
حضرت امير (ع) ميفرمايند: «حقگو باشيد و با صريحترين لهجه حقيقت را بيان کنيد». دين ما، دين حق و حقيقت است و از همين رو بارها رسول خدا (ص) و ائمه اطهار (ع) ما را به بيان حقيقت سفارش کردهاند. گويي تکامل وجود آدمي و هدف از آفرينش او رسيدن به جوهره ناب حقيقت بوده و انسان تنها در پناه حقيقت است که ميتواند دمي بياسايد.
بياغراق بايد گفت در ميان انواع هنر، هيچ هنري به اندازه هنر سينما، مجاب کننده نيست و از ميان انواع مختلف فيلم، هيچ فيلمي به اندازه فيلم مستند توانايي نمايش حقيقت وقايع را ندارد.
سينماي مستند در فرا چنگ آوردن حقيقت امور تا بدآنجا پيش رفته که مرزهاي خلاقيت در سينما را وسعت بخشيده و براي فرو نشاندن عطش بشر به بازنمايي هر آنچه که مشاهده ميکند، سينماي مستند تکنفره را به مدد تکنولوژي روز پايهريزي کرده است. اين روزها بسياري از تأثيرگذارترين فيلمهاي مستند بوسيله دوربينهاي بسيار کوچک گوشيهاي موبايل ساخته ميشود.
حال تصور کنيد چناچه اگر نگاه فطري حقيقتجو در بشر با خلاقيتِ بهرهگيري از تکنولوژي روز درهم آميزد چه حيطههاي نامکشوفي در عرصه مستندسازي رخ مينماياند. البته به ياد داشته باشيم که در اين مسير تکنولوژي مَرکَبي است که با هوشمندي راکِب به سر منزل مقصود ميرسد. در غير اينصورت يکهتازي تکنولوژي افسارگسيخته باعث بروز بحرانهايي ميشود که شايد بتوان گفت بارزترين نتيجه آن مخدوش شدن مفهوم حقيقت در جهان امروزي است.
در دنياي امروز که تئوريهاي پست مدرن و پسا پست مدرن به مبهمتر و پيچيدهتر شدن مفهوم حقيقت دامن ميزنند و تمامي تلاش خود را در خالي کردن هر مفهومي از معنا به کار ميگيرند، تنها با تأسي به ذات حقيقت است که ميتوان از اين هزار توي پر مخاطره به سلامت گذر کرد.
سينماي مستند در ايران راه پر فراز و نشيبي را پيموده تا به اينجا رسيده است و در شرايط معاصر کنوني بيش از هر زمان ديگري لزوم ساخت و عرضه فيلمهاي مستند حس ميشود. فيلمهاي مستندي که ريشه در باورها و اعتقادات ما داشته و مي توانند با نگاهي هنرمندانه به حقيقت، پيامآور زيباييباشند.
آغاز کلام با سخني از اميرالمونين حضرت علي (ع) متبرک گرديد. پايان بخش اين يادداشت را کلامي از افلاطون بزرگمرد حقجو قرار ميدهم که گفت: «آنان که ميخواهند خوب زندگي کنند بايد به حقيقت نزديک شوند زيرا پس از نيل به حقيقتيابي است که دست از غم و اندوه دنيا بر ميدارند».