به گزارش مشرق، کانال فصل فرهنگ در ایتا مطلبی با عنوان؛ «منطقۀ جنگی» منتشر کرد:

کسانی که در متن تجربه جنگ نبودند، ممکن نیست لمس کنند که فرزندان جنگ چه قداست و پاکی‌ای را تجربه می‌کردند.

خدا خیلی پایین آمده بود، جای رزمندگان تیر می‌انداخت و برایشان کمپوت باز می‌کرد و چشمه اشکشان را دریا کرده بود تا در لذت انسان بودن غرق مسرت و مستی شوند.

بچه‌های جنگ نه جنگ را بلکه انسان را تجربه می‌کردند و انسان را عزیز یافته بودند، بی‌دروغ.
بارها و بارها به «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ»(اسرا، ٧٠)، صدق الله العلیّ العظیم می‌گفتند.

از نظر بچه‌های جنگ همه چیز درست بود، جز این که خدا را نزدیک و نزدیکتر می خواستند. خدا را حسابی پسندیده بودند، از کارهای او سر در می‌آوردند، با اراده‌های او همراه می‌شدند و دائماً از خدا می‌آموختند.

البته در نازها و دَلال‌هایشان گاهی سخنان شیرینی با او می‌گفتند. جانشان را وسط گذاشته بودند و خود را لوس می‌کردند :

غیر این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است،
در سراپای وجودت هنری نیست که نیست.

همه عظمت مکتب امام در این است که خدا را به زندگی هدیه می‌کرد، آری اصل ماجرا همین بود. هر کس جز این می‌فهمید یا جز این می‌فهمد، انسان گم‌کرده‌راه و بی‌استعدادی است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.