به گزارش گروه خواندنی های مشرق، غارهای طبیعی و زیبا در کشورمان کم نیستند و البته در میان این همه غار شاید اکثر ایرانیان تنها غار علیصدر در همدان را بشناسند. در میان غارهای ایرانی برخی حتی به عنوان شگفتی های جهانی نیز شناخته می شوند اما در داخل کشور خیلی نامی از آن ها برده نمی شود.

غار قوری قلعه:

قوری قلعه، یکی از زیباترین و با ارزش ترین غارهای آبی جهان با ۶۵ میلیون سال قدمت در سالهای ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۶ گروهی از غارشناسان و جانورشناسان انگلیسی و فرانسوی در حالی که برای یافتن پستانداران از جمله خفاش در ۸۰ کیلومتری کرمانشاه و در کوهستان های پوشیده از جنگل پاوه و اورامانات تلاش می کردند، این غار را کشف کردند.


آنها ۶۲۰ متر از عمق غار را طی کردند و به نقطه ای که آب هم سطح سقف غار بود رسیدند و با تصور اینکه این نقطه انتهای غار است، بازگشتند، البته بنا به اظهار برخی از مسئولان محلی، روستاییان این غار را در سالیان پیش از این شناسایی کرده بودند.

در سال ۱۳۶۸ در مرحله اول به عمق ۲۰۳۰ متری و سپس در مرحله دوم به عمق ۳۱۴۰ متری غار دست یابد. اعضای این گروه برای رسیدن به این عمق، حدود دوازده کیلومتر مسیرهای پیچ در پیچ غار را پیموده و نقشه برداری کردند. دستیابی به این عمق، غار قوری قلعه را به عنوان بزرگترین غار آبی آسیا و طولانی ترین غار آبی ایران معرفی کرد.

غار بی شاپور:

در انتهاي تنگ چوگان در سينه كوه و در ارتفاع حدود 800 متري از سطح زمين غار بزرگي وجود دارد كه قطر دهانه آن حدود 30 متر مي باشد و به واسطه قرار گرفتن مجسمه شاپور بر دهانه آن به غار شاپور معروف شده است .

پرفسور گيرشمن باستان شناس شهير فرانسوي احتمال مي دهد آرامگاه شاپور در اين غار باشد . مجسمه شاپور بر دهانه اين غار، شاهكار پيكر تراشي ايران باستان است كه بعد از حدود 1700  سال هنوز با وجود وارد شدن آسيب هاي جدي به آن ، باقي مانده است . اين مجسمه تنها مجسمه سنگي بازمانده از دوران باستان است كه حدود 6 متر ارتفاع دارد .


سنگ حجاري شده اين مجسمه از سقف غار تا كف آن ادامه داشته و هنرمندان عصر ساساني با تلاش و كوشش بسيار موفق به آفرينش اين اثر هنري گرديده اند . اين مجسمه كه در گذشته هاي بسيار دور و به احتمال در اثر زلزله واژگون گرديده بود ، در سال 1336 هجري شمسي توسط ارتش ايران و بدون در نظر گرفتن اصول تعمير كاري آثار باستاني ، تعمير و مرمت گرديد كه همين امر باعث از بين رفتن ظرافت هاي هنري در برخي از قسمت هاي مجسمه شده است . دسترسي به غار مذكور پس از گذشتن از مسيري پر پيچ و خم و سخت امكان پذير است.

غار رود افشان

غار رودافشان در استان تهران، به فاصله 103 کیلومتری شهر تهران، و 62 کیلومتری شهر فیروزکوه و در دامنه رو به روی روستای رودافشان واقع شده است. دهانه این غار در انتهای قیفی بسیار بزرگ قرار دارد.

برای دسترسی به این غار بهترین راه گذشتن از جاده فیروزکوه است که بعد از گذر از دو راهی دماوند در محلی بنام سیدآباد به جاده فرعی آسفالته‌ای برخواهید خورد که پس از طی حدود نیم ساعت رانندگی یا دو ساعت پیاده روی، به روستای رودافشان می‌رسید. از این روستا پس از حدود 15 تا 20 دقیقه کوه‌پیمایی ساده در طول مسیر غار که البته دارای شیب زیادی هم هست، به دهانه غار خواهید رسید که درون قیف بزرگی به قطر 100 متر جا خوش کرده و تنها از لبه همین قیف دهانه غار دیده خواهد شد!


ارتفاع این غار به اندازه ای است که به آسانی می توان در آن حرکت کرد و درون آن پوشیده از قندیل های آهکی است که گاهی ارتفاع آن از سقف غار به زمین می رسد.

غار رودافشان از نوع غارهای مرطوب با پوشش گیاهی خزه می باشد که پیشروی تا عمق 300 یا 400 متری آن با تجهیزات کم غار نوردی امکان پذیر است.

غار چال نخجیر

غار چال‌ نخجیر در جاده دلیجان به نراق، در حدود هفت کیلومتری شهر نراق قرار دارد. بهترین نشانه آن در هنگامی که از دلیجان به سوی نراق در حرکت هستید، به یک مرغداری می‌رسید که بر سقف آن تندیس‌های بزرگی از یک مرغ و یک خروس جا خوش کرده‌اند. در کنار این مرغداری جاده آسفالت‌ای است که تا جلوی ورودی غار ادامه دارد.


این غار با قدمت 70 میلیون ساله، مسیر پرپیچ و خم، کریستال‌ها و اسفنج‌های بلورین کلسیت، زیبایی‌های سقف و دیوارهای غار و ارتفاع و شکاف‌های آن، باغ‌های مرجانی، دالان‌ها، دهلیزها، حوضچه‌های متعدد، قندیل‌های مخروطی، بلورهای شیشه‌ای، توده‌های به شکل گل‌کلمی، سوزنی، شاخ‌ نباتی، پرده‌ای، جرقه‌ای، فندقی، اسفنجی، نقل بادامی و در پایان دریاچه زیبای غار حیرت بازدید کنندگان را در پی‌ دارد.

غار خون فوشه

این غار در ارتفاع 930 متری رشته کوه تالش در جنوب غربی روستای فوشه قلعه رودخان قرار گرفته است و از طرف جنوب به ارتفاعات برنا و لاسه پشت و تیکاو و از طرف شرق به ارتفاعات مته خوانی و از غرب به ارتفاعات دزدبن منتهی می شود. این غار به دلیل اینکه در منطقه جنگلی به نام خون (محل جاری شدن چشمه به زبان تالشی) قرار گرفته غار خون توسط نگارنده در سال 1372 پس از کشف نامگذاری شده است.


دهانه غار به سمت شرق می‌باشد که ارتفاع دهانه 2 متر و 20 سانت و عرض آن 2 متر و 80 سانت می‌باشد جهت غار شرقی غربی است و در ابتدا ی ورودی غار یک شیب ملایم به سمت داخل غار وجود دارد که در این مسیر آثار هوازدگی فیزیکی و شیمیایی شامل خرد شدن سنگها به صورت واریزه یا تالوس و رنگ خاکه قرمز رنگ به خوبی دیده می‌شود و بعد از 10 متر یک سنگ تخریبی در مدخل ورودی قرار گرفته که بایستی تا طول یک متر بصورت سینه خیز وارد غار شد. غار از نوع ریزشی است،