به گزارش مشرق ،مقام معظم رهبری در دیدار با اعضای دولت جمع‌آوری نقدینگی موجود در جامعه و تزریق آن به تولید را به عنوان یکی از راهبردهای اصلی برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور معرفی فرمودند.
قطعا صنعت نفت کشور مهمترین بخش تولیدی است که می‌تواند مقصد نقدینگی موجود در جامعه باشد. این صنعت یکی از لکوموتیوهای اقتصاد محسوب می‌شود که حرکت آن موجب رشد اقتصادی و در پی آن ایجاد اشتغال و رونق دیگر بخش‌های تولیدی می‌شود از این رو صنعت نفت و گاز جایگاه مناسبی برای تزریق نقدینگی‌های موجود در اقتصاد است. به خصوص با توجه به این نکته که به دلیل قرار داشتن در شرایط سخت ناشی از اعمال شدیدترین تحریم‌های اقتصادی، صنعت نفت ایران نیازمند جذب منابع مالی برای تداوم روند پیشرفت خود می‌باشد.
با این حال متکی بودن این صنعت به سرمایه‌گذاری خارجی، منابع داخلی و بودجه‌های دولتی باعث شده تا روش‌های تامین مالی در صنعت نفت بسیار محدود باشد و در شرایط فعلی که منابع داخلی و بودجه با محدودیت مواجه هستند و به دلیل تحریم‌ها امکان جذب سرمایه‌های خارجی وجود ندارد روند حرکتی این صنعت با مشکل مواجه شود.
در این شرایط به نظر می‌رسد بهترین مسیر تامین مالی این صنعت استفاده از نقدینگی سرگردان موجود در جامعه باشد. در عین حال باید توجه داشت که برای جمع‌آوری نقدینگی ساز و کارهای بازار سرمایه به مراتب مفیدتر از روش فروش اوراق مشارکت دولتی است.
دلایل برتری روش‌هایی مثل پذیره نویسی سهام پروژه‌ها یا استفاده از منابع شرکت‌های تامین سرمایه عبارتند از :
- تامین یکجای سرمایه مورد نیاز پروژه‌های صنعت نفت که این سرمایه درگیر ضوابط بودجه‌ای دولت نیز نیست و به همین علت بهره‌وری سرمایه را افزایش می‌دهد.
- واگذاری پروژه‌های صنعت نفت مانند پالایشگاه‌ها به بخش غیر دولتی از همان ابتدا که اجرایی شدن قانون اصلا 44 قانون اساسی را تسهیل می‌کند.
- توزیع سود حاصل از منابع نفت خام بین مردم به عنوان سرمایه عمومی به شکلی که به عدالت بسیار نزدیکتر است.
- عدم نیاز به تعهد برای بازپرداخت اصل و سود سرمایه مردم؛ این درحالی است که فروش اوراق مشارکت که در حال حاضر به عنوان اصلی‌ترین راهبرد برای تامین مالی پروژه‌ها دولتی دنبال می‌شود تعهدات مالی سنگینی را به دولت تحمیل می‌کند.
علاوه بر مزایای فوق ضروری است به این نکته اشاره شود که تامین مالی ریالی صنعت نفت به این روش در یک دوره‌ی زمانی باعث خواهد شد تا محل تامین نیازهای صنعت نفت به داخل کشور انتقال یابد و در آینده شاهد باشیم که بخش قابل توجهی از تجهیزات، تاسیسات و قطعات یک واحد فرآیندی به صورت بومی تولید و نصب شوند.مهدی ساسانی، کارشناس مرکز مطالعات راهبردی انرژی دانشگاه تهران.منبع :فارس
قطعا صنعت نفت کشور مهمترین بخش تولیدی است که می‌تواند مقصد نقدینگی موجود در جامعه باشد. این صنعت یکی از لکوموتیوهای اقتصاد محسوب می‌شود که حرکت آن موجب رشد اقتصادی و در پی آن ایجاد اشتغال و رونق دیگر بخش‌های تولیدی می‌شود از این رو صنعت نفت و گاز جایگاه مناسبی برای تزریق نقدینگی‌های موجود در اقتصاد است. به خصوص با توجه به این نکته که به دلیل قرار داشتن در شرایط سخت ناشی از اعمال شدیدترین تحریم‌های اقتصادی، صنعت نفت ایران نیازمند جذب منابع مالی برای تداوم روند پیشرفت خود می‌باشد.
با این حال متکی بودن این صنعت به سرمایه‌گذاری خارجی، منابع داخلی و بودجه‌های دولتی باعث شده تا روش‌های تامین مالی در صنعت نفت بسیار محدود باشد و در شرایط فعلی که منابع داخلی و بودجه با محدودیت مواجه هستند و به دلیل تحریم‌ها امکان جذب سرمایه‌های خارجی وجود ندارد روند حرکتی این صنعت با مشکل مواجه شود.
در این شرایط به نظر می‌رسد بهترین مسیر تامین مالی این صنعت استفاده از نقدینگی سرگردان موجود در جامعه باشد. در عین حال باید توجه داشت که برای جمع‌آوری نقدینگی ساز و کارهای بازار سرمایه به مراتب مفیدتر از روش فروش اوراق مشارکت دولتی است.
دلایل برتری روش‌هایی مثل پذیره نویسی سهام پروژه‌ها یا استفاده از منابع شرکت‌های تامین سرمایه عبارتند از :
- تامین یکجای سرمایه مورد نیاز پروژه‌های صنعت نفت که این سرمایه درگیر ضوابط بودجه‌ای دولت نیز نیست و به همین علت بهره‌وری سرمایه را افزایش می‌دهد.
- واگذاری پروژه‌های صنعت نفت مانند پالایشگاه‌ها به بخش غیر دولتی از همان ابتدا که اجرایی شدن قانون اصلا 44 قانون اساسی را تسهیل می‌کند.
- توزیع سود حاصل از منابع نفت خام بین مردم به عنوان سرمایه عمومی به شکلی که به عدالت بسیار نزدیکتر است.
- عدم نیاز به تعهد برای بازپرداخت اصل و سود سرمایه مردم؛ این درحالی است که فروش اوراق مشارکت که در حال حاضر به عنوان اصلی‌ترین راهبرد برای تامین مالی پروژه‌ها دولتی دنبال می‌شود تعهدات مالی سنگینی را به دولت تحمیل می‌کند.
علاوه بر مزایای فوق ضروری است به این نکته اشاره شود که تامین مالی ریالی صنعت نفت به این روش در یک دوره‌ی زمانی باعث خواهد شد تا محل تامین نیازهای صنعت نفت به داخل کشور انتقال یابد و در آینده شاهد باشیم که بخش قابل توجهی از تجهیزات، تاسیسات و قطعات یک واحد فرآیندی به صورت بومی تولید و نصب شوند.مهدی ساسانی، کارشناس مرکز مطالعات راهبردی انرژی دانشگاه تهران.منبع :فارس
