سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

به دنبال غنائم در خرابه‌های جنگ!

حسین مرعشی، دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی در بخشی از یک مصاحبه با سایت جماران ضمن تمجید از مقاومت مردم ایران در درگیری ۱۲ روزه با اسرائیل و آمریکا و تأکید بر اهمیت این ایستادگی اما اظهار کرده است: الآن جمهوری اسلامی با این ۴۵ سال تجربه می‌تواند جمع‌بندی خوبی را ارائه بدهد که رادیکال‌های مذهبی که هنوز هم فکر می‌کنند ایران می‌تواند با نبرد نظامی و تقویت بنیه‌های نظامی می‌تواند مسائلش را حل کند، به اندازه سهم، نفوذ و رأیی که در مردم دارند حرف بزنند؛ و کسانی هم که علاقه‌مند هستند کشور به سمت تعامل با جهان پیش برود و از تنش و درگیری فاصله بگیرد هم به اندازه رأیی که در مردم دارند بتوانند اثرگذار باشند.

او می افزاید: همبستگی در این حد که مردم از کشورشان دفاع کردند، کافی نیست. این باید به برنامه‌های سیاسی و تأثیرگذاری واقعی مردم در شکل‌گیری نهادهای حکومتی تبدیل شود. حتما نمی‌تواند نهادهایی مثل مجلس خبرگان، مجلس شورای اسلامی، شوراهای شهر و دولت با رأی مردم شکل نگیرد و یا مشارکت مردم در آنها ضعیف باشد. [۱]

*مرعشی در ایام درگیری مواضع خوبی در حمایت از نظام و کشور داشت که این رفتار حتما قابل تمجید است.

لکن انتظار آنست که عقلانیت و نجابت در پساجنگ نیز ادامه یابد تا آنچه از همدلی و هم‌افزایی در دوران درگیری دیدیم در سایر ابعاد و شئون کشوری نیز برکت خود را نشان دهد و تسرّی یابد.

بدین قرار باید اشاره کرد که صحبت مرعشی مبنی بر اینکه نمی شود نهادهای دموکراتیک با مشارکت ضعیف مردم شکل بگیرد یا اساسا با رأی مردم شکل نگیرد یک حرف کاملا غلط و ناصواب است.

یک فرض مرعشی مبنی بر نبود رأی مردم اساسا حرف باطل است زیرا در طول ۴۵ سال گذشته اساسا هیچ موقف و مقطعی نبوده که انتخاباتی بدون رأی مردم برگزار شود. فلذا مشخص نیست مرعشی با چه انگیزه ای چنین حرف غلطی را مطرح کرده است؟

فرض دیگر او درباره مشارکت ضعیف یا محدود مردم نیز در ساحت دموکراسی حرف پذیرفته ای نیست و به نظر می رسد برای بازارگرمی طرح های اصلاح طلبان در پساجنگ مطرح شده باشد!

زیرا آنچه که مجوز ایجاد یک نهاد دموکراتیک پس از برگزاری انتخابات است؛ نه میزان مشارکت بالا یا پایین که اجرای مُرّ صحیح قانون است.

یعنی وقتی نهادهای ناظر تأیید می کنند که قانون یک کشور کاملا در انتخابات رعایت شده است؛ نتیجه آن انتخابات با هر میزان مشارکتی قابل تأیید و لازم الاتباع است.

دقت شود که اگرچه آقای مرعشی و دوستان ایشان در حزب کارگزاران همواره با جریان خطرناک "تحریم انتخابات" مخالفت کرده اند لکن برخی دیگری از هم مسلکان ایشان در جبهه اصلاحات بوده اند که صراحتا دست به تحریم انتخابات زدند و توانستند با فریب کسانی از مردم از میزان مشارکت در انتخابات بکاهند.

اینکه مرعشی در ایام پساجنگ از تمام آن عقلانیت های سیاسی سابق دست برداشته و به بهانه مقاومت مردم در درگیری ۱۲ روزه؛ حرف های "چپ های تحریمی" را بر زبان می راند؛ تردیدهای مهم و قابل تأملی را ایجاد کرده است.

***

این حرف را دشمن هم نمی‌زند

تقی آزادارمکی، از جامعه شناسان اصلاح طلب در بخشی از یک مصاحبه با سایت جماران پیرامون تحلیل جامعه ایرانی در پساجنگ اظهار کرده است:

"حکمرانی باید به مسائل اساسی برگردد و بقیه را بگذارد جامعه حل کند. حجاب برای خانواده، فرزندآوری برای پدر و مادر و بحث شئونات اجتماعی برای جامعه است؛ اینها وظیفه حکومت نیست. حکومت باید امنیت را دنبال کند و ببیند چه کسی دارد سرزمین را می‌گیرد، چه کسی توطئه دارد و چه کسی در دستگاه‌ها نفوذ می‌کند. باید این کارها را انجام بدهد که متأسفانه انجام نداده؛ آن وقت بقیه را اینها بدون مزاحمت و دردسر انجام می‌دهند. "[۲]

*شریرانه ترین حرف و موضع ممکن در کشوری که وارد دوران موقت یا دائم پساجنگ شده این است که فردی با طعنه و شماتت بگوید حکومت کارویژه اصلی خود که امنیت است را انجام نمی دهد اما زورش به اجرای قوانین و به مردم رسیده!

همان سخن عوامانه ای که به رأی العین می بینیم آزادارمکی آنرا بر زبان می راند.

دقت شود که این از مظلومیت نظام جمهوری اسلامی و مردم عزیز ایران است که می بینیم چنین مواضع بی اصالت و عوامزده ای به صحنه رسانه و سیاست و دانشگاه کشانده می شوند و سخنانی می گویند که چه بسا دشمنان ایران هم حاضر به بیان آنها نیستند.

این فرد اساسا متوجه گزینه "تحمیل جنگ" نیست و تشخیص نمی دهد که تأمین امنیت به معنی صفر بودن خسارت های یک جنگ نیست بلکه به معنی حفظ مرزها، به حداقل رساندن خسارات جنگ و حفظ کیان ملی است.

او این تعقل را هم به خرج نمی دهد که نظامیانی توانستند در طول ۱۲ روز درگیری با اسرائیل و آمریکا از خسارات جنگ بکاهند و کیان ملی را حفظ کنند که تربیت یافته همان قوانین الزامی و معقولی هستند که ارمکی به تمسخر رفتار نظام در اجرای آنها پرداخته است.

آن افسر یگان پدافند که تا لحظه آخر و علیرغم آگاهی به رودرو شدن با موشک دشمن در جایگاه خود نشست و از مردم عزیز ایران دفاع کرد و به شهادت رسید؛ ثمره تربیت درست اسلامی_ایرانی در خانواده ای است که اهل سگ گردانی نیستند، در حجاب معقول ولنگاری نمی کنند، علیه نظام اسلامی شعار نداده اند و در شئونات اجتماعی خود نیز اهل پنجه کشیدن به صورت قانون نبوده اند.

طبعا می پذیریم که اتفاقا برای دفاع از امنیت مردم و کیان ملی؛ حاکمیت باید در پساجنگ با شدت و حدّت بیشتری نسبت به اجرا و تسرّی قوانین معقول در عرصه اجتماع؛ اهتمام داشته باشد زیرا همین تجربه محدود ۱۲ روزه نیز نشان داد کشور فرایندهای تربیتی درستی داشته و حکومت باید به نسبت به تداوم این فرایندها اهتمام کند.

***

سیاست‌های درستی که باید ادامه یابد

حمیدرضا جلایی پور، از فعالان اصلاح طلب در بخشی از یک مصاحبه با خبرآنلاین پیرامون شرایط پساجنگ خواستار پاداش حکومت به مردم شده و اظهار کرده است: مهمترین پاداش هم به مردم این است که حکومت سیاست‌هایی را که مردم را آزار می‌داد متوقف کند.

او همچنین با برشمردن مواردی از این پاداش ها در ادامه صحبت های خود تصریح می کند: حکومت تلاش کند مردم را آزار ندهد. [۳]

*دقت شود که پساجنگ عرصه تسویه حساب های سیاسی و جناحی نیست و نباید باشد!

لکن شاهدیم که برخی اصلاح طلبان با خنجرهای تیز به عرصه تسویه حساب سیاسی در پساجنگ شتافته اند و در این وادی گاه حتی از عقلانیت هم فاصله می گیرند.

جنگ و دستاوردهای یک کشور در آن هرگز ایجاد هیچ دِینی بین مردم و حکومت نمی کند و بلکه هر دوی اینها مدیون شهدای جنگ و خانواده های معظم آنها هستند.

شهدا بودند که جان خویش را فدای حکومت اسلامی و مردم کردند و غیر از این نیز در نگاه معمول هیچ دِینی در میان نیست. زیرا مردم از حاکمیت دفاع کردند و حاکمیت هم از مردم.

(البته دقت شود که غور در این بحث نشان می دهد که اگر هم حق یا دِینی در میان باشد؛ آن حق به حکومتی مربوط است که به عنوان میثاق ملی مردمان توانست از مرز و امنیت دفاع کند و اکنون نیز باید حراست شود تا آن مرز و امنیت همچنان برقرار بماند)

جالب است که چپ های فوق الاشاره از یک منطق بدیهی فرسنگ ها فاصله دارند و آن اینکه اگر در کشور شاهد مقاومت و دستاورد بوده ایم؛ این مقوله به دلیل سیاست های درست ملی، قانونی و تربیتی حکومت بوده است که توانسته مردمانی مقاوم تربیت کند فلذا اکنون وقت تقویت همه‌ی آن سیاست هاست.

لکن و البته متأسفانه می بینیم که افراد مذکور بحث بی مبنای دیگری را پیش کشیده و از این می گویند که حالا وقت کنار گذاشتن همه سیاست های درستی است که ما به آنها انتقاد داشته ایم!

ما قضاوت در این زمینه را بر عهده مخاطبان محترم واگذار می کنیم.

***

1_https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1672683

2_https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1672626

3_khabaronline.ir/xnJnT