به گزارش مشرق، کانال تلگرامی یک حرف از هزاران نوشت:

ترکیه در شمال سوریه مناطقی را به تصرف در آورده (ادلب و حلب) و در آینده این تصرف را بیشتر خواهد کرد (منبج و عین العرب). این روند همچنین تا ایجاد نوار مرزی به عمق ۳۰ کیلومتر در کل شمال سوریه ادامه خواهد داشت.

اگرچه آنکارا همواره سخن از تمامیت ارضی سوریه دارد، اما با توجه به شروطش (پاکسازی تروریسم، پاکسازی دنباله های پ ک ک در سوریه و شرایط امن برای بازگشت پناهجویان) گمان نمی کنم قصد عقب نشینی داشته باشد، کما اینکه در قبرس شمالی نیز ۵۰ سال است، حضور دارد.

حتی بدتر از آن، تصور می کنم که یا به صورت «دو فاکتو» ادلب و حلب را تحت کنترل خود می گیرد و یا به تبعیت از روسیه (اگر شرایط بین المللی فراهم شود)، از طریق همه پرسی این دو استان را هم ضمیمه خود کند.

گفته می شود که این سیاست های تهاجمی ترکیه با رفتن اردوغان پایان می یابد، اما درباره حلب و موصل، بجز احزاب کرد، «همه جریانات» در ترکیه، هم نظر هستند که تعلق تاریخی به ترکیه داشته و اگر شرایطش فراهم شد باید بازگردد.

بخصوص اگر جایگزین اردوغان، هاکان فیدان شود به دلیل نوع نگاهش، «حتماً» این سیاست تداوم خواهد شد.

درباره اسرائیل: از مناطق تصرف کرده خارج نمی شود لذا بخشی از جنوب سوریه هم به اشغال دائمی اسرائیل در خواهد آمد.

آمریکا هم در این منطقه حضوری بلند مدت با استفاده از پایگاههایش خواهد داشت مثل حضورش در عراق و کشورهای حاشیه خلیج فارس.

کردهای هم به واسطه آمریکا مناطقی را در اختیار خواهند داشت و به سمت خودمختاری حرکت می کنند.

تابلوی بالا نشان می دهد که سوریه به صورت غیررسمی تجزیه شده و باید خودمان را برای سوریه ای با این تفاسیر آماده کنیم و به جای اصرار بر تمامیت ارضی سوریه (به صورت رسمی اشکالی ندارد اما اساس ذهنی ما را تشکیل ندهد)، بهتر است در این کشور راهبردی جدید بچینیم و دنبال کنیم.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.