به گزارش مشرق،کانال مُحَلِّل در ایتا با انتشار مطلبی به این پرسش پاسخ داد که رژیم صهیونیستی در توافق آتش‌بس به دنبال چیست؟
رژیم صهیونیستی بعد از گذشت یک هفته از پاریس ۲، همچنان در حال مانع‌تراشی در مذاکرات فنی قاهره و دوحه است. علی‌رغم نرمش حماس، قطر و مصر در بسیاری از جزئیات اما اسرائیل عملا به دنبال اهداف شوم خود است.
آزادی ۴۰ اسیر صهیونیست: نتانیاهو با این اقدام به دنبال دستاوردسازی برای خود و ارائه این استدلال به شهرک‌نشینان است که فشار نظامی بالاخره جواب داده و باعث آزادی اسرا خواهد شد پس راه، پایان کامل جنگ نیست. با آزادی این افراد که اغلب مثلا غیرنظامی هستند، فشار برگ اسرای حماس بر شهرک‌نشینان نیز کاهش خواهد یافت.
آزادی ۴۰۰ زندانی فلسطینی بدون آزادی زندانیان اصلی: مانند مروان برغوثی برای جلوگیری از چرخش معادلات فتح و روز بعد به نفع مقاومت همراه با اعطای یک‌سری امتیازات جزئی دیگر در خصوص عدم بازداشت زندانیان آزاد شده.
آتش‌بس شش هفته‌ای برای دور زدن ماه رمضان: در سال‌های عادی، در ماه رمضان منطقه و علی‌الخصوص کرانه باختری تا آستانه انفجار پیش رفته است. با وجود جنگ امسال، قرار است چه رخ دهد؟ از اواسط بهمن جلسات فشرده‌ای میان مقامات رژیم صهیونیستی با خود و با مقامات تشکیلات خودگردان برای بررسی راه‌های کاهش در کرانه باختری در ماه رمضان برگزار شده که کاهش اختیارات بن‌گویر و جلو رفتن سیستم امنیتی تشکیلات خودگردان به جای رژیم بخشی از آن است.
حفظ مناطق کلیدی: یکی از درخواست‌های اصلی حماس، عقب‌نشینی کامل اشغالگر از نوار غزه است. رژیم اما صرفا می‌گوید از مناطق پرجمعیت عقب‌نشینی می‌کند و تا عمق چند کیلومتری(اختلاف است) و حداقل تا روی جاده صلاح‌الدین می‌ایستد. با این کار دشمن خود را در مناطق کلیدی تثبیت می‌کند تا از عبور و مرور آوارگان نیز جلوگیری کرده و خود را برای روز بعد آماده کند.
عدم اجازه بازگشت آوارگان به شمال: یکی دیگر از خواسته‌های اصلی حماس در این دور مذاکرات، بازگشت کامل آوارگان به شهر غزه است. رژیم در ابتدا قبول نکرد اما بعدا با وساطت آمریکا نهایتا قبول کرد فقط زنان، کودکان و سالمندان و بیماران وارد شوند و مردان ۱۸ تا ۶۱ سال که احتمال استفاده نظامی از آنها وجود دارد حق ورود ندارند که این به معنای جداسازی خانواده‌هاست.
خرید زمان برای حمله به رفح: بسیار جالب است که نتانیاهو این مورد را خود نیز به صراحت گفته که هدف ما از آتش‌بس شش هفته‌ای، کسب آمادگی برای حمله به رفح است که شامل آمادگی سیاسی یعنی رایزنی با مصر، آمادگی نظامی و لجستیکی و البته انتقال بخشی از آوارگان به کرانه شیخ عجلین - المواصی صورت می‌گیرد تا فشار بین‌المللی در صورت حمله به حداقل برسد.
افزایش ورود کمک‌ها با هدف بهبود تصویر: تنها موضوعی که رژیم در آن انعطاف نشان می‌دهد میزان کمک‌های ورودی است که حاضر شده تا روزانه 500 کامیون وارد غزه شود. البته بدیهی است که رژیم در این حوزه نه به دلیل دلسوزی بلکه برای کم‌خطرتر بودن امتیازدهی در این مورد، بهبود تصویر خود و کاهش فشار افکار عمومی جهانی حاضر به امتیازدهی است. البته مقاومت نیز با هوشمندی تمام در مذاکرات خواهان آن است که میزان، نوع، نحوه و مکان توزیع این کمک‌ها مشخص شود نه اینکه روزانه 500 کامیون با اقلام غیرضروری مثل میز و صندلی (تجربه فوعه و کفریا) وارد شده و حتی به خواست صهیونیست‌ها فقط در برخی مناطق توزیع شود.
سرد کردن سلاح مقاومت در لبنان: دیگر هدف رژیم و مخصوصا آمریکا، نمایش آتش‌بس به عنوان نوعی از پایان جنگ و فشار دیپلماتیک به کشورهای محور برای توقف حملات خود است. البته مقاومت در این مورد استراتژی خاص خود را دارد و برای مثال اکنون بحث در تل‌آویو این است که پس از پایان آتش بس احتمالی در غزه، آیا مقاومت لبنان مجددا وارد عرصه خواهد شد؟ و این ورود به چه شکل خواهد بود؟ زیرا یکی از طرح‌های صهیونیست‌ها بود که بخشی از شهرک‌نشینان آواره از شمال فلسطین اشغالی در طول آتش بس به اماکن غضبی خود بازگردند تا دستاورد جدیدی برای نتانیاهو نمایش داده شود. اما در صورت از سرگیری حزب‌الله، باز هم شهرک‌ها باید تخلیه شوند؟ همین امر موجب شده تا تصمیم فعلی رژیم، بر عدم بازگشت ساکنان حداقل تا اوایل تابستان باشد.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
