به گزارش مشرق به نقل از تابناک، از زمان آغاز تحولات آزادی خواهانه در منطقه خاورمیانه که به سقوط حکومت های دیکتاتوری در کشورهای منطقه انجامید، غرب همواره در پی آن بوده تا این تحولات را به نام دموکراسی خواهی غربی و به کام خود مصادره نماید. با این حال، روزنامه انگلیسی ایندیپندنت معتقد است این تحولات همگی به ضرر منافع غرب بوده است.

تحولات اخیر در جهان اسلام که در واکنش به فیلم موهن علیه پیامبر اسلام رخ داد، بهانه ای شده تا روزنامه «ایندیپندنت» به بررسی پیامدهای انقلاب های منطقه خاورمیانه – یا آنچه در غرب «بهار عربی» خوانده می شود – بپردازد.

این روزنامه در مطلب خود با عنوان «واقع بین باشیم؛ بهار عربی تأییدگر غرب نیست»، می نویسد خیزش های مردمی در کشورهای تونس، مصر و یمن، همگی حکومت هایی را هدف قرار دادند که مورد حمایت غرب بودند.

«آدرین همیلتون»، تحلیلگر این روزنامه در این مطلب می نویسد:

کاری که رهبران غربی بیش از همه دوست دارند، این است که بهار عربی را «تصاحب کنند». هم باراک اوباما و هم دیوید کامرون، هفته گذشته در سازمان ملل حضور داشتند. اوباما توجه خود را به اعتراضات ضدآمریکایی معطوف کرده بود که به کشته شدن سفیر این کشور در لیبی انجامید و کامرون علیه سوریه و ایران به سخنرانی پرداخت.

اما هر دوی آن ها در مسیر خود با مشکلی مشابه روبرو هستند. بر اساس ارزیابی آنان، خیزش های مردمی خاورمیانه با شعارهای دموکراسی، آزادی و فضای باز، می بایست در راستای منافع غرب عمل می کردند. با این حال، آن گونه که اوباما در این رابطه می گوید: «وقایع دو هفته گذشته، حاکی از این نیاز از جانب همه ماست که صادقانه درباره تنش میان غرب و دنیای عرب که در حال گذار به سوی دموکراسی است سخن بگوییم».

سخنرانی اوباما، خود شاهدی است بر اینکه شکاف ادراکات در این زمینه تا چه حد گسترش پیدا کرده است. هیچ کس از وی انتظار نداشت به ریشه یابی این موضوع اقدام کند؛ چه برسد به اقدامات جدید. در آمریکا، سیاست خارجی باعث پیروزی کسی در انتخابات نمی شود، اما اگر مردم احساس کنند وجهه ملی در خطر است، می تواند به شکست در انتخابات منجر شود.

تلاش میت رامنی برای زیر سوال بردن اوباما به عنوان یک رهبر ضعیف در مواجهه با شورش های ضد آمریکایی در جهان اسلام و همچنین تصمیم اوباما برای آغاز سخنرانی خود در سازمان ملل با موضوع مرگ سفیر این کشور در لیبی و نیاز به مبارزه با افراط گرایی را می توان بر اساس همین ضرورت مورد تحلیل قرار داد.

بدون شک بسیاری در لیبی نیز با وی هم عقیده هستند. قرار بود بهار عربی ریشه های فساد و همچنین سرکوب سیاسی را در این کشور خشک کند؛ نه اینکه با حمله به سفارت ثروتمندترین کشور جهان، فرصت های تجاری لیبی را مورد تهدید قرار دهد.

اما در این روند، مردم در حقیقت نظام ظلم و ستمی را که با حمایت غرب عجین شده بود نیز مورد حمله قرار دادند. کشورهای غربی همگی در زمان سقوط قذافی خوشحال بودند و اینک نیز کامرون در هنگان سخن گفتن از خیزش ها در کشورهای تونس، مصر و یمن، این قیام ها را حرکاتی گرم و صمیمی به سوی ارزش های غربی معرفی می کند.

با این حال، هیچ کدام از آن ها با یاری غرب آغاز نشدند و همه آن ها علیه حکومت های مورد حمایت غرب شکل گرفتند.

اوباما، همچون دیگر روسای جمهور آمریکا، بر مبنای «ایده آل های دموکراسی و آزادی» آمریکایی سخن می گوید. وی اعلام کرد: «ما از اعتراضات تونس که به سقوط یک دیکتاتور انجامید، الهام گرفتیم؛ زیرا ما باورهای خودمیان را در آرزوهای مردان و زنانی که خیابان ها را اشغال کردند، مشاهده نمودیم. ما بر تغییر در مصر اصرار داشتیم، زیرا حمایت ما از دموکراسی، ما را در طرف مردم قرار می دهد».

البته آنچه در لیست وی جای نداشت، بحرین بود که در آن، اعتراضات مسالمت آمیز به شیوه ای خشونت آمیز و با دخالت خارجی عربستان سعودی سرکوب شد. نکته دیگری که مورد اشاره وی قرار نگرفت، تصمیم اخیرش در خارج کردن نام مجاهدین خلق – گروه نفرت انگیز خارج از ایران – از لیست تروریستی ایالات متحده بود.

اوباما از خشونت علیه غیرنظامیان سخن گفت، در حالی که حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی در خاک کشورهای دیگر را نادیده گرفت. وی اعلام کرد ایران مسلح به سلاح هسته ای، تهدیدی است که نمی توان آن را مهار کرد؛ در حالی که تنها رژیم مسلح به سلاح هسته ای در منطقه، اسرائیل است که درهای خود را به روی بازرسان بسته و به معاهده منع گسترش سلاح هسته ای هم ملحق نشده و در عین حال، اوباما کمک نظامی خود را به آن افزایش داده است.

این ها فقط نکاتی برای بحث و اظهار نظر نیست. کمتر موضوعی به اندازه دورویی غرب می تواند موجب افروخته شدن آتش احساسات ضد آمریکایی و ضد انگلیسی در سراسر جهان شود. این موضوع تقریباً به همه مباحثات سیاسی سرایت کرده است. این مسئله تنها زمانی برطرف می شود که غرب تصمیماتی بگیرد که آشکارا جدا از منافع خودش باشد.

سنگ محک این امر، همان گونه که خود اوباما نیز می داند، موضوع فلسطین است. اما آن گونه که تیم انتخاباتی میت رامنی روشن ساخته، تا جایی که به واشنگتن مربوط باشد، این امر از دستور کار خارج است.