غذای 5 هزار ساله ایرانی که به تمام سلیقه‌ها پاسخ می‌دهد!

«قورمه‌سبزی» از کی اختراع شد؟ بنا به تحقیقات تاریخی، قورمه‌سبزی غذایی 2000 تا 5000 ساله است و این یعنی اختراع نشده، بلکه تکامل یافته و «غذای ملی» شده؛ و البته یکی از نمادهای همبستگی فرهنگی و تغذیه‌ای ایرانی‌ها.

به گزارش مشرق، «نجف دریابندری» در «کتاب مستطاب آشپزی، از سیر تا پیاز» قورمه‌سبزی را جزو «خورش‌های سبز» قرار داده که این‌طورند: «منظور از خورش‌های سبز، خورش‌هایی است که یک پای ثابت آن‌ها را سبزی‌هایی مانند تره و جعفری و نعنا و گشنیز تشکیل می‌دهد. چاشنی این خورش‌ها معمولا آب‌لیمو، آب‌نارنج، آب‌غوره یا لیموی عمانی است». ترکیبات این غذای ملی ایران هم که نزد ایرانیان به «غذای مادری» و «چیزی شبیه زبان مادری»! معروف است در کتب آشپزی چنین است: «این خورش با سبزی قورمه شامل تره، جعفری، شنبلیله، گشنیز و اسفناج یا برگ چغندر به همراه لوبیا قرمز یا لوبیا چیتی و گوشت قرمز پخته می‌شود. مزه این خورش باید کمی ترش باشد از این رو، به آن کمی لیمو عمانی خشک یا آب لیموی تازه می‌افزایند».

نکته جالب قورمه‌سبزی هم این است که: «این غذا در ادوار تاریخی توانسته به تمام نیازها و سلایق پاسخگو باشد و انعطاف ظریفی که از خود به نمایش گذاشته است این قدرت را داشته که مردم تمام شهرها را در تمام دوره‌های مختلف زمانی به یکدیگر پیوند دهد و فریاد برآورد که ما همه ایرانی هستیم».

غذای ۵ هزار ساله ایرانی که به تمام سلیقه‌ها پاسخ می‌دهد!

تکامل قورمه‌سبزی در زمان و مکان!

درباره تاریخچه قورمه‌سبزی اولین نکته اینکه در گذشته غذایی مخصوص بهار و تابستان بوده است؛ «قورمه‌سبزی را تنها در بهار و فصل‌های گرم که سبزی به‌وفور پیدا می‌شده است، طبخ می‌کردند و مثل امروز غذایی چهارفصل نبوده است». دیگر اینکه: «این غذا از ترکیب دو کلمه قورمه و سبزی تشکیل شده است. قورمه در زبان ترکی به معنی گوشت ریزشده است، اما در هنر آشپزی، روش طبخی است که برای نگهداری گوشت به کار می‌رود و ابداع عشایر است.

عشایر ایران برای اینکه بتوانند گوشت را تا سال بعد مصرف کنند آن را در چربی خود گوشت سرخ می‌کردند و سپس در کوزه یا مشک می‌ریختند و به‌اصطلاح گوشت را قورمه می‌کردند. این قورمه به‌تنهایی غذایی لذیذ است، اما در فصل‌های مختلف با مواد غذایی ترکیب می‌شده است تا طعم‌های بدیعی به وجود بیاورد...

در نهایت ترکیب گوشت قورمه شده که کمی هم خشک است، با سبزی تازه، آب و لوبیا یکی از بی‌نظیرترین طعم‌های دنیا را به وجود آورده است».

نکته مهم درباره تکامل قورمه‌سبزی هم اینکه: «تبدیل قورمه‌سبزی به آنچه ما امروز می‌خوریم در گذر زمان و با چرخش این غذا در دیارهای مختلف اتفاق افتاده است. همین حالا اگر به شهرهای مختلف ایران سفر کنید با غذاهایی آشنا می‌شوید که شباهت زیادی به قورمه‌سبزی دارند ولی قورمه‌سبزی به معنای امروزی‌اش نیستند. مثلا در برخی شهرها ازجمله مشهد و همدان آبگوشت قورمه‌سبزی داریم که انگار آب قورمه‌سبزی‌ را زیاد کرده‌اند تا در نبود برنج، بتوان در آن نان خرد کرد و به‌عنوان یک غذای نانی خورد...

امروزه مواد اولیه این خورش در هرجا و هرفصلی در دسترس است و تنها تفاوت این غذا در شهرهای مختلف به نوع لوبیای آن یا کم و زیاد شدن یکی‌دو نوع سبزی برمی‌گردد... و مثلا در مدل آذربایجانی آن از لوبیای چشم‌بلبلی استفاده می‌شود و به سبزی‌های مرسوم، گشنیز و برگ چغندر یا اسفناج هم اضافه می‌کنند».

غذای ۵ هزار ساله ایرانی که به تمام سلیقه‌ها پاسخ می‌دهد!

یادگار پیشدادیان و کیان

در منابع تاریخی به قورمه‌سبزی به‌عنوان خوراکی از گوشت و انواع سبزی‌ها اشاره‌ شده است و آن را یکی از خورش‌های اصلی و محبوب ایرانی دانسته‌اند. از همه جالب‌تر اینکه «نادر میرزا قاجار» نواده «فتحعلی‌شاه قاجار» در کتاب «خوراک‌های ایرانی» که به آشپزی دوره قاجار اختصاص دارد درباره قورمه‌سبزی نوشته است: «این خورش را خانه‌خدای[فرمانروای خانه؛ منظور همسرش است] سرود[گفت] که یادگار پیشدادیان و کیان است. نخست که خورش‌ها کرده‌اند، این خوردنی بوده است، مگر آنکه قورمه زبان ترکان است و به پارسی خورش سبزی است و اکنون به همه‌جای قورمه‌سبزی گویند. بانو گوید این خورش را خوالیگر[آشپز، طباخ] من چنان پزد که به جهان بامزه‌تر از آن نباشد».

جا افتادن یا نیفتادن!

حُسن‌ختام این خورش محبوب ایرانی هم اینکه جا افتادن و نیفتادن آن همیشه محل بحث است در خانه‌ها و مهمانی‌ها و گفتگوهای ایرانی‌ها. دیگر اینکه قورمه‌سبزی برای خودش یک روز هم دارد که ایرانی‌ها در فضای مجازی و رسانه‌ها برایش بزرگداشت می‌گیرند و اولین شنبه آذر ماه است و آن را «روز جهانی قورمه‌سبزی» می‌نامند.

آخر سر هم اینکه این غذا یک ضرب‌المثل هم دارد که همان است که می‌گویند: فلانی کله‌اش بوی قورمه‌سبزی می‌دهد. یکی از دلایلی که برای رواج این ضرب‌المثل ذکر می‌شود این است که چون در گذشته این غذا را برای مجالس ترحیم و خیرات اموات نیز می‌پختند وقتی کسی کارهای خطرناک می‌کرد یا علیه قدرتمندان حرف‌های ناخوشایند و تند و تیز می‌زد درباره‌اش می‌گفتند: کله‌اش بوی قورمه‌سبزی می‌دهد.    

این بود داستان قورمه‌سبزی ایرانی‌ها. خب، حالا اصلا قورمه‌سبزی دوست دارید؟ الان هوس کردید؟!

غذای ۵ هزار ساله ایرانی که به تمام سلیقه‌ها پاسخ می‌دهد!

منبع: فارس

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • انتشار یافته: 9
  • در انتظار بررسی: 0
  • غیر قابل انتشار: 0
  • IR ۰۱:۵۵ - ۱۴۰۱/۰۴/۱۳
    0 0
    دهنم آب افتاد
  • IR ۰۲:۱۱ - ۱۴۰۱/۰۴/۱۳
    1 0
    تمامی خورشت های ایرانی خیلی باحال و توپ اند.
    • IR ۱۱:۴۴ - ۱۴۰۱/۰۴/۱۳
      1 0
      خورشت غلط است!!!
  • Roojaa IR ۰۲:۱۷ - ۱۴۰۱/۰۴/۱۳
    1 0
    ۱- هیچ دقت کردین ، خیلی از غذاهای ایرانی نام آذری دارن:# قورمه= سرخ کردن#قیمه=ریزشده #دلمه=پرکردن ۲- قورمه به معنی سرخ کردن هست وبه معنی ریزشده نیست،تلفظش قُوُورما هست،چون برای پخت این غذا سبزی و تکه های گوشت ابتدا سرخ میشن. ۳- معنی درست «قیمه» صرفه جویی ، مصرف کمتر هست ،آذری ها موقع صرف غذا به عنوان تعارف به مهمان میگن: قیمابازلیغینان یِئمَه« با قیمه بازی نخورید»شاید در زمان هایی به علت قحطی یا کمبودموادغذایی مردم برای صرفه جویی و هم اینکه به همه خانواده گوشت برسه ، گوشت رو به تکه های کوچک خُرد میکردن.شاید به همین علت ،نزد فارس ها قیمه کردن به معنی ریز ریز کردن شده.
  • IR ۰۷:۴۶ - ۱۴۰۱/۰۴/۱۳
    0 1
    با اين همه قدمت حيف ايران که ويران شود
  • IR ۰۹:۲۰ - ۱۴۰۱/۰۴/۱۳
    0 1
    خیلی هم عالی، فقط من قورمه سبزی دوست ندارم و لب نمیزنم!!! مشرق جان یه گزارش هم از تکامل کباب برگ در ایران در طول تا یخ تهیه کن برای امثال ماها!!! خخخخخخ
    • IR ۱۱:۴۱ - ۱۴۰۱/۰۴/۱۳
      1 0
      من همه نوع غذا را دوست دارم و همیشه از خانمم بابت پختن غذا تشکر می کنم و هیچ وقت سرخوردن هیچ غذایی نق نمی زنم
  • IR ۱۰:۲۷ - ۱۴۰۱/۰۴/۱۳
    1 0
    شیرازی ها، کرمانی ها و یزدی ها به این غذا، خورش سبزی می گویند!
  • پوتین IR ۱۱:۵۱ - ۱۴۰۱/۰۴/۱۳
    0 0
    آخر زن ذلیلی، معلومه زنت خوب نفست رو گرفته که جرات نق زدن هم نداری از ترس مهریه.

این مطالب را از دست ندهید....

فیلم برگزیده

برگزیده ورزشی

برگزیده عکس