به گزارش مشرق به نقل از فارس محمد حمزه زاده معاون هنری حوزه هنری یادداشتی را درباره اتفاقات اخیر اکران نگاشته است.

متن این یادداشت به شرح زیر است:


شرایط این روزهای سینمای ایران در حوزه اکران و نحوه سلوکی که مسؤولین سینما و فعالان سینمای کشور با این شرایط دارند، مسائلی مهم و عبرت‌آموز دارد که توجه به آن‌ها حاوی نکات و درس هایی برای همه ماست.

موضوع از این قرار است که در جشنواره سی‌ام فجر، فیلم‌هایی به نمایش درآمد که در بین تعدادی از آن‌ها خط مشترکی از مضامین با ظاهر نقد اجتماعی و روابط خانوادگی، اما با سوژه خیانت زن به شوهر یا شوهر به زن یا اشاره‌های صریح به روابط بی‌پرده زن و مرد و یا زیر سوال بردن دستاوردهای انقلاب اسلامی وجود داشت. تعداد این فیلم‌ها و تنوع آن‌ها به اندازه‌ای بود که نظر همه کارشناسان، منتقدان و صاحبنظران را جلب کرد. طوری که بخشی از آن‌ها به فیلم‌های خیانتی سینمای ایران مشهور شد و حتی رییس سازمان سینمایی کشور اعلام کرد که این گونه فیلم‌ها را صرفا با اعمال محدودیت سنی مخاطبان اکران خواهد کرد.

در کنار همه اظهار نگرانی‌ها، دغدغه‌های کارشناسان، مسوولین و مردم جامعه، حوزه هنری که همزمان با جشنواره، پروژه تحقیقی وسیعی را با موضوع بررسی جامع فیلم‌های جشنواره اجرا کرده بود، نگرانی خودش را نشان داد و صریحاً اعلام کرد که در جهت حراست از ارزش‌های خانوادگی، دینی، ملی و نیز مراقبت از شان واقعی سینمای نجیب ایران، از نمایش این گونه فیلم‌ها در سینماهای متعلق به حوزه هنری جلوگیری خواهد کرد.

فعالان سینمای کشور از این موضع‌گیری استقبال کردند و خواهان اجرای این تصمیم شدند. اما این حرف‌ها به مذاق مسوولین سینمای کشور خوش نیامد. چرا که فیلم‌های تولید شده را در کارنامه خود می‌دیدند و پاسخی مناسب برای سوالات مطرح شده در این باره نداشتند.

واقعیت هم این است که در سینمای ایران که هیچ فیلمی بدون مجوز ارشاد ساخته نمی‌شود، فیلم‌هایی تولید شده بود که با منویات اصلی و اصول ثابت فرهنگی نظام جمهوری اسلامی مباینت صریح داشت و این همه انحراف از اهداف و وظایف اصلی ارشاد، تعجب‌آور و غیر قابل گذشت بود.

اما تعجب‌آورتر این شد که وزارت ارشاد به جای توجه به رفع مسائل و جلوگیری از وارد شدن خسارات بیشتر به پیکره نجیب سینما، در هیئت مدافع فیلم‌های تولید شده ظاهر شد و همه امکانات خود را به کار گرفت تا این تصمیم حوزه را تا حد ممکن بی‌اثر کرده و به زعم خودش، حوزه هنری را تنبیه کند.

برای این کار، شورای موسوم به صنفی نمایش را که روسای آن عمدتاً از تهیه‌کنندگان صاحب فیلم‌های توقیف شده بودند، جلو انداخت و دست این شورا را برای هر اقدامی علیه حوزه باز گذاشت. از مصاحبه‌های اهانت‌آمیز علیه مسئولین حوزه گرفته تا ایجاد تضییقات بی‌سابقه در مورد سینماهای حوزه هنری و دامنه این اقدامات تنش‌زا را به جایی رساند که حتی حاضر نشدحواله اکران فیلم ارزشمند «شور شیرین» را به سینما آزادی بدهد. البته حوزه نیز منتظر اجازه شورا نشد و راسا اقدام به اکران فیلم کرد.

امروز این شرایط تنش‌آمیز تا جایی پیش رفته که رییس شورای صنفی رسما از آرزوی خود مبنی بر تعطیلی پردیس سینمایی آزادی و پردیس‌های شهرداری تهران سخن گفته و این سینماها را مانع تنفس سالن‌های دیگر شهر دانسته است!

در یک مرور سریع، حوزه هنری در جهت اصلاح اشتباهات ارشاد، فیلم‌های ضدخانواده و ضد ارزش را اکران نکرده و پاسخش، عتاب و خطاب، اهانت و بیانیه‌های تهدید آمیز ارشاد و ادارات زیرمجموعه آن بوده است!

سکوت تاییدآمیز و حمایت صریح بدنه نجیب سینمای ایران در مقابل تصمیم درست و شجاعانه حوزه هنری که تاکنون منجر به عدم اکران چند فیلم ضدخانواده و ضد سیاست‌های نظام شده است، آنقدر بر مسوولین سینمایی و دست نشانده‌هایشان در شورای موسوم به صنفی‌گران آمده که کار فیلم‌های سینمایی نجیب و بی مساله را به دست‌انداز اکران، گروکشی، انتقام‌جویی و لجبازی کشانده‌اند.

به طوری که سه فیلم «ضد گلوله» و «کلاه قرمزی» و «بی خداحافظی» به راحتی وجه‌المناقشه شده‌اند تا حرف آقایان مسوول سینمای کشور در دفاع از چند فیلم ضدخانواده و مبتذل به کرسی نشانده شود؛ تا از این پس کسی در سینمای ایران جرات انتقاد از مسوولین را به خود ندهد، و کسی نپرسد که اگر دستگاهی عریض و طویل به عنوان معاونت سینمایی ارشاد و اداره نظارت و ارزشیابی وجود دارد که وظیفه‌اش کنترل محتوای فیلم‌ها قبل از تولید است، پس چگونه و بر اساس چه مکانیزمی این تعداد فیلم خیانت محور و ضد ایرانی در یک سال ساخته شده است.

رفتار شورای موسوم به صنفی نمایش با این چند فیلم و صاحبان آن‌ها در چند روز گذشته، می‌تواند ملاک ارزیابی نیت و صداقت مسوولین فعلی سینمای کشور در دفاع ظاهری‌شان از سینما باشد.

شورای موسوم به صنفی نمایش، طی روزهای گذشته، با زیر پا گذاشتن قانون و بی‌اعتنایی به قرارداد منعقده بین صاحبان فیلم‌ها و سینماهای حوزه هنری، تا این لحظه اجازه اکران این فیلم‌ها را در بهترین سینماهای تهران و شهرستان‌ها نداده و موجبات وارد شدن ضرر و زیان فراوان به فیلم‌ها را فراهم کرده است.

در مقابل، سازمان سینمایی ارشاد، از جیب همین مردمی که در تهران و خصوصا شهرستان‌ها از دیدن فیلم‌ها محروم شده‌اند، قصد پرداخت خسارت به صاحبان فیلم‌ها را دارد.

خوب است رسانه‌های مسوول و طرفدار سینمای سالم، احوالی از تهیه‌کنندگان و پخش‌کننده محترم این سه فیلم بپرسند و در جریان پیشنهادهای حاکی از تطمیع و تهدید وزارت «ارشاد» اسلامی قرار گیرند و بدانند که چه فشاری طی این چند روز به اینان وارد شده که فیلم‌هایشان را جلوی پای تصمیمات لجبازانه و بی‌خردانه ارشاد قربانی کنند و بابت این ذبح ناخواسته، پولی بگیرند و ساکت باشند و دندان بر جگر بفشارند و دم بر نیاورند. البته شرایط صاحبان این فیلم‌ها که سرمایه خود را در این کشاکش در خطر می‌بینند، قابل درک است.

اما دیگر تهیه‌کنندگان، کارگردانان و سرمایه گذاران سینمای ایران که در آینده‌ای نزدیک در صف چنین سلوکی با خودشان و همکاران خودشان هستند، چه واکنشی به این شرایط عبرت‌آموز نشان می دهند؟ حوزه هنری همان طور که بارها اعلام کرده است، پای مواضع اصولی و بحق خود در صیانت از سینمای نجیب ایران و جلوگیری از هرگونه انحراف اخلاقی و اجتماعی و سیاسی ایستاده و این گونه رفتار بی‌خردانه و حاکی از عقده‌گشایی‌های چند نفر را که از سازندگان فیلم‌های سخیف توقیف شده در سال‌های گذشته هستند، گذرا و میرا می‌داند.

حوزه هنری از نهادهای ناظر و مسوول انتظار دارد پرونده و سوابق رییس شورای موسوم به صنفی (تهیه‌کننده فیلم ضد مقاومت و هتاک توقیف شده «زمهریر») را در زمان مسوولیت در خانه سینما در سال 84 بررسی کنند.

توقع می‌رود صادر کننده و امضا کننده یکی از اهانت آمیز ترین بیانیه ها خطاب به کاندیدای وقت ریاست جمهوری در سال 84 را بشناسند و نحوه ورود و حضور آنان را در مجامع تصمیم‌ساز و تصمیم گیر سینمایی در دولت همان کاندیدا بررسی کنند.

حوزه هنری از رییس جمهور محترم توقع دارد ابتدا فیلمی را که با نظارت و شاید کمک همین سازمان سینمایی تولید شده و در طول هشتاد دقیقه، هشت سال سیاست‌گذاری‌ها و زحمات دولت عدالتخواه در توجه به مردم و مناطق محروم را به بدترین وجه ممکن سیاه و مخدوش می‌کند و نتیجه این توجه را از بین رفتن انسانیت و راستی، درستی، صداقت و شرافت آدم‌ها معرفی می‌کند، به نظاره بنشینند و بعد درباره تصمیمات حوزه هنری در کنترل از طریق اکران قضاوت کنند.

از رییس جمهور محترم می‌خواهیم اگر پیش از این فیلم «چهارشنبه سوری» را دیده‌اند، هم اکنون به تماشای فیلمی بنشینند که در آن ارتباط زن شوهردار با غریبگان را نتیجه طبیعی و منطقی رفتار شوهرش معرفی می‌کند. فارغ از این که شرع مقدس در هر دو این موارد چه می‌گوید.

از ایشان می‌خواهیم، به فیلمی توجه کنند که این روزها روی پرده سینماها رفت و در فصلی از آن، از زبان یک بازیگر، جوانان حزب اللهی و مذهبی، عناصری آدم‌کش، خائن، ظاهرساز و نیروهایی در مقابل مردم معرفی می‌شوند، در حالی که ایفاگر نقش یکی از آنان را با کراواتی بر گردن و در یک محفل عیش و نوش نشان می‌دهد.

شایسته نیست که حوزه هنری به خاطر صیانت از ارزش‌ها و اصول اولیه نظام اسلامی و به خاطر دفاع از عملکرد خوب دولت خدمتگزار در عمران و آبادی کشور و به خاطر دفاع از خانواده ایرانی و صیانت از امید نسل امروز، به دست کسانی که فیلم‌های توقیفی‌شان نشان دهنده طرز فکر آن‌هاست، مورد تمسخر، توهین و تحت فشار قرار گیرد. در این باره نکات بسیاری هست که طرح آن‌ها را به زمان مقتضی وا می‌گذاریم.


نویسنده: محمد حمزه‌زاده

معاون هنری حوزه هنری