محسن حدادي در آخرين مطلب وبلاگ "بوي کاغذ طعم تايپ" نوشته:هميشه در اقليت بودن منفعت‌هايي دارد، از جمله تلاش بيشتر، خلاقيت بيشتر، تفکر بيشتر و خلاصه هر آنچه که باعث شود شما براي اينکه قافيه را نبازي، دائم تاکتيک را عوض کني...داستان اين روزهاي من هم همين است، ماه‌ها جنگ طاقت‌فرسايي داشتم براي بيان حرف‌ها و ايده‌هايم و حالا در ايستگاهي متروک دارم به انتهاي ريل نگاه مي‌کنم...
گويي جايي براي ما نيست...جايي براي کار با اعتقاد نيست، بايد همرنگ شوي، يا اينکه ...دور و برتان را نگاه کنيد، آدم‌هاي پرخاشگر، هميشه معترض، بي‌ادب و بد دهن، ناسازگار و...هميشه حاشيه امن دارند و هميشه هم حرفشان پيش است و هميشه هم مورد احترام‌اند! اين رسم کشور ثانيه‌هاست، کشور فرصت‌سوزي‌هاي دردآوري که براي مسئولان در حد لطيفه اس ام اسي است...
فعلا دارم کمي استراحت مي‌کنم، و البته به پيشنهاد يکي از دوستان براي اجاره يک زير پله و تاسيس جگرکي به جاي فعاليت فرهنگي فکر مي‌کنم...
البته همچنان برعقايد خود هستم و معتقدم کار فرهنگي هميني است که خريدار ندارد نه برگزاري نمايشگاه رسانه هاي ديجيتال و دورريختن ميلياردها پول بيت‌المال...يا برگزاري انواع جشنواره‌هاي سينمايي(رويش، کيش، وارش و...) يا ?? عنوان جشنواره مطبوعاتي در يکسال...
کنج دنج دفتر خودمان با همان محدوده کوچک و دوست داشتني کتاب‌نيوز به همه تالارهاي فرهنگي و فرهنگسراها و سايت هاي متصل به حضرت مشاء مي‌ارزد...
نان را شايد بشود به نرخ روز خورد اما ذات آدم‌ها را نمي‌شود به نرخ روز قيمت گذاشت، دوستان ديروز و دشمنان امروز و يا دشمنان ديروز و دوستان امروز، شايد جبهه کاري‌شان عوض شده باشد اما همچنان همانند که بودند، غم نان کت و شلوارشان را عوض کرده...آنها که امروز در خبرگزاري فارس سينه چاک مي دهند ديروزشان را ديده ايم و فردايشان را هم مي‌بينيم کما اينکه همين امروزشان هم جلسات خصوصي دارد که پيداست که مزه پول چه ها که نمي‌کند...
براي هم دعا کنيم...
