به گزارش مشرق، تیم پرسپولیس اوایل هفته جاری در چارچوب هفته هفتم رقابتهای لیگ برتر درحالی موفق شد با تک گل شهاب زاهدی گلگهر سیرجان را شکست دهد که در پایان این بازی با توجه به اینکه سرخپوشان قهرمان لیگ بیست و دوم و جام حذفی شده بودند جام قهرمانی رقابتهای سوپرجام ایران به این تیم اهدا شد.
یحیی گل محمدی بلافاصله بعد از این بازی در صحبتهای خود از وضعیت تیم گلایه کرد و از فردای این بازی تا به امروز در تمرینات سرخپوشان شرکت نکرده است تا به نوعی اعتصاب کرده باشد. این مربی حتی در بازی پرسپولیس و شاهین تهران نیز غایب بود. هرچند یحیی عنوان کرد مشکل او مسائل مالی نیست اما پیگیریهای صورت گرفته نشان میدهد ناراحتی این مربی مربوط به مسائل مالی است.
قهرهای گلمحمدی و تحریم تمرینات پرسپولیس موضوع تکراری است و تبدیل به سریالهای متمادی با فصلهای جدیدی شده است وی فصل گذشته نیز در دو مقطع با مدیران باشگاه به خصوص رضا درویش دچار مشکل شد و از حضور در تمرینات تیم خودداری کرده بود که با وساطت پیشکسوتان باشگاه ماجرا ختم به خیر شد. اوج اختلافات گلمحمدی و درویش پیش از شروع فصل نمایان شد. در جایی که به خاطر انجام نشدن خواستههای وی در نقل و انتقالات و برپایی اردویی خارجی و نارضایتی او از مدیر باشگاه این موضوع نمایان شد و بعد از جذب نبیل باهوئی بدون هماهنگی با وی این اختلاف به اوج خود نیز رسید. گفتنی است حتی در جلسهای اضطراری باشگاه در خصوص ماجرایی جدایی علیرضا بیرانوند از پرسپولیس گلمحمدی و درویش در این جلسه به صورت مستقیم با یکدیگر گفتگو نمیکردند و حاضر نبودند با یکدیگر صحبت کنند.
فسخ گلمحمدی تکذیب شد، اخطارش تائید!
یکی از جنجالیترین قهرهای یحیی بعد از دربی نود و هشتم بود. در این بازی شاگردان گلمحمدی برد را در دقایق پایانی از دست دادند تا در ادامه استقلال قهرمان لیگ شود. گلمحمدی بعد از این بازی با انتشار پستی در صفحه رسمی خود به صورت رسمی اعلام کرد از پرسپولیس جدا شده است. با مخالفت درویش با این استعفا و در ادامه پا در میانی پیشکسوتان پرسپولیس وی بعد از ۵ روز به تمرینات بازگشت.
البته پیش از شروع لیگ بیست و دوم نیز در روزهای که پرسپولیس خود را باید برای آغاز رقابتها آماده میکرد و نتوانسته بود مهاجم جذب کند و با مصدومیت عیسی آلکثیر دست قرمزپوشان در این پست خالی بود، خبری همه هواداران این تیم را نگران کرد وآن هم اختلاف گلمحمدی و درویش پیش از شروع فصل بود. ماجرا از آنجایی شروع شد که در اولین تمرین پرسپولیس برای فصل جدید و با حضور خبرنگاران، یحیی گلمحمدی مصاحبهای در جمع اصحاب رسانه انجام داد و انتقادهای تند و تیزی را علیه مدیریت باشگاه مطرح کرد. مذاق رضا درویش به عنوان مدیرعامل پرسپولیس خوش نیامد و جرقههای اولیه این اختلافات شد. در ادامه لغو اردو ترکیه و عدم جذب مهتجم این موضوع را تشدید کرد.
البته ماجرای قهر و دعوای یحیی فقط به زمان درویش نیز مربوط نمیشود. این مربی زمانی که هدایت ذوبآهن را برعهده داشت با سعید آذری مدیرعامل وقت این باشگاه اصفهانی به مشکل خورد و بعد از قهرهای متمادی سرانجام از این تیم جدا شد تا مجتبی حسینی دستیار وی جانشین او شود. ماجرای درگیری گلمحمدی و رسول پناه نیز همه به خوبی میدانند و این اختلاف به قدری مشهود و بزرگ شد که کار به دستگاه قضایی کشیده شد و در نهایت رسول پناه از سمت مدیریت باشگاه کنار رفت. وی حتی در اواخر دیماه سال ۱۳۹۹ بعد از شهرآورد پایتخت وی در اعتراض به حضور مهدی رسولپناه در هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس، سرمربی سرخپوشان به حالت قهر در تمرین امروز تیمش شرکت نکرد و حتی پا را فراتر نهاد و به وزیر ورزش و جوانان نیز در خصوص حضور رسولپناه اولتیماتوم داد.
گلمحمدی هربار بعد از این اتفاقات خوش و خرم به تمرینات بازگشته است و سوالی که پیش میآید این است که اگر شرایط خوب بوده و این مربی بازگشته است چرا قهر میکند و غر میزند؟ اگر شرایط ایده آل و مورد تایید وی نیست چرا در پرسپولیس مانده است و همچنان به کار خود ادامه میدهد؟ این موضوع درحالی رخ میدهد که وی یکی از گرانترین مربیان تاریخ لیگ برتر نیز محسوب میشود.
به نظر میرسد این قهر و آشتیها صحنه زورآزمایی سرمربی پرسپولیس با مدیریت باشگاه است. در فوتبال ایران مربیان با توجه به حمایت هواداران و با سو استفاده از این موضوع افکار عمومی را به سمت خود سوق میدهند و با سوار شدن بر روی احساسات هواداران جریان را به سود خود تغییر میدهند. در ایران به جایی اینکه مربیان با سیاست باشگاه و مدیران همسو شوند و در این راستا حرکت کنند این مربیان هستند که برای باشگاه و مدیریت خط و نشان میکشند و تعیین تکلیف میکنند. این موضوع تنها به پرسپولیس مربوط نمیشود و وضع استقلال رقیب سنتی این تیم نیز به همین گونه است. شاید اگر مدیران برخورد قاطع و جدی تری نسبت به این موضوع داشته باشند دیگر شاهد این قیبل اتفاقات در فوتبال ایران نخواهیم بود.