سلام و عرض احترام. عادت نادرستی رواج یافته و عادی شده که ایراد را از جمله ایراد در قرائت را حتما باید گفت و همان لحظه هم باید گفت که در جلسات قرائت نیز قابل مشاهده است. ابدا این طور نیست. یا توان قاری این مقدار است که با ایراد گرفتن حل نمی‌شود و خود او هم می‌داند. این را با تمرین می‌توان حل کرد و با ذکر ایراد اتفاقی نمی‌افتد به جز تحقیر قاری و پرت شدن تمرکز او و شنوندگان. یا به دلیل عدم اطلاع از واژه درست است که ضرر آن، از تحقیر فرد بیش‌تر نیست. در هر جا چه قرائت چه رفتارهای دیگر، اگر یک اشتباه تکرار شد و قابل اجتناب بود و فرد سعی بر اجتناب نداشت، در خفا و با روی خوش تذکر بدهیم. در غیر این صورت، زندگی را بر خود و دیگران به بهانه اصلاح سخت نکنیم که در عیب‌جویی اصلاح نیست.

کلام خدا را باید همان طور که نازل شده قرائت نمود. قاری محترمی که صوت او ضبط شده و در یک سایت کشوری بارگذاری شده، نباید هیچ اِعرابی را اشتباه بخواند. این قاری با قاری که در یک جلسه محلی قرائت می کند تفاوت دارد.