به گزارش مشرق، موشک‌های روسی با کلاهک هسته‌ای می‌توانند از زمین، هوا و دریا پرتاب شوند و برخی از آنها حاوی کلاهک‌های خود هدایت شونده هستند. بر اساس برآوردهای محمد منصور، ستون نویس المیادین، در صورت بروز درگیری، نیروهای ناتو حداکثر ظرف نیم ساعت منهدم خواهند شد.

فرماندهی عالی روسیه چندین بار اعلام کرده است که از تمام ابزارهای ممکن برای حفاظت از قلمرو و حاکمیت خود استفاده می‌کند.

مسکو بارها از تسلیحات هسته‌ای به عنوان ابزاری برای بازدارندگی صحبت کرده است که توسعه آن از دیرباز یک اولویت استراتژیک بوده است.

منصور خاطرنشان می‌کند که یکی دیگر از شواهد این امر، سخنرانی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در سال ۲۰۱۸ در مورد پنج نوع سامانه موشکی جدید است که سه مورد از آنها قادر به حمل کلاهک‌های هسته‌ای هستند.

موضوع استفاده از تسلیحات اتمی پس از تهدید ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین به خروج از تفاهم نامه سال ۱۹۹۴ «بوداپست» که توسط ایالات متحده، بریتانیا، روسیه و اوکراین امضا شده بود، برجسته‌تر شد. علاوه بر این، اوکراین توانایی‌های فنی برای تولید سلاح‌های کشتار جمعی را حفظ کرد که می‌تواند کمبود غنی سازی اورانیوم را به لطف غربی‎‌ها حل کند.

در ماه فوریه، پس از تشدید درگیری‌ها در اوکراین، نیروهای بازدارنده استراتژیک روسیه در حالت آماده باش ویژه قرار گرفتند.

توانمندی‌های هسته‌ای روسیه از سه نوع سلاح تشکیل شده است: موشک‌های بالستیک قاره پیماهای ثابت و متحرک، موشک‌های نصب شده در زیردریایی‌ها و موشک‌های کروز روی بمب افکن‌های استراتژیک.

نیروهای موشکی راهبردی به پنج نوع موشک بالستیک قاره پیما «یارس -۲۴»، «ساتان -۳۶»، توپل»، «سارمات» و «آوانگارد» مسلح هستند. که موشک آوانگارد، با قدرت انفجار تا ۲ مگاتن و ۲۰ برابر سرعت صوت، قوی‌ترین موشک در جهان محسوب می‌شود.

نیروی دریایی روسیه دارای ۱۰ زیردریایی هسته‌ای است که موشک‌های بالستیک با حداکثر برد ۸۰۰۰ کیلومتر حمل می‌کنند.

در مورد نیروی هوایی، روسیه دارای هواپیماهای «توپولف -۹۵» و «توپولف -۱۶۰» است که قادر به حمل موشک‌های کروز «خی -۵۵» با ظرفیت بارگیری ۲۰۰ تا ۵۰۰ کیلوتن هستند.

علاوه بر این، روسیه دارای سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی است که برای افزایش قدرت آتش جنگی در عملیات‌های نظامی در یک منطقه جغرافیایی محدود طراحی شده است. برای مثال، کلاهک‌های هسته‌ای را می‌توان بر روی موشک‌های عملیاتی و تاکتیکی اسکندر-ام نیز قرار داد.

همچنین بمب افکن‌های «سوخو -۳۴»، «سوخو -۲۴»، «توپولف -۲۲» و «میگ -۳۱» روسیه قادر به انجام حملات هسته‌ای تاکتیکی هستند. این هواپیماها مجهز به انواع مختلفی از موشک‌های حاوی کلاهک معمولی و هسته‌ای مانند موشک‌های خی -۲۲، خی -۳۲ و خی -۱۰۲ هستند.

مسکو از توانایی‌های نظامی-هسته‌ای کافی برخوردار است. هنوز نمی‌توان با قاطعیت گفت که آیا نیاز فوری به استفاده از سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی یا استراتژیک وجود دارد یا خیر. اما می‌توان به این نتیجه رسید که بازدارندگی هسته‌ای احتمالاً بخشی از استراتژی کرملین باقی خواهد ماند.