به گزارش مشرق، آرش شفاعی، روزنامه‌نگار فرهنگی در یادداشتی نوشت:

تهران شهر زیبای ما این روزها خیلی خلوت‌تر از روزهای قبل است. دیروز با دخترم چرخی در شهر زدیم. در بزرگراه چمران ساعت ۷ بعد از ظهر یک روز غیرتعطیل، بدون ترافیک می‌راندیم ولی تصویری که در برابرمان بود، غمناک بود. برج میلاد در میانه دود آتشی که از دورها می‌آمد، غریبانه ایستاده بود.

مثل ایران که این روزها در میان آتش است و در دنیا غریب، همه قدرت‌های بزرگ چشمشان را بسته‌اند که کدام طرف تجاوزگر است و همه آنهایی که شعار می‌دهند قرار است از صلح جهانی دفاع کنند، می‌گویند تجاوزگر حق دارد از خودش دفاع کند. در این دنیای عجیب و غریب ما هستیم و خودمان.

از حکومت انتقاد داریم؟ تا دلتان بخواهد! از روش کشورداری و مدیران نالایق؟ آنقدر که تا صبح هم بنویسم کم است. ولی امروز وقت این انتقادها نیست. امروز، بحث بر سر مرگ و زندگی است. می‌خواهند ایران عزیز ما را بکشند، هویت تاریخی‌اش را از او بگیرند، تکه تکه‌اش کنند و با کشتن مردمش، از بین بردن زیرساخت‌هایش، نابود کردن توان دفاعی‌اش و تحقیر کردنش، دولت نازپرورده و برساخته خود را که عمرش از کارخانه‌های کبریت سازی کشور ما کمتر است، به قدرت اول منطقه تبدیل کنند.

امروز نیروهای مسلح در صف اول دفاع از کشورند. در زمان دفاع از کشور، اگر گلایه‌ها و انتقادها و حتی کینه‌ها را کنار نگذریم و همه ( بی‌استثنا همه) پشتیبان نیروهای مسلح نباشیم،‌ در ساختن آینده‌ای سیاه که هدف آنهاست؛ با دشمن همدستیم. وظیفه امروز ما این است: دفاع از تمامیت ارضی کشور و و مدافعان وطن.

از الان دلم برای تهران و برای فحش‌هایی که پشت ترافیک کسل کننده عصرگاهی‌اش می دهم، تنگ است. برای تماشای برج میلاد که ابرهای شوخ و شنگ سفید، دورش را گرفته‌اند و لبخندی که بعد از پیروزی خواهیم زد.