانسته است قدرت بازدارندگی تعیین کننده‌ای را به صورت بومی رقم بزند؛ لذا ریشه کنی این توانمندی متکی به قابلیت‌های داخلی، آرزویی است که با وحدت و یکپارچگی مدافعان کرامت و سربلندی ایران دست نیافتنی است.