به گزارش مشرق به نقل از خبرآنلاین، او درباره شخصیت و آثار این کارگردان با سابقه سینمای ایران توضیح می‌دهد: «شاپور قریب به شدت کتاب خوان، با سواد، کاربلد و در عین حال افتاده و صمیمی بود که آثارش چه پیش و چه پس از انقلاب، برخاسته از متن جامعه، سالم و پرتماشاگر بود.»سعید راد که سابقه بازی در یکی از فیلم‌های قریب با عنوان «خروس» (1352) را دارد، با ابراز تاسف از اینکه متولیان فرهنگی به پیشکسوتان هنر کشور توجهی ندارند و تنها زمانی که آنان از دنیا می‌روند به یادشان می‌افتند، به خبرآنلاین می‌گوید: «امروز باید از خودمان بپرسیم تا کی می‌خواهیم هنرمندان با سابقه را در زمان زنده بودنشان نبینیم و تنها با رفتن آنان حسرت خورده و زبان به ستایش بگشاییم. این ها کسانی هستند که سینماگران امروز با شاگردی آنان به این جا رسیده‌اند.»
او با اشاره به اینکه شاپور قریب سال‌ها بود از یاد مسئولان سینمایی کشور رفته بود، می‌افزاید: «واقعاً تو این دستگاه عریض و طویل سینمای ما، شاپور قریب حتی جای کوچکی هم نداشت؟ آیا زمانی که سن کمتری داشت، نمی‌شد امکان بیشتری برای فیلمسازی‌اش فراهم کرد؟ آیا در هنگام بیماری نمی‌توانستند به پاس کارهای به یاد ماندنی‌اش، تنهایش نگذارند؟»
این بازیگر با بیان اینکه شاپور قریب به طور میانگین تنها هر چهار سال فرصت کارگردانی یک فیلم را پیدا کرد، ادامه می‌دهد: «در چنین شرایطی، ما بزرگان سینمایی خودمان را می‌سوزانیم و نمی‌گذاریم آن طور که باید و شاید، نورافشانی کنند. زمانی هم که روبه خاموشی می‌روند، تنها دست روی دست می‌گذاریم و بدون آنکه کاری بکنیم، تنها نظاره گر رفتنشان می‌شویم.»
سعید راد که حرف‌هایش را بیشتر درد دلی می‌داند که بار‌ها بیان شده و گوش شنوایی پیدا نکرده، می‌گوید: «اینکه بشنویم خانواده یک هنرمند که در بستر بیماری است، با مشکلات مالی دست به گریبان هستند، باید عرق شرم بر پیشانی همه بنشاند. در این مواقع واقعاً هیچ چیز نمی‌توان گفت و بهتر است سکوت کنیم تا اندوه‌مان دوچندان نشود.»
شاپور قریب روز سه‌شنبه در 80 سالگی درگذشت. او کارگردان فیلم‌هایی چون «کاکو»، «غریبه»،«بت شکن»، اپیزودی از فیلم «ملاقات» و «هفت‌تیرهای چوبی» یکی از فیلم‌های موفق کودک و نوجوان است.
