به گزارش مشرق، کاخ سفید بعد از مکثی طولانی در پاسخ به درخواست کمک اوکراین، بالاخره در سومین روز نبرد و در حالی که نیروهای روس به کی یف رسیدند، اعتراف کرد که «جنگ با روسیه به نفع ما نیست»!

این اعتراف قطعاً کام «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین را بیش از هر کس دیگر تلخ کرد، کمدینی که از صحنه یک سریال طنز پرمخاطب، خود را به صحنه سیاست پرت کرد حال آنکه نمی دانست با همه مهارتی که در بازیگری دارد، در برابر آنها که سال ها مشق سیاست کرده اند، بازی می خورد.

رئیس جمهور خنده روی اوکراین که این روزها مشکل می تواند بغض سرخورده در گلویش را پنهان کند، حتی یک هفته قبل از آغاز جنگ، در جریان کنفرانس امنیتی مونیخ، از ناتو می خواست که «صادق» باشد و اگر خواهان پذیرش عضویت اوکراین نیست، حداقل به این قضیه اعتراف کند.

اما پیمان آتلانتیک شمالی به رغم این ادعا که درهایش را به روی کشورهای متقاضی عضویت باز گذاشته، هرگز خیال آن را نداشت که اوکراین را زیر پر و بال خود بگیرد.

توجیه آمریکا و اروپا برای عدم دفاع از اوکراین

در تکمیل پاسخ این پرسش که چرا آمریکا و شرکای اروپایی از اعزام نیرو به اوکراین خودداری کردند، بیم درگیری قدرت های جهانی که می تواند به بروز جنگ جهانی سوم منجر شود، پررنگ ترین جایگاه را داردبرای آمریکا و شرکای اروپایی، درخواست ساده لوحانه زلنسکی برای عضویت اوکراین در ناتو، فقط یکی از کارت های متعددی بود که گمان می رفت در قمار سیاست، آنها را به سمت تکمیل پروژه مهار و بازدارندگی روسیه پیش ببرد.

نتیجه آنکه «ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو هرگز نگفت که درهایش را به روی اوکراین می بندد، اما اعضای کلیدی این پیمان نظامی با مهارتی که در بازی با کلمات داشتند، مفهومی مشابه را به دولت کی یف منتقل کردند. برای مثال «فلورانس پارلی» وزیر دفاع فرانسه، در توجیه عدم دخالت نظامی در بحران اوکراین گفت «اروپا و آمریکا، هیچ یک طالب تقابل مستقیم با مسکو نیستند چراکه روسیه یک کشور هسته ای است».

درگیری آمریکا، فرانسه یا انگلیس که خود در شمار قدرت های هسته ای هستند با روسیه، می تواند دایره نبرد را از تسلیحات متعارف بیرون برده و به جنگ هسته ای سوق دهد حال آنکه جهان به رغم همه اصطکاکی که در لایه های قدرت به وجود آمده، آمادگی رویارویی با چنین سناریویی را ندارد.

در تکمیل پاسخ این پرسش که چرا آمریکا و شرکای اروپایی از اعزام نیرو به اوکراین خودداری کردند، بیم درگیری قدرت های جهانی که می تواند به بروز جنگ جهانی سوم منجر شود، پررنگ ترین جایگاه را دارد حال آنکه غرب گمان می کند در بلند مدت می تواند روسیه را با ابزارهای موجود در جنگ اقتصادی زمین گیر کند.