عملکرد احسان حدادی در چند سال گذشته این نوید را می‌داد که دوومیدانی می‌تواند به یک رشته مدال آور در المپیک تبدیل شود. نتیجه بسیار خوبی که او در مسابقات قهرمانی جهان در کره‌جنوبی کسب کرد، نشان داد که باید در المپیک لندن شاهد یک اتفاق خوب باشیم.
در چند ماه منتهی به المپیک نیز عملکرد او فوق‌العاده بود. قهرمانی در مسابقات دایموند لیگ رم ایتالیا و مقام چهارم مسابقات پرتاب‌ها در هاله به خوبی نشان می‌داد که حدادی خود را برای مدال آوری در لندن آماده می‌کند.
تمرینات چند ماهه او در آلمان که بهترین پرتاب گران دنیا در آن حضور دارند، این ورزشکار را به آمادگی خوبی رساند. او در آخرین مسابقه پرتاب‌ها پیش از المپیک با پرتابی به طول 68 متر به گفته خودش معادلات پیش‌گویان برای کسب مدال المپیک بر هم زد.
*مرادی به قولش عمل کرد
سجاد مرادی پس از حدادی دومین دوومیدانی کار موفق ایران بود. او که تجربه خوبی از مسابقات گذشته و قهرمانی در بازی‌های آسیایی گوانگجو کسب کرده بود، توانست به مرحله نیمه‌نهایی دوی 800 متر صعود کند. مرادی پیش از المپیک دچار مصدومیت از ناحیه دوقلوی پا شده بود و به همین لیل بخش عمده‌ای از تمریناتش را از دست داد. با این وجود او همان طور که قول داده بود به نیمه‌نهایی صعود کرد.
*تجربه بزرگ برای قاسمی
رضا قاسمی نماینده دوی 100 متر ایران بود. او در اولین حضور خود در المپیک نشان داد که می‌تواند به رشد خوبی برسد. هرچند قاسمی نتوانست به نیمه‌نهایی صعود کند، اما دویدن در کنار بزرگان دوی 100 متر جهان مانند آسافا پاول جامائیکایی تجربه ارزشمندی برای او بود. او در گروه خود چهارم شد و با فاصله بسیار کمی نتوانست راهی دور بعد شود.
شانس مدال برای موسوی در 2016
کاوه موسوی هم نماینده پرتاب چکش ایران که چند ماهی در اردوی روسیه حضور داشت، هرچند در پرتاب‌های خود در لندن رکورد خود را بزند، اما او هم بیشتر به دنبال تجربه بود و به گفته افشین داوری، رئیس فدراسیون اگر برنامه ریزی خوبی برای وی صورت بگیرد، او می تواند در المپیک 2016 شانس مدال باشد.
سجاد هاشمی 20 ساله در 400 متر برای ایران دوید. او پیش از المپیک گفته بود برای ثبت رکورد خوبی به لندن می‌رود، اما المپیک شرایطش کاملا با مسابقات دیگر فرق دارد و او به رکورد خودش دست نیافت. در حال حاضر او جوان‌ترین دونده المپیکی ایران محسوب می‌شود و از دید کارشناسان همین که او توانست در المپیک شرکت کند، تجربه خوبی برایش بود.
روح الله عسگری هم با سهمیه A در دوی 110 متر با مانع وارد المپیک شد. به گفته خودش اگر در پایش در مانع چهارم برخورد نمی‌کرد، نتیجه بهتری می‌گرفت.
نیکفر و انجام خطاهای تکراری
امین نیکفر باز هم خطاهای خود را تکرار کرد. نماینده پرتاب وزنه ایران که در المپیک پکن هم خطای زیادی داشت، امید می‌رفت در لندن نتیجه بهتری بگیرد، اما او بازهم عملکرد خوبی نداشت و به نوعی می‌توان گفت ناموفق ترین دو و میدانی کار ایران بود. نیکفر که در آمریکا ساکن است و بهترین پرتابگر وزنه ایران از لحاظ رکوردی محسوب می‌شود، نتوانست انتظارها را برآوره کند.
لیلا رجبی، دیگر نماینده پرتاب وزنه ایران بود. او هم پیش از المپیک و بیش از 3 ماه در بلاروس تمرینات خود را پیگیری می‌کرد، نتوانست از مرحله مقدماتی صعود کند و از دور رقابت‌ها کنار رفت.
محمد ارزنده، آخرین دوومیدانی کاری بود که در ماده پرش طول جواز حضور در المپیک را گرفت. رکورد ورودی ارزنده 8 متر و 17 سانتی متر بود، اما در لندن با رکورد خود فاصله زیادی داشت. او هم اولین بار بود که در المپیک شرکت می‌کرد و قطعاً جو ورزشگاه و ورزشکاران در او هم بی تاثیر نبوده است. نفر اول پرش طول ایران با روندی که در پیش گرفته است، می‌تواند به نتایج بهتری در آینده دست پیدا کرده و در المپیک آینده حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.
نماینده پیاده روی ایران انتظارها را برآورده نکرد. ابراهیم رحیمیان در ماده پیاده‌روی 20 کیلومتر در رقابت با حریفان خود نتوانست از خط پایان عبور کند. هرچند که شرایط المپیک متفاوت است و برای ورزشکارانی که نخستین بار شرکت می کنند، سخت به نظر می‌رسد، اما این انتظار وجود داشت که او حداکثر از خط پایان عبور کند.
با وجود این شرایط مدال نقره احسان حدادی نوید بخش روزهای خوب در آینده برای این رشته است و اگر سرمایه گذاری و برنامه ریزی مناسبی صورت بگیرد، حدادی‌های بیشتری معرفی خواهند شد. دو و میدانی که ورزش مادر محسوب می‌شود، حداقل در ایران که استعدادهای زیادی وجود دارد، تاکنون توجه زیادی به آن نشده است. آمریکا که در المپیک لندن توانست مقام قهرمانی را از آن خود کند، یک سوم مدال‌های خود را در دوومیدانی کسب کرد.
امیدواریم با موفقیتی که در المپیک لندن برای دوومیدانی به دست آمد، نگاه‌های مسئولان ورزش به این رشته پرمدال بیشتر شود و امکانات لازم برای ورزشکاران فراهم شود.
