به گزارش مشرق به نقل از فارس، در سالهای گذشته به دلیل حمایت از آثار تکراری و عدم توجه به تنوع لازم در فیلمهای کودک و نوجوان باعث شد این گونه سینمایی که روزگاری مورد توجه بود و در عرصه بینالملل افتخارآفرین بود با شکست تجاری مواجه شود و طی چند سال گذشته به کلی منزوی و ورشکسته قلمداد شود و به لحاظ شرایط پیش آمده سرمایهگذاران و تولیدکنندگان تمایل و رغبتی برای سرمایهگذاری در این بخش را نداشتند.
پس از این بحران معاونت سینمایی دولت دهم (جواد شمقدری) در دوره جدید و در بدو ورودش برای مواجهه با بحران سینمای کودک مدیریت ضد بحران را در نظر گرفت و در تلاش برای حمایتهای مختلف مالی از این گونه از سینما شد که در این راه نیز موفق عمل کرد و سال گذشته 16 فیلم کودک و نوجوان در بخش مسابقه جشنواره راه یافت که با حمایت یا مشارکت بنیاد سینمایی فارابی ساخته شده بود.
نیمه دوم سال 90 طرح مشترکی از سوی بنیاد سینمایی فارابی و وزارت آموزش و پرورش تحت عنوان طرح اکران «سینما مدرسه» در جهت ارتقای سطح اکران و تولید آثار سینمای کودک به مرحله اجرا رسید. طرحی که با اجرای آن ما را به جمعیت هدف سینمای کودک و نوجوان نزدیک میکرد. با اکران فیلم برای دانشآموزان در طول سال تحصیلی و همچنین تولید فیلم کودک و ساخت سالن، بخش اعظم پتانسیل اکران را برای سینمای ایران حفظ کند.
کشوری که دارای حداقل 20 میلیون کودک و نوجوان است با احتساب این واقعیت که حضور کودکان و نوجوانان برای دیدن یک فیلم در سینما لاجرم با حضور خانواده آنها همراه است یک فرصت ایده آل و زمینه مناسب برای بالندگی اقتصادی این فیلمها را به وجود میآورد. «سینما مدرسه» از فعالیتهای خوب مدیران سینمایی بود و باعث رونقی در سینمای کودک بود تا این گونه از سینما، امکان نفس کشیدن بیابد و بار دیگر به دوران طلایی خود بازگردد، زیرا این سینما محتاج کمکهای مستقیم دولت است.
«مامان بهروز منو زد» ساخته عباس مرادیان اولین فیلم طرح سینما مدرسه بود که با همکاری آموزش و پرورش حدود 230 هزار کودک و نوجوان توانستند از این فیلم استفاده کنند. قرار بود این طرح به صورت مستدام اجرا شود اما پنج ماه از ابتدای سال میگذرد و این طرح همچنان در بلاتکلیفی قرار دارد.
در حالی که پیش از دو فیلم سینمایی « همبازی» (غلامرضا رمضانی ) و «دیو و دلبر» (وحید نیکخواه آزاد) برای اکران در این طرح اعلام شده بود. اگر این طرح به اجرا درمیآمد دستاوردهای بسیار خوبی را برای سینمای کودک و نوجوان به همراه داشت اما متاسفانه گویا مدیران سینمایی کشور با نزدیک شدن به عمر دولت دیگر عزم راسخ و شور و اشتیاق اولیه نسبت به این سینما را ندارند و باز هم این خیل عظیم مخاطب را که میتواند به سینماها گرما و رونق ببخشند را فراموش کردهاند.
در همین راستا، خبر تولید اولین فیلم مشترک آموزش و پرورش و بنیاد سینمایی فارابی پس از سی سال با عنوان «توتول و راز صندوقچه» در طرح سینما مدرسه مسرتبخش بود اما با پیگیریهای ما هیچ اقدامی برای تولید این فیلم صورت نگرفته است.
شاید اگر منفک بودن مسیر حرکتی جشنواره و جهتگیری سیاستگذاری و رویکرد اصلی وضعیت سینمای کودک و نوجوان نبود و برگزاری جشنواره کودک به یک عادت سالانه بدل نمیشد، بهترین محمل برای بررسی مشکلات و ارایه راهکارهای عملی برای خروج از شرایط فعلی سینمای کودک کشور قلمداد میشد.
با عدم اجرای طرح «سینما مدرسه»، گویا مدیران سینمایی کشور با نزدیک شدن به پایان عمر دولت دیگر عزم راسخ و شور و اشتیاق اولیه نسبت به سینمای کودک را ندارند.