به گزارش مشرق، گفتند امسال محرم مشکی نپوشید. هیأت نروید و کمپین راه انداختند. بی خبر از آنکه ذات محرم وحدت‌آفرین است. همه یک دست می‌شوند. این‌ حرف من و ما نیست. واقعیت دل عاشق میلیون‌ها دلداده حسین(ع) است. این روایت‌ها و قاب‌های ماندگار نمادی کوچک است از این وحدت.

گفتند امسال محرم مشکی نپوشید. هیات نروید و کمپین راه انداختند و در فضای مجازی هر بازی رسانه ای که بلد بودند رو کردند. اما مگر عشق حسین (ع) و آل حسین (ع) با توصیه این و آن به دل مردم راه پیدا کرده که اگر یک روزی بیایند بگویند حالا دیگر بس است. از این عشق و ارادت انصراف دهید، ورق برگردد.

مگر این عشق قاعده و قانون دارد؟ اصلاً ذات محرم وحدت می‌آورد. همه یک دست می‌شوند. پیر و جوان، کودک و بزرگسال، این‌ها حرف من و ما نیست. واقعیت دل عاشق میلیون‌ها عاشق حسین است. این تصاویر و قاب های ماندگار نمادی کوچک است از این وحدت.

آیین طشت گزاری در زندان اردبیل و عرض ارادت زندانیان در بند به اباعبدالله(ع)

*ما وفادار این غمیم حتی در بند!

اگر مجبور نبودند برای حفظ حرمت و حریم این عزاداران صورت‌هایشان را محو کنند و این تصاویر را نشانتان می‌دادند شاید هر احتمالی می‌دادید جز اینکه این مراسم طشت گزاری در زندان برگزار شده باشد.

اینجا زندان اردبیل است و این دست‌ها که در آب طشت فرو می‌رود و بیرون می‌آید نشان وفاداری است. می گویند آب طشت نماد آب فرات است و نشان وفاداری عباس بن علی(ع) به برادر. روایت‌هایی هم می‌گوید آب طشت نشان رفتار جوانمردانه اباعبدالله به حر بن یزید ریاحی است قبل از آنکه حر، حر شود.

می گویند وقتی کارون سالار شهیدان در منزلی بنام زباله و در سوز و حرارت بیابان با لشگر حر بن یزید ریاحی مواجه شد، لشگر حر بسیار تشنه بود و آب در کاروان امام به اندازه‌ای ذخیره شده بود، حضرت دستور داد تا آب مشک‌ها را در طشت‌ها ریخته و لشکر حر و حتی اسبان سپاه او را نیز سیراب کردند.

فرقی نمی‌کند کدام روایت متقن تر باشد اما چه این آب نشان وفاداری باشد چه نشان جوانمردی، محرم فصل تجدید بیعت است و آیین طشت گزاری نماد این تجدید بیعت حتی اگر در بند باشی. جرمت هر می‌خواهد، باشد.

*راز عزاداری در جزیره

اینکه می گویند عشق به اباعبدالله (ع) تاریخ انقضا ندارد، شوخی نیست. واقعیت قرن ها دلدادگی به حسین و آل حسین است. اینطور می‌شود که محرم سوی چراغ هر کوی و برزنی را پرنور می‌کند. حتی در دورافتاده‌ترین روستاها. حتی در جزیزه ای بی سکنی.

عزاداری در روستای واریان در ۲۵ کیلومتری کرج مصداق دیگریست از این عشق و دلدادگی. از سال ۱۳۳۹ تا امروز تنها راه دسترسی به روستای واریان قایق است. سد امیرکبیر که آبگیری شد، روستای واریان هم تبدیل شد به جزیره واریان.

از آن زمان بود که خانواده‌ها یکی یکی از روستا به شهر کرج کوچ کردند. کم کم روستا خالی از سکنه شد. حتی آخرین بازمانده‌ها از ساکنان دائمی روستا؛ حاج کربلایی غلامحسین و مش سکینه معروف به کبلایی هم سال‌ها قبل از روستا مهاجرت کردند.

روستای جزیره ای واریان

اما به برکت ماه محرم چراغ این روستای جزیره‌ای روشن می‌شود. همه ساکنان قدیمی، هر کجا که باشند شال و کلاه می‌کنند. قبل تاسوعا خودشان را می‌رسانند پای قایق‌ها. از مداح و سخنران و مستمع تا خادم هیات و آشپز ... همه جمع می‌شوند. پرچم یا حسین را در قایق‌ها برافراشته می‌کنند و عزاداری از همان جا شروع می‌شود؛ در میانه آب. نوای یا حسین با موج‌ها سازگار می‌شود انگار. خودشان را می‌رسانند به حسینیه. روز تاسوعا و عاشورا طنین یا حسین اهالی قدیمی در جزیره واریان می‌پیچد. اصلاً محرم فصل وفای به عهد است.

کمپین جهانی حسین کیست؟ در ۶۴ کشور

*عزاداری به سبک کمپین جهانی who is hussain در ۶۴ نقطه دنیا

روسیاهی طراحان کمپین تحریم محرم ماند به زغال. شعله‌های عشق به اباعبدالله (ع) نه فقط در ایران که در جهان زبانه می‌کشد؛ در سراسر دنیا. آنقدر که محبان برای شناساندنش به مردم دنیا کمپین جهانی راه می‌اندازند به نام «?Who is hussain» حسین کیست؟

این کمپین در سال ۲۰۱۲ توسط چند جوان شیعه انگلیسی برای شناساندن امام حسین (ع) به مردم دنیا راه افتاد و نه فقط حالا در ماه محرم که در ۳۶۵ روز سال فعال است. جوانان عاشقی که تصمیم گرفتند علاوه بر برگزاری هیات عزاداری در پایتخت انگلیس، دِین خود به امام حسین(ع) را به روش دیگری ادا کنند و کمپین who is hussain را در لندن راه‌اندازی کردند.

روش این عاشقان حسینی متفاوت است. آنهادغدغه‌ها و ایده‌هایشان را جمع‌بندی کردند و به این نتیجه رسیدند سراغ کسانی بروند که تا به‌حال حتی نام امام حسین (ع) را هم نشنیده‌اند. این‌ها را «سوده منصوری» می‌گوید. جوانی ایرانی که چند سال قبل در لندن با این کمپین آشنا شد و مدتی در ایران نماینده کمپین جهانی حسین کیست بود.

جالب است بدانید که «کمپین حسین کیست» همین حالا در ماه عزای امام حسین(ع) در ۶۴ نقطه از دنیا فعال است و نقطه عطف این جنبش جهانی این است که فعالیت شان برای شناساندن امام حسین (ع) با پایان ماه محرم و صفر متوقف نمی‌شود که هیچ، با شدت بیشتری ادامه پیدا می‌کند. اعضای کمپین در ابتدای سال برنامه‌ریزی می‌کنند، این برنامه به‌صورت جهانی اعلام می‌شود و فعالیت کمپین در همه کشورها با همان برنامه مشترک پیش می‌رود.

فعالیت کمپین حسین کیست در ۳۶۵روز سال

داوطلبان در روزهای خاصی بازوبند کمپین را که عبارت «?who is hussain» یا «I love hussain» روی آن نوشته‌شده به دست‌هایشان می‌بندند.

یک روز سراغ نیازمندان شهر تورنتو و اسلو و مانائوس برزیل یا کانکون و مونتری مکزیک می‌روند و آن‌ها را اطعام می‌کنند و می‌گویند این غذای گرم یک هدیه از طرف امام حسین (ع) است. یک روز با همان بازوبند به مراکز اهدای خون می روند و با یاد امام حسین(ع) و در حضور همه آنهایی که تا به حال حتی نام او را هم نشنیده اند، خون شان را اهدا می کنند. این است رسم عاشقی عاشقان اباعبدالله (ع) در سراسر جهان.

عزاداری عشایر خراسان جنوبی

*عشق در ییلاق

امسال هم در دور افتاده‌ترین نقطه ایران بیرق عزای حسین (ع) برافراشته شد. مثل همه این سال‌ها و قرن‌ها. گفته بودیم عشق به اباعبدالله (ع) زمان ومکان نمی‌شناسد. گفته بودیم مهم نیست کجای این روزگار باشی.

محرم دلت را گره می‌زنی. حتی اگر عشایر باشی. حتی اگر محرم همزمان شده باشد با فصل ییلاق و خستگی کوچ یک ماهه هنوز در بدنت باشد. این خیمه‌ها را می‌بینید؟ هم عمود دارد، هم کودک شیرخواره، هم پیرغلامانی با محاسن سپید.

یاد حبیب ابن مظاهر نمی‌افتید؟ زنان در گوشه‌ای زانوی غم بغل گرفتند. در این دشت و بیابان چه کیفی دارد وقتی مداح، ظهر عاشورا زیارت عاشورا می‌خواند مخصوصاً آنجا که می‌رسد به سلام‌ها. این تصویر مراسم عزاداری عشایر خراسان جنوبی است در ظهر عاشورا. عزاداری عشایر در خیمه‌ها و بیابان خدا دیدنی است.

محرم که از راه می‌رسد مردان و زنان عشایر لباس‌های سیاهشان را می‌پوشند. دراین روزها حتی اگر نوعروسی در میان عشایر باشد روسری و لچک رنگی و قرمزش را عوض کرده به جای آن روسری مشکی می‌پوشد. وقتی مثل همین حالا عشایر در ییلاق باشند، ماه محرم بر بالای یکی از خیمه‌ها بیرق سیاه عزاداری نصب می‌کنند، در ورودی خیمه علم برپا می‌شود؛ به نشانه اینکه ما عزادار امام حسین (ع) و یاران حسینیم.

آیین ۴۰۰ ساله شاخسی علم دیبی

*با شاخسی علم دیبی می گویند عاشقم یا حسین(ع)!

به قول شاعر هر کسی از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من. اهالی روستای ارزیل بخش خاروانا شهرستان ورزقان اردبیل هم در روز تاسوعا و عاشورا با آیینی ۴۰۰ ساله به نام علم دیبی یا پای علم عرض ارادت می‌کنند به اباعبدالله (ع).

در این مراسم سنتی هر خانوار ساکن روستا چندین فطیر یا کوکی محلی را به نیت چهارده معصوم می‌پزد. در یک سینی می‌گذارد و به میدان مرکزی روستا می‌آورد. فطیرها را در مرکز میدان روی یک پارچه و در پای علم برافراشته شده وسط میدان می‌ریزند و اهالی روستا اطراف این علم و فطیرهای جمع شده عزاداری می‌کنند. جالب است بدانید که عزاداری شاخسی علم دیبی توسط متولیان میراث فرهنگی وگردشگری ثبت ملی هم ثبت شده است.

از عزاداری در زندان تا عزاداری در ایل عشایر و عرض اردات جهانی به امام حسین (ع). ما دستمان کوتاه است. قطعاً که هزاران قاب زیبا از این عشق بی پایان نه تنها در ایران که در سراسر دنیا وجود دارد. اما به قدر بضاعت شما را هم شریک کردیم در شیرینی این تصاویر و این ارادت.