به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، می توان ادعا داشت که فوتبال ایران با فقر مربی مواجه شده است. اگر بخواهیم فهرستی از جوانان فعال در این زمینه را معرفی کنیم، به اسامی چندانی برخورد نمی کنیم. فقر سواد آکادمیک و تئوریک، همکاری و همراهی با باندهای فساد و تبانی، سیاسی بودن یا سیاسی شدن در فضای جامعه، غیر واقعی بودن فضای ذهنی برخی از آنها و ...، مجموعه عواملی است که می توان از آنها در این راستا یاد کرد و ریشه این اتفاق را در آنها جستجو کرد.
در این بین، مربیان جوانی بوده اند که ظهور کرده و برای مدتی توانسته اند به موفقیت های نسبی نیز برسند؛ اما به سرعت نزول کرده و دچار وضعیتی شده اند که این روزها از آنها فقط نامی به یاد مانده است. در ایام اخیر نیز بر شمار این اشخاص افزوده شده است. از عیدالله ویسی گرفته تا حسین فرکی که فصل پیش را از آن خود کردند و خوش درخشیدند؛ اما به جایی رسیده اند که زیر سخت ترین انتقادات قرار گرفته و سخن از برکناری نیز به گوش می رسد.
* اسیر جریان های فساد و دلالی
مربیان جوانی بوده اند که در فوتبال ایران درخشیده اند. آنها که از نظر فنی نیز سطح بالایی داشته اند و به نتایجی نیز رسیده اند که در جای خود قابل تامل و به یاد ماندنی است؛ اما به سرعت دچار حواشی شدند که زمینه ساز حذف آنها از سطح اول این ورزش را باعث شده است. گاها شاهد نمونه هایی هستیم که حتی نامشان نیز در فوتبال با اکراه برده شده و نمادی از ناهنجاری ها و تخلفات هستند.
این گروه که القصه کم هم نبوده و هر روز بر حجمشان افزوده می شود، اسیر باندهای تبانی و دلالی می شوند. آنها خود را به برخی دلال ها و واسطه هایی می سپارند که تا کنون ثمری غیر از فساد و نادرستی نداشته اند. کم نبوده اند مربیانی که نویدبخش آینده ای درخشان بودند؛ اما چنان شدند که حتی برای دورانی محروم از فعالیت شده و مجبور شدند در خانه بمانند. در حقیقت، این مربیان جوان به دلیل رسیدن به منافع مالی و حفظ موقعیت وقت، اقدام به تبانی و زد و بند با دلالان می کنند.
* توهم دشمنی دست های پشت پرده
برخی نیز بر منوالی می روند که دچار توهم شده و خود را در قامت یک ناجی می بینند. آنها دچار حالتی می شوند که امروز می توان از عبدالله ویسی نام برد. او در گفت و گویی که دیروز داشته، زمین و زمان را گواه آورده تا ثابت کند نقشی در ناکامی باشگاه پیکان نداشته است. او از دست های پشت پرده گفته و عدم امکان بازی زمینی در ورزشگاه ها که موجب گشته تا در این فصل راه به جایی نبرد. اما این پرسش وجود دارد که به راستی، وی فاقد نقش در این ناکامی هاست؟
اگرچه نمی توان منکر نقش مفسدان و دلالان در این فوتبال شد؛ اما بایستی هر عاملی را در جای خود و با توجه به اثر گذاری آن مورد بررسی قرار داد. همانقدر که عوامل بیرونی در ناکامی یا کامیابی یک تیم نقش دارند، مربی و تصمیماتش نیز شاخصی اثرگذار است. به طور مثال، نداشتن یک بازیکن سر زن در تیم پیکان جهت سرزنی را که خود ویسی بدان معترف است، بایستی در ضعف کادر فنی دانست که چنین تدبیری را در ابتدای فصل نداشته است.
در حقیقت، تلفیقی از این دو عامل باعث شده تا مربیان جوانی که می توانستند آینده این فوتبال را تضمین کنند، اینک یا دچار وضعیت بحرانی در لیگ برتر باشند و تیم هایشان ره به جایی نبرده باشد یا اینکه بدون تیم بوده و در رده های پایین تر فعالیت می کنند. تدبیری شایسته از سوی فدراسیون و ایجاد فضایی سالم در این رشته موجب می شود تا این مشکل به سرعت حل شده و شاهد زایش نسلی از مربیان جوان و کاردان باشیم که این فوتبال را به آینده امیدوار می کنند؛ اگرچه انتظار ایفای چنین نقشی از این فدراسیون، بعید و دور از ذهن به نظر می رسد.
در این بین، مربیان جوانی بوده اند که ظهور کرده و برای مدتی توانسته اند به موفقیت های نسبی نیز برسند؛ اما به سرعت نزول کرده و دچار وضعیتی شده اند که این روزها از آنها فقط نامی به یاد مانده است. در ایام اخیر نیز بر شمار این اشخاص افزوده شده است. از عیدالله ویسی گرفته تا حسین فرکی که فصل پیش را از آن خود کردند و خوش درخشیدند؛ اما به جایی رسیده اند که زیر سخت ترین انتقادات قرار گرفته و سخن از برکناری نیز به گوش می رسد.
* اسیر جریان های فساد و دلالی
مربیان جوانی بوده اند که در فوتبال ایران درخشیده اند. آنها که از نظر فنی نیز سطح بالایی داشته اند و به نتایجی نیز رسیده اند که در جای خود قابل تامل و به یاد ماندنی است؛ اما به سرعت دچار حواشی شدند که زمینه ساز حذف آنها از سطح اول این ورزش را باعث شده است. گاها شاهد نمونه هایی هستیم که حتی نامشان نیز در فوتبال با اکراه برده شده و نمادی از ناهنجاری ها و تخلفات هستند.
این گروه که القصه کم هم نبوده و هر روز بر حجمشان افزوده می شود، اسیر باندهای تبانی و دلالی می شوند. آنها خود را به برخی دلال ها و واسطه هایی می سپارند که تا کنون ثمری غیر از فساد و نادرستی نداشته اند. کم نبوده اند مربیانی که نویدبخش آینده ای درخشان بودند؛ اما چنان شدند که حتی برای دورانی محروم از فعالیت شده و مجبور شدند در خانه بمانند. در حقیقت، این مربیان جوان به دلیل رسیدن به منافع مالی و حفظ موقعیت وقت، اقدام به تبانی و زد و بند با دلالان می کنند.
* توهم دشمنی دست های پشت پرده
برخی نیز بر منوالی می روند که دچار توهم شده و خود را در قامت یک ناجی می بینند. آنها دچار حالتی می شوند که امروز می توان از عبدالله ویسی نام برد. او در گفت و گویی که دیروز داشته، زمین و زمان را گواه آورده تا ثابت کند نقشی در ناکامی باشگاه پیکان نداشته است. او از دست های پشت پرده گفته و عدم امکان بازی زمینی در ورزشگاه ها که موجب گشته تا در این فصل راه به جایی نبرد. اما این پرسش وجود دارد که به راستی، وی فاقد نقش در این ناکامی هاست؟
اگرچه نمی توان منکر نقش مفسدان و دلالان در این فوتبال شد؛ اما بایستی هر عاملی را در جای خود و با توجه به اثر گذاری آن مورد بررسی قرار داد. همانقدر که عوامل بیرونی در ناکامی یا کامیابی یک تیم نقش دارند، مربی و تصمیماتش نیز شاخصی اثرگذار است. به طور مثال، نداشتن یک بازیکن سر زن در تیم پیکان جهت سرزنی را که خود ویسی بدان معترف است، بایستی در ضعف کادر فنی دانست که چنین تدبیری را در ابتدای فصل نداشته است.
در حقیقت، تلفیقی از این دو عامل باعث شده تا مربیان جوانی که می توانستند آینده این فوتبال را تضمین کنند، اینک یا دچار وضعیت بحرانی در لیگ برتر باشند و تیم هایشان ره به جایی نبرده باشد یا اینکه بدون تیم بوده و در رده های پایین تر فعالیت می کنند. تدبیری شایسته از سوی فدراسیون و ایجاد فضایی سالم در این رشته موجب می شود تا این مشکل به سرعت حل شده و شاهد زایش نسلی از مربیان جوان و کاردان باشیم که این فوتبال را به آینده امیدوار می کنند؛ اگرچه انتظار ایفای چنین نقشی از این فدراسیون، بعید و دور از ذهن به نظر می رسد.
