به گزارش سرویس وبلاگستان مشرق، سعید نوروزی در آخرین پست وبلاگ بی بهانه نوشت: ماه محرم هم با عطر و بوی حسینی خودش از راه رسیده است ، دوباره ماه محرم آمد و این دلها رو دیوانه حسین کرد، اصلا میدانی؛ جزبه ی عشق امام حسین(ع)است که مثل آهن ربا این دل های زنگ زده و آلوده به گناه ما را به سمت خودش میکشونه "هرچه هم آلوده باشد”..
مثل هرجای دیگری باید اول اذن دخول داشت تا واردت کنند!
میگیم ادخل یا الله ، خدایا اجازه میدهی وارد مجلس حسینیت بشوم؟ادخل یا رسول الله ؟ ای رسول خدا، اجازه میدهی وارد کشتی سفینه نجاتت بشوم ؟ادخل یا فاطمه الزهرا ؟ بی بی جان خانم فاطمه ی زهرا اجازه میدهی وارد مجلس عزیز دلت حسین بشم..؟
و اما وقتی که تو را اجازه ورود میدهند چقدر زیباست..! ورود به روضه و مکتب حسین(ع)سرحالت میکند!
انگار که برایت تمام دنیا غریبه اند و فقط حسین را آشنا میپنداری..
می شنوی که میگویند: حسین..حسین..و چقدر زیباست این ناله ها و روضه های حسین!
اصلا میدانی که روضه های حسین است که ما را نگه داشته است..همین روضه های چند دقیقه ای هیات..!
روضه امام حسین(ع) برای حفظ مکتب سیدالشهداست. آن کسانی که می‌گویند روضه سیدالشهدا را نخوانید،اصلا نمی‌فهمند، مکتب سیدالشهدا چه بوده و نمی‌دانند یعنی چه، نمی‌دانند این گریه‌ها و این روضه‌هاست که حفظ کرده این مکتب را..این کشور را..اسـلام را.!
سال های سال است که با این منبرها با این روضه‌ها و با این مصیبت‌ها و با این سینه‌زنی‌ها ما را حفظ کرده‌اند.
سیدالشهدا را این گریه‌ها حفظ کرده است؛اسلام را،این محرم و روضه حفظ کرده است.!
این سینه زنی‌ها و این دستجات هیاهو می‌خواهد،هر مکتبی هیاهو می‌خواهد تا سرپا بماند، باید پایش، سینه بزنند،هر مکتبی تا پایش گریه کن نباشد،عاشق نباشد،سر وسینه زدن نباشد حفظ نمی‌شود…این گریه ها برای زنده نگه داشته مکتب سیدالشهدا است، این ذکر مصیبت‌ها برای زنده نگه داشته مکتب سیدالشهدا است..”امام خمینی(ره)”


حرفی از قول مرحوم ملا آقای دربندی:: میفرمایند یکی از اشراف و بزرگان هند بلند شد رفت کربلا و در یکی از کاروانسراهای کربلا اتاق گرفت. یه شیش ماهی شد که این بنده ی خدا کربلا بود ولی اصلا یه مرتبه هم پاش رو توی حرم امام حسین نگذاشت، فقط روزها می رفت روی پشت بام کاروانسرا و یه سلام به امام حسین می داد یه سلام هم به حضرت اباالفضل و مدت زیادی هم گریه می کرد و میومد پایین و این زیارت این بنده ی خدا بود. کم کم خبرش توی شهر ییچید، اومدن بهش گفتن چرا نمیری توی حرم امام حسین؟ گفت اینش دیگه به خودم مربوط میشه یه سری داره که نمی تونم برم توی حرم امام حسین علیه السلام.!
وقتی دید دارن اصرار میکنند، گفت: ببینین هر چه بخواین بهتون پول میدم اما از امن اینو نخواین که برم تویه حرم امام حسین!
گفتن نه این کار تو خیلی زشته و اگه مردم بفهمن که تو اینطوری اومدی کربلا دیگه کم کم همه میان کربلا و پاشون رو هم توی حرم نمی گذارن! خلاصه مجبورش کردن که بلند شه بره حرم امام حسین علیه السلام. اما با چه حالی! غسل کرد بهترین لباسهاش رو پوشید و روانه حرم شد ولی اشک میریخت تا رسید به درب حرم امام حسین علیه السلام اونجا که رسید اونقدر اشک ریخت تا غش کرد وافتاد روی زمین وقتی به هوشش آوردن دیدن مثل جوجه ای که توی آب افتاده باشه به خودش می لرزه و رنگ صورتش زرد و انگاری نصف روح از بدنش بیرون اومده باشه با اینحال بردنش توی حرم وقتی رسید به درب حرم امام حسین فریادی زد و گفت اهذا مصرع سید الشهداء؟ ایا اینجا همونجایی هست که عزیز دل زهرا از اسب بر روی زمین قرار گرفت ؟ اهذا مقتل سید الشهداء ؟ اینجا همونجایی است که عزیز دل زهرا را کشتن؟ و افتاد روی زمین و از دنیا رفت.!
.
و اگر من و تو هم کربلایی باشیم میتوانیم مکتب حسین را حفظ کنیم و همین جا از راه دور هم در راه ارباب از دنیا برویم..مگر نه این است که:"کل ارض کربلا..؟”! پس همه جا کربلاست تا من و تو هم کربلایی باشیم..کربلایی باشیم تا مکتب حسین را حفظ کنیم.
گفتم راه تاریک است و پر پیچ و خم!
گفت: "ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه”