به گزارش مشرق،کانال تلگرامی ژئوپلیتیک رسانه در مطلبی با عنوان چگونه در تله دوباره اعتماد به آمریکا نیفتیم نوشت:

مذاکره با دشمن، نیازمند یک هوشیاری تمام‌عیار است که باید با گارد مقاومت آنرا دنبال کرد. حرف و قول و وعده‌ی هیچ دشمنی چک سفید امضا و سند معتبر نیست!

عراقچی در نقش نماینده نظام، حامل اعتماد ملتی است که زخم‌خورده‌ی بدعهدهای آمریکاست، بنابراین برای آنکه دوباره در تله اعتماد به آمریکا نیفتیم چند نکته کلیدی و راهبردی را باید مورد توجه قرار دهد:

هوشیاری راهبردی در برابر فریب ساختاری آمریکا: فریب و بدعهدی، بخشی از DNA سیاست خارجی آمریکاست. هر توافقی بدون ضمانت اجرایی و عینی، صرفاً پله‌ای برای مهار ایران خواهد بود.

عدم تکرار اشتباهات برجام: عبرت بزرگ برجام، غفلت از ابزارهای قدرت ملی بود. نباید فناوری هسته‌ای را داد و وعده نسیه گرفت. ساده‌باوری و امید واهی به سازوکارهای غربی، دستاوردهای هسته‌ای را قربانی اعتماد بی‌پشتوانه می‌کند.

رصد دائم شیطنت‌های رژیم صهیونیستی: شیطنت‌های رژیم صهیونیستی به طور دقیق رصد شود هر امتیاز مذاکراتی، باید با هزینه‌ای برای اسرائیل همراه باشد به گونه‌ای که این رژیم، بزرگ‌ترین بازنده هر تقارب ایران و آمریکا شود.

روایت‌سازی رسانه‌ای به جای واکنش منفعلانه: تنظیم هم‌زمان افکار عمومی داخل و نخبگان بین‌المللی حیاتی است. عراقچی باید نه‌تنها مذاکره‌کننده‌ای هوشمند، بلکه باید معمار افکار عمومی داخلی و بین‌المللی باشد. لذا دستگاه دیپلماسی روایت‌ساز باشد چراکه سکوت در برابر تحریف‌های رسانه‌ای، به معنای تسلیم در جنگ روایت‌هاست.

بازسازی اعتماد ملی با رفتار عزتمندانه: پیاده‌روی و قدم زدن در پارک و دوچرخه سواری ممنوع. مردم ایران، به‌درستی نگران تکرار تجربه تلخ گذشته‌ در برجام هستند. رفتار مذاکره‌کنندگان باید نشان دهد که این‌بار، عزت و امنیت ملی بر هر مصلحتی مقدم است.

نگاه ژئوپلیتیکی و فرا آینده به مذاکرات: مذاکره فقط نوشتن و امضاکردن یک متن نیست، بلکه عمق ژئوپلیتیک دارد. هر توافقی فرصت و تهدید توأمان دارد، حتی می‌تواند توازن منطقه‌ای را جابه‌جا کند. نگاه بلندمدت و درک معادلات منطقه‌ای، رمز موفقیت این مذاکرات است.

دلسوزی هیجانی، شتابزده، نسنجیده و بی حکمت به ابزاری در دست دشمن تبدیل می‌شود. دلسوزی بی محاسبه و بدون حکمتِ انقلابی، ساده‌لوحیست و میتواند نرم‌ترین راه نفوذ دشمن و آغاز خسارت باشد و نمونه آن‌هم برجام است.

دیپلماسی انقلابی یعنی قدرت نرم با پشتوانه قدرت سخت. بنابر این در جلسات آینده، عقلانیت همراه با صلابت، لازمه عبور از میدان مین مذاکرات است.

مذاکرات جدید ایران و آمریکا بازگشت به گذشته‌ی برجام نیست، بلکه نمایشی از پختگی نظام در ترکیب مولفه‌های ژئوپلیتیکی، حکمت انقلابی و اقتدار ملی است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.